เพลง...ใครทำ ?

เป็นบทเพลงตามประสาคนโง่ ที่โตมาจากป่าและขุนเขา
ชีวิตของฉันเมื่อยังเยาว์ ในป่าเขายังสมบูรณ์มากคุณค่า
ชีวิตของฉันแต่ก่อนนี้ ยังมีความสุขตามประสา
ย่างไปบนทางหัวคันนา มีเวลาเยี่ยมเยือนเพื่อนบ้านกัน
พอผ่านวันผ่านวัยไปไม่ช้า สามสิบปีกว่าที่แปรผัน
สังคมในยุคปัจจุบัน ห่างกันราวฟ้ากับดิน
ป่าไม้ขุนเขาเริ่มสูญหาย วัวควายไร่นาก็สูญสิ้น
มีถนนรถยนต์เต็มแผ่นดิน ที่หากินคือโรงงานและร้านค้า
เงินคือสื่อกลางทางชีวิต ลิขิตให้เป็นเช่นคนบ้า
เสียเลือดเสียเนื้อเพื่อเงินตรา ได้มาไม่พอเพียงเลี้ยงตัว
จิตใจคนในสมัยนี้ ไม่รักศักดิ์ศรีกับครอบครัว
มอมเมาเหล้ายาบ้ากันมั่ว ใจชั่วล้มละลายไร้จรรยา
เวลาสูญหายไปไหนหนอ ไม่พอให้กันได้เห็นหน้า
พ่อแม่มุ่งหาแต่เงินตรา ลูกหลานพึ่งพาของมึนเมา
โรงเรียนก็ให้แต่แค่รู้ ครูบาอาจารย์ก็อับเฉา
ปัญหาแข่งกันไม่บรรเทา ยิ่งเอายิ่งอยากมากทวี
พระเถรเณรชีมีปัญหา ศาสนาหลายหลากมากวิถี
คนเก่งข่มเหงกันทุกวันวี่ คนดีกลับเห็นเป็นคนเลว
ขอท่านผู้ฟังช่วยยั้งคิด ชีวิตผู้คนเดินลงเหว
ใครหนอทำกรรมกันหลากเลว สังคมเหลวเพราะใครทำทุกวันนี้.

- ไพร -
๗ ก.ค. ๔๖

อุ่นไออโศก
อบอุ่นใจ ได้มา อยู่อโศก
สุดมีโชค เหลือหลาย หาใดเหมือน
มีพ่อท่าน คอยเทศน์ คอยย้ำเตือน
สมณะ ไม่แชเชือน เอาภาระ
หมู่คนวัด เรียกว่า ญาติธรรม
เป็นตัวอย่าง พานำ ไม่ปล่อยปละ
พระข้างนอก มุ่งมา หาธรรมะ
หมู่นักเรียน มุ่งจะ ฝึกหัดตน
พุทธสถาน งานมาก หลากหน้าที่
"กู้ดินฟ้า" "แด่ชีวี" "พรรคคนจน"
"ชมร." "เพื่อนช่วยเพื่อน" ยามสับสน
"พลังบุญ" "ขอบคุณ"ล้น "ฟ้าอภัย" ฯลฯ
มวลอโศก พันธุ์แท้ แผ่ทุกทิศ
เป็นนิมิต แผ่นดินทอง ผุดผ่องใส
เกิดชุมชน หมู่กลุ่ม ขึ้นทั่วไทย
เพราะทุกคน ทำได้ ที่ตนเอง
ขยันงาน กินน้อย และใช้น้อย
แล้วค่อยค่อย ฝึกตบะ มีศีลเคร่ง
เดินตามมรรค องค์แปด มิหวั่นเกรง
ไม่พูดพล่าม ทำเพลง แต่ทำจริง
อบอุ่นไอ ใต้ร่มเงา โพธิสัตว์
เกิดชาติใด อย่าพลัด ถูกมารสิง
ขอพบพ่อ ทุกทุกชาติ จากใจจริง
ลูกชายหญิง สำนึกใน ใต้ร่มบุญ
- ทอง ๑๐๐ % -

(สารอโศก อันดับที่ ๒๖๓ สิงหาคม ๒๕๔๖)