งานฉลองน้ำที่บ้านราชฯปีนี้ ฉลองกันได้แค่ ๓ วัน ก็ต้องหยุดลงโดยพลัน "เพราะน้ำลด-ก็เลยงดฉลองน้ำ" คือเหตุผลสำคัญที่พ่อท่านให้หยุดกัน มิฉะนั้นเดี๋ยวจะย้ายเรือออกไม่ทัน ปีนี้น้ำมาเร็วและไปเร็ว จึงต้องขออภัยญาติธรรมหลายท่านๆที่อุตส่าห์เดินทางมา แต่งานมีอันต้องเลิกลาไปตามธรรมชาติ

พวกเราหลายๆคนประทับใจในความเป็น"ผู้นำ"ของพ่อท่าน ที่ได้เสียสละเวลาอันมีค่า มานั่งเป็นกำลังใจให้ลูกๆ พากันผ่อนคลายด้วยการร้องรำทำเพลง แม้จะร้องผิดๆถูกๆแต่พ่อท่านก็นั่งดูเป็นกำลังใจให้กับลูกๆตั้งแต่ต้นจนจบ ตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้าย ทั้งๆที่พ่อท่านมีงานสำคัญอีกมากมายที่ต้องทำอยู่แล้ว จนพวกเรารู้สึกว่า พ่อท่านไม่น่าต้องเอาเวลาอันมีค่ามาอยู่กับงานเล็กๆน้อยๆเหล่านี้

แต่ความมีค่าในพุทธศาสนา ไม่น่าจะอยู่ที่การได้ทำอะไรให้สมใจตน(อัตตา) แต่ควรจะอยู่ที่ การได้เสียสละตัวตนออกไปโดยไม่ได้อะไรกลับมาให้แก่ตนเองเลย นั่นต่างหากจึงคือความมีคุณค่าอันสูงสุด

มีคนภายนอกมิใช่น้อยที่ตั้งข้อสงสัยว่า พ่อท่านมีเคล็ดลับอย่างไร จึงทำให้พวกชาวอโศกเหมือนกับ หลงเชื่อแบบหัวปักหัวปำ เคล็ดไม่ลับที่พ่อท่านใช้และยินดีให้เลียนแบบ นั่นก็คือ "การทำตนให้เข้าถึง ความจริงให้ได้ก่อน เมื่อตนมีความจริงได้แล้วอย่างใด ก็พยายามเปิดเผยความจริงที่ตนเป็นแล้วได้แล้ว ให้คนอื่นได้รู้ตาม ให้เขารู้ได้ทุกแง่ทุกมุม ให้ชัดให้เจนที่สุด จนเกิดความเชื่อถือ (เห็นตาม)... เชื่อฟัง (ปฏิบัติตาม).. .และเชื่อมั่น(ได้ผลตาม)

เมื่อมีของ"จริง"อยู่ในตัวเช่นนี้แล้ว ใครจะมาเอามาปฏิบัติตาม หรือใครจะไม่เอา พ่อท่านก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะของดีของวิเศษที่ได้แล้ว ไม่มีใครแบ่งเอาไปใช้ ก็สบายอยู่คนเดียวเท่านั้นเอง!

ดังนั้นจุดสำคัญของการสร้างผู้นำ จึงคือการสร้าง"ความจริง"ให้เกิดมีเกิดเป็นที่ตนก่อน ทำตนเองให้สามัคคีก่อน มีสุขภาพที่แข็งแรงให้ได้ก่อน หรือทำแปลงผักแปลงนาของตนให้งามก่อน จึงค่อยได้ไปนำไปสอนคนอื่นให้เจริญรอยตาม มิเช่นนั้นจะกลายเป็นการเพ้อฝัน เหมือนคนตาบอดจูงคนตาบอดเพื่อไปดูทิวทัศน์อันสวยงาม ที่คิดว่าข้างหน้าจะมีอยู่

ผู้นำที่ดีย่อมมีพุทธพจน์เตือนใจตนเองอยู่เสมอว่า

"พึงตั้งตนอยู่บนคุณอันสมควรก่อน พร่ำสอนผู้อื่นภายหลังจักได้ไม่มัวหมอง"

- คณะผู้จัดทำ -

- สารอโศก อันดับที่ ๒๖๔ กันยายน ๒๕๔๖ -