มุ่งสู่...พรหมจรรย์

ชีวิต....สิ่งมีชีวิตย่อมแตกต่างกันไปตามสภาพภพภูมิ บุญบารมีและกรรมที่เป็นตัวนำพา นำเกิด ไปสู่สภาพต่างๆบนโลกใบนี้ กรรม คือการกระทำ ผลของการกระทำคือกรรมที่สั่งสม.... เพราะฉะนั้นทุกชีวิตจึงแตกต่างกันโดยกรรมเป็นตัวกำหนด

เส้นทางพรหมจรรย์ดิฉันเลือกเส้นทางนี้โดยที่ยังไม่รู้จักกับสมณะโพธิรักษ์ ดิฉันปฏิบัติธรรมอยู่ที่ วัดอโศการาม สมัยนั้นยังไม่ได้เป็นหมู่กลุ่ม ดิฉันได้มีโอกาสนำอาหารไปถวายสมณะโพธิรักษ์ ซึ่งท่านบวชที่วัดอโศการาม

ดิฉันประทับใจและศรัทธาท่านเพราะท่านฉันอาหารมังสวิรัติ ดิฉันก็มังสวิรัติ ยิ่งได้เห็นข้อวัตร การปฏิบัติที่เคร่งของท่าน ในการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ท่านสำรวมมากๆ

มีคนนิมนต์พ่อท่านไปเทศน์ที่วัดธาตุทอง วัดมหาธาตุ คนได้ฟังเกิดความศรัทธา และรวมกลุ่มกัน เกิดเป็นหมู่กลุ่มขึ้น ยิ่งคนมาสนทนากับท่านก็ยิ่งชัดเจน และเห็นการปฏิบัติ ที่จะพานำตัวเราสามารถ พ้นจากทุกข์(ทุกข์ที่เกิดจากการตามใจตัวเอง)

เมื่อเกิดกลุ่มใหญ่ขึ้น จึงหาสถานที่เพื่อความสบายใจของวัดอโศการาม จึงเกิดดินแดน ประวัติศาสตร์ขึ้น นั่นคือ "แดนอโศก" เมื่อทุกอย่างลงตัว กลุ่มพวกเราจึงย้ายไปยังสถานที่ใหม่ ณ อำเภอกำแพงแสน จ.นครปฐม ก่อนที่จะย้ายกันไปยังแดนอโศก ดิฉันเข้าใจธรรมะที่พ่อท่านแสดงธรรม ทำให้ดิฉันตั้งจิตอธิษฐาน ขอปฏิบัติศีล ๑๐ ตลอดชีวิต และได้ไปบอกกล่าวกับเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งก็มีสิกขมาตุจิตรา สิกขมาตุนัยนา ซึ่งทั้งสองท่านก็ร่วมแนวทางเดียวกัน

ดิฉันจึงไปขอบวชที่วัดเป็นแม่ชี และมาขอศีลจากพ่อท่านอีก ๒ ข้อ จึงเป็นศีล ๑๐ จากนั้นพวกเรา ก็ย้ายไปยังแดนอโศก

อุปสรรคคือ บทพิสูจน์คนจริง คนกล้า คนดีที่ปฏิบัติตรงตามแนวทางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ย่อมแตกต่างจากชาวบ้าน หรือกลุ่มอื่น บุคคลอื่น

"พวกนอกรีต นอกรอย พวกทำลายศาสนา" นั่นเป็นข้อกล่าวหาที่พวกกลุ่มเราได้รับ ถูกตรวจค้น ถูกกล่าวหา ถูกกลั่นแกล้งต่างๆ เป็นบทพิสูจน์ความมั่นคงทางการปฏิบัติที่ถูกต้อง ตรงตามคำสอน.... สมัยแดนอโศกจะเน้นความอดทน คือมีการตั้งตบะกันต่างๆนานา เพื่อฝึกความเข้มแข็งของ จิตวิญญาณ ฝึกฝืน ฝึกทน จนทนได้เป็นปกติ

การฝึกฝืนฝึกทนเพื่อทนได้เป็นปกติ จะทำให้สภาพจิตใจของตัวเราไม่หวั่นไหว ไปกับเหตุการณ์ ต่างๆที่เกิดขึ้น เมื่อไม่หวั่นไหวจิตใจก็จะมั่นคงมีสมาธิมีสติตั้งมั่น ยิ่งฝึกมากยิ่งฝืนมาก ยิ่งได้เรียนรู้ การเกิดของกิเลส (อารมณ์) ที่เราเคยยึดเคยติดเคยหอบหวงไว้นั่นเอง

จากการปฏิบัติของกลุ่มชาวอโศกที่ปฏิบัติกันจริงจัง ก็มีผู้คนที่ศรัทธาในแนวทางการปฏิบัติ และ คนที่แสวงหา เส้นทางที่จะทำให้อยู่กับผู้คนอย่างมีความสุขคือ ทุกข์น้อยลง.... ก็มาที่แดนอโศก กันมากขึ้น บ่อยขึ้น จนต้องหาสถานที่ที่มั่นคง....

สันติอโศก....โยมผู้มีจิตศรัทธาในการปฏิบัติของพ่อท่านและกลุ่มชาวอโศก ถวายที่ดินเพื่อให้ชาวอโศก ได้ช่วยเหลือมวลมนุษยชาติต่อไป สมัยนั้นสันติอโศกก็จะเป็นบ้านทรงไทย แบ่งเขตหญิงเขตชายกัน ชัดเจน มีเวลาเข้า-ออก ที่ชัดเจน ซึ่งต่างจากปัจจุบันนี้มากๆ

พ่อท่านจะเน้นประโยชน์สูง ประหยัดสุด ประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน พื้นที่แม้น้อยนิด แต่ใช้ทุกตารางเมตร ให้เกิดประโยชน์สูงสุดปฏิบัติเคร่งที่ตนได้ประโยชน์คนอื่น ดิฉันแม้เป็นผู้หญิง แต่ก็ไม่ย่อท้อในการปฏิบัติตามทางที่พ่อท่านแนะนำ

บนเส้นทางธรรมะของพระพุทธองค์ท่าน ไม่มีแบ่งหญิง แบ่งชาย(สภาพจิต/นามธรรม) ทุกชีวิต ถ้าปฏิบัติ เอาจริงเอาจังย่อมบรรลุผลสำเร็จมรรคผล ดิฉันตั้งจิตศีล ๑๐ ตลอดชีวิต จึงปฏิบัติตนเอง อย่างเคร่งครัด ตามแนวทางที่พ่อท่านพาทำ ท่านเทศน์สิ่งไหน ไม่ดีละออก หัดปล่อยวางอย่ายึดติด (วางทางอารมณ์)

อุปสรรคใหญ่-เล็กเป็นไปตามบุญบารมี กลุ่มชาวอโศก ถ้าไม่มีอุปสรรคก็จะไม่ชัดเจนในเส้นทาง กรณีสันติอโศก แม้ผู้หญิงที่เป็นนักบวชก็ต้องถูกจับเช่นกัน แต่สอบปากคำเสร็จแล้ว เขาก็ปล่อยออกมา

เหตุการณ์กรณีสันติอโศก ดิฉันเข้าใจมากขึ้น เพราะว่าการปฏิบัติของกลุ่มเรา มันสวนทางกับทางโลก ปัจจุบัน ความเข้าใจที่จะให้ชาวโลกเข้าใจในแนวทางหรือทิศทาง เขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้ ผลจึงต้อง ถูกจับก่อน สอบสวนทีหลัง....

ธรรมะย่อมชนะทุกสิ่ง เป็นสิ่งพึ่งพิงแก่ผู้ประพฤติชอบธรรม ดิฉันไม่โทษสิ่งใดๆ เพราะทุกสิ่งในโลก ล้วนแล้วแต่ เกิดมาชดใช้กรรมกัน อยากมีทุกข์เบาบางต้องปฏิบัติที่เรา ลดละ ปลดปลง วาง... ในสิ่งที่เป็นโทษเป็นพิษเป็นภัยกับตัวเราดิฉันปฏิบัติเช่นนี้ยิ่งทำให้เบากายเบาใจมากขึ้น

เมื่อเราต้องการเป็นชาวอโศก เราต้องปฏิบัติธรรมให้ถูกตรง ต้องมีศีล รู้แล้วต้องทำ(ไม่ใช่รู้แล้วไม่ทำ) นั่นถึงจะเป็นชาวอโศกที่แท้จริง แม้ต้นอโศกจะขยายใหญ่ แผ่กิ่งแผ่ก้าน แต่ถ้ากิ่งก้านนั้น ไม่แข็งแรง ก็หักและร่วงหล่นได้....

มาเถิดญาติบนโลกใบนี้ ไม่มีสิ่งใดที่จะติดตัวเราไปทุกภพทุกชาติได้หรอก แต่สิ่งที่จะเป็นทรัพย์ ติดวิญญาณของเราไปทุกภพทุกชาติคือกรรม จะเป็นกรรมดี หรือกรรมชั่ว ตัวเราเลือกเอง....

เวียนว่ายตายวกวน แสนกัปป์
เกิดทุกข์เกิดป่วยดับ มากล้น
คนสัตว์สัตว์คนสลับ ซับซ้อน นักเฮย
กรรมดีกรรมชั่วหลุดพ้น หยั่งได้ ด้วยธรรม

กราบเคารพคารวะยิ่ง
- สิกขมาตุผุสดี -

-สารอโศก อันดับที่ ๒๖๕ ตุลาคม ๒๕๔๖ -