ชื่อใหม่ นางเจือบุญ ชาลี
ชื่อเดิม นางปราณี ชาลี
พี่น้อง ๕ คน เป็นคนที่ ๒
ภูมิลำเนา จ.ชัยภูมิ
เกิด ๒๔ เมษายน ๒๔๗๖
สถานภาพ แต่งงานแล้วแต่หย่า เพราะพ่อบ้านบวชเป็นภิกษุ สายธุดงค์รวม
การศึกษา จบครูพิเศษมัธยม (พม.)
อาชีพเดิม ข้าราชการครูประถมศึกษา
สถานที่ทำงาน ร.ร.บ้านอุทัยทอง ต.แก้งสนามนาง กิ่งอำเภอแก้งสนามนาง จ.นครราชสีมา

พบชาวอโศกโดยได้อ่านจากหนังสือแสงสูญฉบับแมลงวันเอ๋ย ติดใจในธรรมะ ของชาวอโศก เลยขอสมัครเป็นสมาชิกจึงได้อ่านต่อไปเรื่อยๆ จนมางานปีใหม่ ซึ่งจัดที่สันติอโศก ปี ๒๕๒๕ จึงเลิกกินเนื้อสัตว์จนถึงปัจจุบัน ต่อจากนั้น ก็ได้อ่านหนังสือ ต่างๆของชาวอโศก และได้คบคุ้นกับมิตรดีสหายดี

ประทับใจในธรรมะที่เป็นสัจธรรม ปฏิบัติได้มีผลจริงพิสูจน์ได้จากตัวเอง เช่น กินมังสวิรัติไปได้สักระยะหนึ่งรู้สึกอารมณ์เย็นลง เคยเป็นโรคปวดศีรษะ และโรคคัน ตามผิวหนัง ก็หายไปโดยไม่รู้ตัวว่าหายไป ตั้งแต่เมื่อไร ชีวิตครอบครัวมีความอบอุ่น ต่างก็มีศีล เลยไม่มีปัญหา

ปี ๒๕๓๐ เปิดร้านอาหารมังสวิรัติให้ลูก ปี ๒๕๓๒ ลาออกจากข้าราชการครู อยู่ที่พุทธสถานปฐมอโศก ปี ๒๕๓๙ ย้ายมาอยู่ที่สันติอโศก ปี ๒๕๔๔ ย้ายไปอยู่ที่ สังฆสถานหินผาฟ้าน้ำ จนถึงปัจจุบันนี้

เมื่อมาอยู่กับชาวอโศก เริ่มที่ปฐมอโศกช่วยทำอาหาร โรงทอผ้า และร้านมังสวิรัติ (มร.ฐ.) บ้าง ที่สันติอโศก ช่วยชมร.หน้าสันติอโศกบ้าง แต่ส่วนมาก จะประจำอยู่ที่ โรงครัวกลาง เมื่อมาอยู่ที่สังฆสถานหินผาฟ้าน้ำช่วยงานครัว ช่วยสอนเด็ก สส.ผ.บ้าง ในปีแรกๆ ทำการกสิกรรมบ้าง แต่ช่วงหลัง มีคุรุที่เป็นหนุ่มๆ สาวๆ มากขึ้นก็ได้เป็น แค่ครูฐาน หลักใหญ่ก็ช่วยในครัว และเมื่อมีการอบรมลูกหนี้ ธ.ก.ส. ก็ได้ช่วยเป็น พี่เลี้ยง เป็นวิทยากรบ้าง

ปัญหาและอุปสรรคในการปฏิบัติธรรม การแพ้กิเลสของตนเอง ต้องต่อสู้อยู่เสมอ แพ้บ้างชนะบ้าง เช่นเรื่องมื้ออาหารและการติดรสเค็ม แต่ปัจจุบันก็ลดลง ได้มากกว่า เมื่อก่อน การถือสาผู้อื่นก็ลดลงได้มาก แต่ก็ยังมีอยู่ลึกๆ ซึ่งต้องใช้เวลาความเมตตา ก็ยังไม่หมดยังมีถือสาอยู่ในใจ แต่ก็พอรู้ทันกิเลสอยู่ ความโลภยังมีแต่ไม่ใช่ อยากให้ตนเอง ก็อยากให้หมู่กลุ่มชุมชนนั่นเอง

แนวทางแก้ไข พยายามปล่อยวาง และรู้ให้ทันว่าถ้าลดกิเลสได้เราเองนั่นแหละ สบายใจ เอาใจเขามาใส่ใจเรา เขาก็คือเขาจะให้เป็นอย่างเราคิดไม่ได้ ไม่เคยคิด จะออกจากวัดและหมู่กลุ่ม เพราะเราอยู่กับมิตรดีสหายดีแล้วเราต้องแก้ที่ตัวเองเท่านั้น

ข้อปฏิบัติที่คิดว่ายากที่สุด คือการลดเรื่องมื้ออาหาร ตั้งใจว่าจะให้ได้ ๑ มื้อตลอดไป ก็ไม่สำเร็จมักจะตกๆหล่นๆ เพราะโอ๋ตัวเองว่าแก่แล้วต้องบำรุงหน่อย ส่วนการ ถือสาคนอื่น จะมีบ้างแต่น้อย เพราะรีบแก้จิตตัวเอง การถือศีลให้บริสุทธิ์นี่แหละ ยากที่สุด

คติประจำใจ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด และในขณะที่พอทำประโยชน์ให้สังคมได้ ต้องรีบทำ ทันที

เป้าหมายชีวิต อยากจะ ตั้งใจปฏิบัติศีลให้บริสุทธิ์และสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนเป็นพระอรหันต์ แม้จะอีกกี่ร้อยกี่พันชาติก็ตาม

ข้อคิดข้อฝากให้หมู่กลุ่ม เราได้มาอยู่ในหมู่มิตรดีสหายดีแล้วเช่นนี้ ต้องรีบขวนขวาย ให้ธรรมะเจริญ หากไม่รีบทำให้มากในชาตินี้แล้ว ชาติหน้าเราจะได้เกิดเป็นอะไรก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ที่สุดว่า กรรมคือการกระทำค่ะ