แม่และพ่อพร้อมด้วยญาติธรรมเชียงราย กลับถึงบ้านด้วยความปลอดภัย มาถึงบ้านกว่าจะได้ พักผ่อนก็เกือบเที่ยงคืน

พอรุ่งเช้าแม่ก็ไม่ได้พัก ต้องไปโรงเรียนอีก เหนื่อยและเพลียมากๆเลย เพราะขณะนั่งรถ แม่จะไม่งีบ ไม่หลับเลย อยู่เป็นเพื่อนคุยกับพ่อตลอดเส้นทาง คอยส่งน้ำให้พ่อดื่ม ส่งผ้าชุบน้ำ ให้พ่อเช็ดหน้า เพื่อไม่ให้พ่อวูบหลับขณะขับรถ พันกว่ากิโลมันช่างทรมานมาก แต่แม่ก็ทน เพื่อลูก

ยิ่งคุณย่าของลูกยิ่งอดทนมากที่สุด เพราะท่านนั่งในแค็บที่ไม่มีเบาะเอนหลัง และต่ำมาก แข้งขาย่ายิ่งยาวด้วย ลูกลองคิดดูก็แล้วกันว่า มันทรมานมากแค่ไหน แต่ย่าไม่บ่นที่จะมา ศีรษะอโศก เพราะอยากเห็นหน้าหลาน

พ่อกับแม่ก็ตั้งตาคอยวันที่จะได้มาศีรษะฯ แต่ความรู้สึกของพ่อ,แม่,เก่งและย่า มันตรงกัน คือโหวงเหวง ไม่อบอุ่นเท่าที่ควร ที่จริงถ้าหากทางครอบครัวเราลงไปหา ลูกควรจะอยู่พูดคุย หาเวลาอยู่กับพ่อแม่ให้นานที่สุด ให้สมกับที่เราคิดถึงกัน

แต่เมื่อไปถึงแล้ว พ่อแม่กลับรู้สึกผิดหวัง ดูะเหมือนลูกจะไม่คิดถึง ไม่อยากอยู่คุยกับพ่อแม่ สักเท่าไหร่ เอาแต่ติดเพื่อนพ่อบ่นว่า "คราวหน้าไม่ต้องมาก็ได้ กบมันไม่ได้ต้องการเราเลย" แม่ก็รู้สึกน้อยใจ ที่เห็นพฤติกรรมของลูกเป็นอย่างนี้

พฤติกรรมหลายๆอย่างของลูกไม่สมกับที่มาอยู่กับชาวอโศกเลย เช่น เวลาออกไปข้างนอก ก็แอบเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำไมลูกไม่ภูมิใจในชุดของชาวอโศก แม่ขอบอกว่า ชุดของชาวอโศกนั้น ขลัง จะคุ้มครองลูกไม่ให้ถูกข่มขืนได้ดีกว่ากางเกงขาลีบ ลูกกำลังทำตัวเองให้เสียหาย ไม่อยู่ใน กฎระเบียบของโรงเรียนสัมมาสิกขา แล้วอย่างนี้ลูกสมัครใจมาเรียนทำไม มาหาลูกแต่ละครั้ง หมดเงินเป็นหมื่น ยิ่งมาเที่ยวนี้ต้องซ่อมรถอีกแล้ว เพราะพี่อาร์ตเอาหัวรถไปครูดกับต้นไม้ สีถลอกไปมาก พ่อว่าคงจะประมาณ ๑,๕๐๐ บาทรวมค่าแรงด้วย

ทำไมไม่นึกถึงตอนที่ลูกอยากมาอยู่ศีรษะฯ มาพบพ่อไพฑูรย์ ลูกพูดกับท่านว่าอย่างไร ลูกเต็มใจ มาเรียนที่นี่ ก็แสดงว่าลูกยอมรับกฎระเบียบ ข้อบังคับของโรงเรียนนี้ แล้วทำไมลูกคอยแต่ จะแหกคอกอยู่เรื่อยๆ

แม่ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมคุรุที่นี่ถึงได้หนักใจ เป็นเพราะเด็กๆคอยแหกกฎ หาเรื่องอยู่เสมอ คณะอาที่นี่มีน้อยงานก็มากไม่มีเวลามาคอยกำกับดูแลเด็กๆอย่างทั่วถึง แม่ขอร้อง อย่าทำให้ คนอื่นหนักใจเพราะเราเลย บาปจะติดตัวลูกไป หยุดพฤติกรรมเหล่านั้นของลูกได้แล้ว

พ่อเห็นพฤติกรรมของลูก พ่อก็มาต่อว่าแม่อีก ว่าให้ท้ายลูก ขนของกินของใช้มาปรนเปรอลูก ทำให้ลูกได้ใจ แม่ก็ได้แต่แอบร้องไห้ พ่อว่าแม่กำลังฆ่าลูกทางอ้อม

พ่อว่า ดูอย่างพี่พรเด็กชาวเขา ทำไมเขาไม่เห็นมีปัญหา ทั้งๆที่พ่อแม่เขาไม่เคยมาดูดำดูดี ไม่มาเยี่ยมเลย เขาอยู่ได้ เพราะเขาทำตามกฎระเบียบ

สำนึกดีจาก
แม่เครือมาศ