บางครั้งเราก็เผินกับเรื่องเหล่านี้ คิดว่ากาลเวลาไม่อาจทำลายมิตรภาพได้ แต่ความจริงไม่เป็น เช่นนั้น คนรักต้องแยกทาง เพื่อนสนิทมาห่างหาย คนเคยรู้จักกลับกลายเป็นคนแปลกหน้า... เหล่านี้ คือมิตรภาพเสื่อมสูญ เราจะรักษามิตรภาพให้เป็นนิรันดร์ได้อย่างไร???

อย่าเอาแต่ใจตัวเอง...คนเราหากจะคบกัน ต้องเฉลี่ยความต้องการอย่างเสมอภาค อย่าต้องการ ให้เขาตามใจเราจนมากเกิน เด็กที่เรียกร้องมากไปไม่น่ารัก ผู้ใหญ่ที่เอาแต่ใจก็น่าเกลียดพอกัน คนเรามีขีดจำกัดในการยอมตามใจคนอื่น หากเลยขีดนั้นไป เขาจะรู้สึกว่าเราช่างไม่น่าคบ เบื่อหน่าย อยากไปพ้นๆ

พึงรู้ประมาณหัวอกเขาหัวอกเรา ตามใจเราบ้าง ยอมตามเขาบ้าง ให้เป็นไปอย่างสมดุล พอเหมาะ พอดี เขาจะรู้สึกว่าเราแฟร์ในการคบมิตร ไม่เอาเปรียบ เป็นประชาธิปไตยดี

อย่าแสดงตนเป็นผู้นำ...ความเสมอภาคภราดรเป็นสายใยสำคัญผูกพันมิตร มิตรภาพที่ดีต้อง ให้เกียรติซึ่งกันและกัน สามีกับภรรยาหากขาดการให้เกียรติแก่กัน ชีวิตคู่จะไปตลอดรอดฝั่งคงยาก หมดความอดทนเมื่อไรเป็นล่มรักร้าง แยกทางกันเดิน เพื่อนถ้าไม่ให้เกียรติเพื่อน คบกันไม่ยืดหรอก เพราะคนเรา ต่างมีศักดิ์ศรีอัตตา มิใช่จะยอมใครง่ายๆ

เคารพในความเป็นปัจเจกชนของแต่ละคน คบมิตรอย่างกอดคอร่วมทาง ก้าวย่างไปพร้อมกัน อย่าเดิน นำหน้า เพราะเขาอาจไม่พึงใจเดินตาม และอย่าเดินตามหลัง เพราะบางคนอาจ ไม่ชอบ เป็นผู้นำเรา ให้ก้าวไปอย่างภราดรภาพจะดีกว่า สบายใจทั้งเราและเขา แล้วจะคบกันได้ยืดยาว

อย่าทำเฉยเมยชาชิน...มิตรภาพแรกๆดูออกเข้มข้นดี แต่พอนานวันผ่านไปอะไรๆ มันชักจืดจาง

คนเคยรักกันปานจะกลืน กลับเปลี่ยนเป็นกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ครองคู่ทนอยู่กันไปวันๆ เพราะ ต่างคน ชินชากับบทบาทชีวิตเก่าๆ แต่อย่างว่า ชีวิตคู่น่าเบื่อเป็นธรรมดา ไม่อิสระเหมือนเป็นโสด

อย่าทำกับมิตรเหมือนคนแปลกหน้า ให้ความสำคัญกับเขาบ้าง หรือทำชีวิตให้มีสีสันอยู่เรื่อยๆ เราเอง จะไม่เบื่อ เขาเองก็ไม่เซ็ง ยังคบกันไปได้อีกยาวหากทำเช่นว่า

มิตรภาพจะยืดยาว หรือสั้นจู๋ ขึ้นอยู่กับปัจจัยสำคัญที่ว่า...

เราจงใจรักษามิตรภาพนั้นต่อไปหรือไม่

-สารอโศก อันดับที่ ๒๗๑ พฤษภาคม ๒๕๔๗ -