คนเราเกิดมานิสัยแตกต่างกันออกไป ขนาดพี่น้องคลานตามกันมา นิสัยก็ยังไม่เหมือนกัน นับประสาอะไรกับคนอื่นที่ไม่ใช่พี่น้อง อย่าถือสากันเลยนะคะ เจอคนแบบไหน ก็ต้อง ทำใจ ในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบหรอกค่ะ วันหนึ่งๆเราต้องเจอคน หลายประเภท บางคนจู้จี้ ขี้บ่น ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ หยุมหยิม คิดเล็ก คิดน้อย บางคน ก็สายงัดแงะ แคะคุ้ย สิ่งที่ผ่านมาแล้วไม่รู้กี่ปีก็เก็บมาพูด ให้ทะเลาะกัน แล้วก็เกิด สงครามปาก สิ่งเหล่านี้ ทำให้เราเสียพลังงาน ในทางที่ผิด ผู้หญิงบางคน ชอบพูดวกวน พูดเรื่องอื่น ไปตั้งนานแล้ว ก็วกกลับมาที่เดิมอีก พระท่านเคยสอนว่า ผู้หญิงนี่ทำงานเก่งนะ แต่เสียอย่างเดียว ชอบวน เลยทำให้ตัวเองคิดมาก เหนื่อยใจ สิ่งที่เอ่ยมานี้ส่วนมาก จะเกิดกับผู้หญิง แต่ไม่ได้ว่า เฉพาะผู้หญิงนะคะ ผู้ชายก็เป็นค่ะ ถ้าเราฝึกใจให้เข้มแข็ง ก็จะดีนะคะ ทำให้ผู้อยู่รอบข้าง ไม่เบื่อเราด้วย โดยเฉพาะนิสัย เอาแต่ใจตัวเอง เลิกได้ดีที่สุดค่ะ [แม้แต่ผู้เขียนเอง ทุกวันนี้ ยังฝึกอยู่] ชาติหน้า เราจะได้เกิด เป็นผู้ชายไงคะ

ดิฉันประทับใจ เรื่องที่ได้พบเห็นเลยเก็บมาเล่าสู่กันฟัง เผื่อใครจะได้แง่คิดดีๆบ้างนะคะ

วันหนึ่งดิฉันมีโอกาสไปงานเผาศพญาติธรรมที่ปฐมอโศก ขากลับ คุณกรักน้ำเย็น เอาถุง ปุ๋ยหมักขึ้นรถ รถที่นั่งกันเป็นรถตู้ค่ะ ปุ๋ยหมักนี่ จะเอาไปใส่ต้นไม้ที่สันติฯค่ะ ตอนที่คุณกรัก ขึ้นรถ ดิฉันก็สงสัยว่าเสื้อผ้า ทำไมถึงเลอะ ดิฉันถาม คุณกรักตอบว่า สิกขมาตุให้เอาปุ๋ยหมัก มาที่สันติฯ ถุงปุ๋ยใหญ่มากนะคะ ดิฉันยังชมว่าขยันจังเลย รถออกจากปฐมฯ ได้ไม่นาน ปุ๋ยหมัก ก็เริ่มส่งกลิ่นออกมา ทุกคนในรถ บอกว่าเหม็น เวียนหัว สิกขมาตุก็บอกว่า รถจอดเมื่อไร ให้เอาทิ้งไปมันเหม็น พอรถจอด คุณกรักก็ขน ถุงปุ๋ยนั้นทิ้งไปข้างถนน (ดิฉันยังนึกบ่น เสียดายเลยว่า อุตส่าห์ขนเอามา แล้วก็ทิ้งไป ถ้าเป็นดิฉั นคงจะบ่นก่อน แล้วค่อยทิ้งนะคะ) คิดดูซีคะ ตอนขนขึ้นรถ ก็เหนื่อยแล้ว แล้วยัง ต้องขนลงไปทิ้งอีก ดิฉันบอกคุณกรัก ว่าเสียดายนะ คุณกรักบอกว่า เขาให้ทิ้งก็ทิ้ง มันเหม็นด้วย ดิฉันสังเกต คุณกรักไม่บ่นสักคำ ดิฉันยังชมเลยว่า เก่งนะ ไม่เห็นบ่นเลย คุณกรักตอบว่า บ่นทำไม เมื่อยปากเปล่าๆ ไม่เห็นต้องบ่นเลย

ดิฉันประทับใจเลยหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาเขียนค่ะ

การมีเหตุผล รับฟังผู้อื่น ยอมผู้อื่น อ่อนน้อม สงบปากสงบคำ ได้ฝึกปล่อยวาง ทำให้เป็นที่รัก ของผู้พบเห็น เหมือนที่พระท่านสอนว่า "เมื่อมีอะไรเกิดขึ้น จงอย่าพูดมาก เมื่อมีการพูดมาก จะเกิดการทะเลาะกันขึ้น จงสงบปากสงบคำ สันติสุขจึงจะเกิดขึ้น"

- เหมือนฟ้า -

- สารอโศก อันดับที่ ๒๗๒ มิถุนายน ๒๕๔๗ -
ISSN 0857-7585