อุดมการณ์ ศรัทธา ยังกล้าแกร่ง
เปล่งแสง ประกายท้า อย่างกล้าหาญ
เลือดยังข้น เข้มสี ไม่มีจาง
ใจแข็งอย่าง นักรบ จะพบชัย
- เฟืองธรรม -
๑๙ กุมภาพันธ์ ๔๕

อโศกกำมะลอ
เป็นอโศกก็แค่กำมะลอ ไม่รู้พอกิเลสยิ่งสิ่งสงสัย
เป็นอโศกแค่รูปนอกพาไป แต่กายใจฉันยัง...พังเพราะเงิน!
เป็นนกก็ไม่ใช่หนูก็ไม่เชิง ใจมันเหลิงมัวเมาให้เราเขิน
จงหยุดเถิดหยุดที่ใจไม่สะเทิน จะเพลิดเพลินเป็นได้...กายของเรา
หยุดตรวจจิตตรวจใจให้ได้ก่อน จะสะท้อนภาพมายาช่างน่าเขลา
มัวหลงรุ่มร่ามตามแต่เงา ใจจึงเฝ้าอาทรร้อนดวงใจ
มาบัดนี้ฝึกหยุดจิตคิดฟุ้งซ่าน ล้างตำนานน้ำเน่า...เบาสดใส
ต้นอโศกเริ่มลางลางข้างในใจ ล้างกรรมใหม่กรรมเก่า...เพราะเราพอ
- จินตะหรา ๔๕ -

นักกินเมือง
แผ่นดินเกิดกลียุค
ไหม้ลามลุกไปทั่วหล้า
คนจนหลั่งน้ำตา
เดินก้มหน้าเยี่ยงหมาโซ

พวกเหล่านักกินเมือง
ชีวิตเฟื่องโกยกันโข
สร้างบ้านหลังใหญ่โต
โชว์ทรัพย์ล้นปล้นแผ่นดิน
- นักบุญ -

บ้านป่าไพร
ชื่อป่าไพรนามบ้านที่ท่านตั้ง
เมื่อครั้งยั้งชีพที่สีมาสถาน
ท่านมนาโปลับไปยังไม่นาน
เหลือคำขานเล่าวัตรด้วยศรัทธา

มีไม้ใหญ่รายล้อมอยู่อ้อมบ้าน
ลมพลิ้วผ่านเย็นรื่นชื่นหนักหนา
ยลม่านใบไม้ย้อยร้อยเรียงมา
เป็นมาลามาลัยน้อยเรียงร้อยใบ

ดอกรางจืดม่วงอ่อนลอยร่อนหล่น
ระดาษบนพื้นพร่างกระจ่างใส
เสาวรสถูกหลังคาครั้งคราใด
ดุจเทพไท้ประทานอาหารกิน

หน้ามะม่วงกะล่อนในตอนนั้น
เก็บทุกวันไม่เว้นเป็นนิจสิน
หน้ามะกอกก็หล่นปนเกลื่อนดิน
มากเหลือกินเก็บกวนชวนเชิญชิม

ทั้งกระรอกกระแตเคยแลเห็น
กระปูดเต้นนกหลากหลายเสียงคล้ายขิม
ผีเสื้อส่ายปีกสวยด้วยภาพพิมพ์
กอไผ่ริมรั้วล้อมกล่อมประจำ

มะม่วงมะละกอและขนุน
น้อยหน่าบุญนำให้ได้อิ่มหนำ
ป่าไพรในชุมชนคนมีธรรม
กินเพื่อย้ำสร้างกรรมดีชั่วชีวิต
- ใบไม้เหลือง -
๑๓ พ.ย.๔๖

- สารอโศก อันดับที่ ๒๗๒ เดือน มิถุนายน ๒๕๔๗ -