จงมีจิตแกร่งกล้า เกรงธรรม
เพียรมั่นคงตรากตรำ หมั่นสู้
กิเลสเครื่องจองจำ คือบ่วง มัดใจ
เด็ดเพื่อสูญจักรู้ ว่างนี้สุขเย็น

ทำงานหาเงิน แต่เป็นหนี้
โอ้หนอ...ชีวิตนี้เศร้านัก ข้าพเจ้าทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงครอบครัว แต่หนี้ก็ตาม จนล้นหัว วันหนึ่ง เพื่อนที่ทำงานด้วยกัน ชวนข้าพเจ้ามาที่สันติอโศก ข้าพเจ้าก็มา ได้เห็นที่นี่ แปลกดี ในความแปลกข้าพเจ้าก็ชอบใจ แปลกที่แตกต่าง

เมื่อใจมันชอบแปลกก็แปลก ข้าพเจ้าก็เริ่มปฏิบัติตามแนวทางของสันติอโศกทันที โดยเริ่มจากลด ละ เลิกอบายมุข อบายมุขทั้งหลาย เหล้า บุหรี่ หวย การพนันรูปแบบ ต่างๆ เลิกหมด เมื่อเลิกอบายมุขทุกอย่างสิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า จากหนี้ที่มีอยู่ ข้าพเจ้าใช้หนี้หมด เพราะเมื่อปิดประตูอบายมุข เงินก็เหลือ จึงใช้หนี้ได้หมด

เลิกอบายมุขได้....ชีวิตก็เริ่มมีความสุขขึ้น สุขกว่านี้ยังมีอีก ข้าพเจ้าก็กินอาหารมังสวิรัติ งดเว้นเลือดเนื้อ และชีวิตเพื่อนร่วมโลกของเรา ทำเช่นนี้มาตลอดจนกระทั่ง ปี พ.ศ.๒๕๒๘ ก็ย้ายไปอยู่ปฐมอโศก [ปัจจุบันเป็นชุมชนบุญนิยมปฐมอโศก] ข้าพเจ้าปลูกบ้าน อยู่ในโครงการปฐมอโศก เหตุผลที่ข้าพเจ้าตัดสินใจมาปลูกบ้านอยู่ในชุมชน เพราะข้าพเจ้า อยากจะรวย ข้าพเจ้าก็รวยได้จริงๆ เพราะปิดประตูอบายมุขทั้งหมด งดใช้สิ่งฟุ่มเฟือยทั้งหมด ดำรงชีวิตด้วยปัจจัย ๔ เท่านั้น

ข้าพเจ้าใช้ชีวิตในชุมชนประมาณ ๒-๓ ปี ก็ตัดสินใจเข้าไปเป็นคนวัด เพื่อปฏิบัติตน ให้เคร่งขึ้นอีกระดับหนึ่ง หลังจากที่แน่ใจ ในการปฏิบัติของตัวเอง จึงสมัครขอบวช ตามขั้นตอน เป็นอาคันตุกะจร ๔ เดือน เป็นอาคันตุกะประจำ ๔ เดือน เป็นอารามิก ๑ ปี เป็นปะชาย ๔ เดือน นาค ๔ เดือน เป็นสามเณร ๔ เดือน จนกระทั่ง ได้บวชเป็นสมณะ ชาวอโศก

จากนั้นข้าพเจ้าก็ไปประจำพุทธสถานต่างๆของชาวอโศก ส่วนใหญ่ทำงานช่าง และดูแลอุปกรณ์ห้องเครื่องมือ บางพุทธสถานก็เป็นช่างก่อช่างสร้าง ไม่ว่าจะเป็นสะพาน เป็นห้องน้ำ หรือแม้กระทั่งลงไปลุยเป็นกรรมกรขนอิฐ หิน ดิน ทราย

งานหนักไม่เคยฆ่าคนฉันใด งานที่ข้าพเจ้าทำก็ฉันนั้น ยิ่งลงแรงก็ยิ่งได้แรง สุขภาพ แข็งแรง สุขภาพจิตยิ่งสมบูรณ์แข็งแรง แข็งแรงด้วยศีล อยู่ในกรอบของศีล ตั้งตนอยู่ในศีลในธรรม ข้าพเจ้ามีความสุข มีปีติหล่อเลี้ยง จึงทำให้สามารถทำงาน ได้ทุกงาน ในแต่ละถิ่นฐานที่ข้าพเจ้าไปประจำ สภาพแวดล้อมย่อมแตกต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือทุกคนตั้งใจมาเป็นคนดี ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ เร่งลดภาระวิบาก ที่ติดที่ยึด ไม่มีสิ่งใดยากหากเราเอาจริง ทำจริง ก็ย่อมเห็นผล ทุกอย่างมีเหตุ มีปัจจัย ขอเพียงตั้งใจเอาจริง

เครื่องมือช่างเป็นอุปกรณ์อย่างหนึ่งสำหรับการดำรงชีวิตของคนเรา เช่นเดียวกันกับศีล ของพระพุทธเจ้า ที่ท่านทรงสอนสรรพสัตว์ให้นำไปปฏิบัติ แล้วชีวิตจะมีแต่ความสุข ศีลก็เป็นอุปกรณ์ในการดำเนินชีวิตเฉกเช่นเดียวกัน

เพราะศีลจะเป็นตัวขัดเกลากิเลสความโลภความโกรธความหลง กิเลสแต่ละตัว ในชีวิตเรานั้นล้างได้ด้วยศีล แต่ต้องอดทนในการปฏิบัติศีล ต้องเอาจริง แล้วเราก็จะพบว่า ความสุขแท้จริงในชีวิตเป็นเช่นไร การอยู่เหนืออบายมุขเป็นเช่นไร เราเองจะรู้ด้วย การปฏิบัติ ไม่ใช่เพียงแค่ท่องจำ มรรคผลอยู่ที่การลงมือทำจริงเท่านั้น

ในการปฏิบัติธรรม ปรับจิตปรับใจยังไม่พอ ต้องอาศัยพูดคุยกัน ปรับความคิดเห็นกัน และกัน เพื่อพากันเดินไปในทิศทางเดียวกัน พร้อมเพรียงกัน นี้คือเส้นทางแห่ง การประพฤติ พรหมจรรย์ ศีลเป็นหลักในการเดิน สมาธิและปัญญา คือแสงที่จะส่อง ทางเดินของแต่ละชีวิต มาเถิด.... มาเป็นมนุษย์ที่มีความสุขกันเถิด

- สมณะดงเย็น สีติภูโต -