เมื่อข้าพเจ้าพบว่าตนเองได้ถูกดึงเข้ามาในแวดวงของการเมืองเสียแล้ว ข้าพเจ้าก็ได้ถาม ตัวเองว่า การที่จะรักษาตนให้พ้นจากความไม่มีศีลธรรม อสัจจะและจากสิ่งที่เรียกกันว่า ผลประโยชน์ทางการเมืองนั้น จำเป็นจะต้องทำอย่างไร คำตอบที่ผุดขึ้นในสมอง ของข้าพเจ้า ก็คือ "หากจะรับใช้เพื่อนร่วมชาติด้วยกัน ซึ่งเราเห็นเขาได้รับความทุกข์ยาก อยู่ทุกเมื่อ เชื่อวันแล้วไซร้ ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องละทิ้งทรัพย์สินทุกชิ้นโดยสิ้นเชิง"

ข้าพเจ้าพูดกับตนเองต่อไปว่า การเป็นเจ้าของน่าจะเป็นอาชญากรรม หรือเป็นความผิด อย่างหนึ่ง
การขโมยมิใช่หมายความว่า ไม่ลักทรัพย์ของผู้อื่นเท่านั้น แต่การมีไว้หรือรับไว้ซึ่งสิ่งใด ที่ตนไม่มีความจำเป็นต้องใช้ ก็หมายถึงการขโมยด้วยเหมือนกัน และการขโมยเป็น หิงสกรรม อย่างหนึ่งแน่นอน

- สารอโศก อันดับที่ ๒๗๔ สิงหาคม ๒๕๔๗ -