วิสัยคน
ยุคไอทีรี่รุดเกินฉุดรั้ง
โลกก็คลั่งไคล้คลื่นไม่ชื่นหวาน
เสพย์เกษมเกมส์กดสดตระการ
สืบประสานขานรับประดับเรือน
ยุคทมิฬหินชาติอำนาจบ้า
โลกก็ชัดอัตตาที่ป่าเถื่อน
ไม่ฟังมวลส่วนใหญ่ที่ไขเตือน
ยอมบิดเบือนความจริงหยิ่งลำพอง
ยุควัยรุ่นวุ่นวายกระหายเที่ยว
เห่อสายเดี่ยวเปรี้ยวสีผีผยอง
เที่ยวระทึกดึกดื่นรื่นคะนอง
และลิ้มลองลวนลามเอาตามใจ
ยุคพระธรรมดำเนินเจริญรุด
คนกลับฉุดว่าด้อยค่าล้าสมัย
ทั้งที่ธรรมบำเพ็ญเพื่อเว้นภัย
แต่ก็ไร้คนรับมาดับเวร

- อ่อนฌาน ญาณเยาว์ -
๓ พ.ค. ๔๖

ไก่มีกรรม
ตั้งแต่ออกจากไข่อยู่ในเล้า
มีคนเฝ้าเอาใจใส่ดุจไข่ในหิน
มีอาหารพร้อมเพียบไม่เหยียบดิน
ไม่เคยบินกินแล้วนอนไม่ร้อนรน
จึงโตวันโตคืนตื่นกินถ่าย
อยู่สบายพักผ่อนทั้งร้อนฝน
แต่อยู่อย่างไร้หวังทั้งมืดมน
วันหนึ่งคนมารับจับออกไป
เป็นครั้งแรกที่ออกไปไกลจากเล้า
ผ่านป่าเขาทุ่งนามาเมืองใหญ่
แต่ไม่รู้ว่าเขาพามาทำไม
จะไปไหนก็ไม่รู้ดูวุ่นวาย
เมื่อมาถึงที่ใหม่ไม่เหมือนเก่า
รู้แล้วเศร้าเขาไปรับจับมาขาย
เขาจับเราเอามาฆ่าให้ตาย
เลือกไม่ได้ไก่มีกรรมต้องทำใจ
ตายเพราะห่าหรือว่าถูกฆ่าเชือด
ตายมีเลือดหรือมีโรคต่างตรงไหน
คนยกค่าว่าประเสริฐเลิศกว่าใคร
แต่ทำไมใจร้ายฆ่าไก่กิน
คนนั้นเห็นแต่ประโยชน์โหดกว่าสัตว์
สารพัดช้างมดกินหมดสิ้น
ทั้งสัตว์บ้านสัตว์ป่าฆ่ามากิน
อร่อยลิ้นกินเลือดเนื้อเพื่อตนเอง

- สมเจตน์เมฆพายัพ -
๒๓ มกราคม ๒๕๔๗