แนวคิดชีวิตโสด การแต่งงานเป็นสิ่งสามัญที่โลกมี แสวงหาความอิสระ ความหลุดพ้น ดีกว่า
อาชีพเดิม นักศึกษา
อาชีพใหม่ นักปฏิบัติธรรม

ปี ๒๕๒๕ เรียนอยู่ชั้น ม.๑ อ่านหนังสือสารอโศก ที่คุณพ่อนำมาจากวัด (คุณพ่อมาวัด ประมาณปี ๒๕๒๔) ประทับใจโครงการปฐมอโศก เป็นชุมชนในฝัน อยากไปอยู่ เริ่มฝึก ถือศีล กินมังสวิรัติพร้อมกับพี่น้องในบ้าน และอ่านหนังสือสารอโศก ฟังเท็ปธรรมะ มาเรื่อยๆ

เมื่อเป็นนักศึกษาเป็นสมาชิกชมรมพุทธศาสตร์ เริ่มคิดถึงชีวิตนี้ต้องการอะไร จะไปทาง ทิศไหนที่ดีที่สุด พอเรียนจบจึงได้ข้อสรุปสำหรับตนเอง เลือกมาเป็นนักปฏิบัติธรรม แม้จะอาลัยอาวรณ์ในความสะดวก สบาย แต่ก็เลือกทำในสิ่งที่ยาก เพราะสิ่งที่ง่าย ได้แต่ของเก่าๆ ชีวิตเก่าๆ น่าเบื่อ

ปี ๒๕๓๔ เรียนจบ เข้ามาอยู่ที่พุทธสถานสันติอโศก อยู่กลุ่มนักศึกษาผู้ปฏิบัติธรรม (นศ.ปธ.) เป็นพ่อครัวทำอาหารขายที่แผง ๒๒ โรงอาหารมหาวิทยาลัยรามคำแหง และ ร้านน้ำใจ ซึ่งเป็นร้านของกลุ่ม นศ.ปธ.

ปี ๒๕๓๙ - ปัจจุบัน เป็นผู้จัดการโรงเรียนสัมมาสิกขาสันติอโศก เป็นคุรุ สัมมาสิกขาฯ (สอนวิชาการ, ดูแลนักเรียน, ดูแลฐานงาน) เป็นคนขับรถ

ปัญหาและอุปสรรคในการปฏิบัติธรรม
- ความขี้เกียจ
- ชอบผู้หญิง
- ตื่นสาย
- ชอบกินขนม
- ใจร้อนให้ได้ดังใจ

แนวทางแก้ไข
- ขยัน
- พิจารณาอสุภะ
- ฝึกตื่นแต่เช้า
- ฝึกกินข้าวเปล่า
- ใจเย็นๆลงบ้าง และคิดชั่งใจก่อนพูด

ข้อปฏิบัติที่คิดว่ายากที่สุด
มันก็พอๆกันเลยนะ จากที่กล่าวมาทั้งหมด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า จะเจออะไร ที่ยากกว่านี้ อีกรึเปล่า?

คติประจำใจ ไม่ว่าชนะหรือพ่ายแพ้ ก็ยังดีกว่าอยู่เปล่าๆ

เป้าหมายชีวิต พ้นทุกข์โศกโรคภัย เบิกบานแจ่มใส หมดความอยาก สิ้นความเสพย์

ข้อคิดข้อฝากให้หมู่กลุ่ม
ขอบคุณหมู่กลุ่มที่ยังให้อยู่ทำงานต่อไป
ขอบคุณทุกๆคนที่เสี้ยมสอนให้เป็นผู้เป็นตนเองในวันนี้
ขอบคุณสวรรค์ที่ยังเหลือเวลาให้อยู่บนโลกใบนี้ และได้พบพุทธศาสนา