- แม่น้ำ ลักขิตะ -

อย่าเอาตนไปเทียบเคียงกับคนอื่น

"อย่าเอาตนไปเทียบเคียงกับคนอื่น ชิงดีชิงเด่น ทำดีที่เราให้ถึงที่สุดเป็นพอ วุ่นวาย กับใครเขา เราไม่มีวันค้นพบความสงบสุขในชีวิตแน่"

เป็นทุกข์ที่ใจเราก่อขึ้นเอง....คนเราชอบเอาตัวเองเป็นไม้บรรทัด ชอบเทียบเคียง วัด คุณสมบัติของตน กับคนอื่นอยู่เรื่อยๆ หากเห็นว่าเขาดีกว่าตน ก็เก็บมาคิดหม่นเศร้า น้อยใจตัวเอง ดีสู้เขาไม่ได้

คนโบราณพูดไว้ว่า...."แข่งอะไรแข่งได้ แต่เรื่องของบุญบารมีมันแข่งกันไม่ได้หรอกนาย"

พระพุทธเจ้าตรัสบอกไว้ คนเราเวียนวนเกิดตายนับครั้งไม่ถ้วน หากนำกระดูก มากอง รวมกัน จะได้สูงใหญ่ยิ่งกว่าภูเขาเวปุลลบรรพตเสียอีก ด้วยเหตุนี้ บุญกรรมของ แต่ละคน ที่สั่งสมมา จึงยากจะวัดค่ากันได้

อย่าเอาตัวเองไปวัดค่ากับใครเขาเลย ทุกข์ใจเสียเปล่า
หันกลับมาวัดค่าตัวเราดีกว่า อดีตกับปัจจุบัน ค่าความสามารถเราเพิ่มขึ้นหรือลดลง
ความสุขของชีวิตอยู่ตรงนี้ กับการได้พัฒนาตัวเอง แข่งเอาชนะตัวเอง ไม่จำเป็นว่าต้องเก่งเหนือใคร เก่งเหนือใจตนให้ได้ นับว่าประเสริฐแล้ว

วุ่นวายจับผิดคนอื่นเขาไปทำไมกัน ?
ข้อบกพร่องในตัวเรายังแก้ไม่หมด ทำตัวเองให้ดีก่อนค่อยสอดส่องคนอื่นไม่ดีกว่าหรือ นาเรายังไม่เสร็จไยคิดไปทำนาคนอื่น จับผิดเขาใจเราสัมผัสบาป แบบนี้เหมือน ทำธุรกิจบุญ ขาดทุนล่มจม ดีไม่เกิด ซ้ำจิตเป็นอกุศลมัวหมองอีกต่างหาก เก็บมาอึดอัด ขัดเคือง กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพียงเขาไม่ดีสมใจเรา ทำใจให้ทุกข์เพราะถือสา ทั้งที่ไม่เกี่ยวกับเรา เสียด้วยซ้ำไป

เราจะรู้สึกว่าชีวิตเบาสบายขึ้นเยอะ หากจะไม่แบกเรื่องราวของคนอื่นไว้บนบ่า
หันมาเอาภาระตัวเองให้มากจะดีกว่า จับผิดตัวเองให้ทัน แล้วแก้ไขเสียใหม่
ความสุขแท้จริงอยู่ตรงนี้อยู่ที่เรารู้จักตัวเองเป็นอย่างดี และปรับปรุงตัวเอง ให้เจริญ อยู่เสมอ