แถลง
ให้เพื่อเป็น "พระเจ้า" หรือให้เพื่อลดละตัวตนของ "ข้าพเจ้า"

แม้ชาวบ้านราชฯ จะถูกจัดเป็นหมู่บ้านยากจนอันดับที่ ๕ ของอุบลราชธานี แต่ปีนี้ เราก็ยังอุตส่าห์ ไปจัดโรงบุญตามหมู่บ้านเครือข่ายที่ได้รับการอบรมถึง ๑๒ โรงบุญ ด้วยกัน และที่พิเศษกว่าทุกๆปี เพราะในปีนี้เราเปิดโรงบุญตามหมู่บ้าน ที่อยู่รอบชิด ติดเราอีกด้วย ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดีเกินคาด ช่วยลดบรรยากาศ ของความขัดแย้ง เล็กๆน้อยๆ ในอดีต มาเป็นพี่ๆน้องๆกันได้มากยิ่งขึ้น ทำให้ได้ ข้อคิดกันว่า เราไม่น่าจะลืมพี่น้อง ที่อยู่ใกล้ชิดติดเราที่สุดไปก่อน

โดยเฉพาะพี่น้องที่มาร่วมเป็นร่วมตายด้วยกัน เราแทบจะไม่ได้สนใจไต่ถาม สารทุกข์สุกดิบ กันด้วยซ้ำ เพราะคิดเฉพาะมุมแคบๆเพียงว่า เมื่อเป็นนักปฏิบัติธรรมแล้ว ต้องมาเสียสละลดละอย่างเดียว โดยเฉพาะถ้าเสียสละได้ถูกใจหรือสมใจ ที่ข้าพเจ้า ต้องการ เช่นการขนข้าวขนของ ไปช่วยคนข้างนอก ได้มากมายจนได้หน้าได้ตา แต่คนข้างในด้วยกันกลับจะให้กินข้าวกับเกลือเท่านั้นเอง

ทิศทางของการ "ให้" จึงเป็นไปได้ทั้ง ให้เพื่อเป็นพระเจ้า หรือให้เพื่อลดละตัวตน ของข้าพเจ้า

การให้เพื่อเป็นพระเจ้า ก็คือให้แล้วได้อัตตาเพิ่มขึ้นใหญ่ขึ้น ได้แสดงความเป็นเจ้าบุญ นายคุณ ได้หน้าได้ตา อันไม่ต่างจากคุณหญิง คุณนายทั้งหลาย ที่นิยมทำกัน

ส่วนการให้เพื่อลดละตัวตนของข้าพเจ้านั้น คือการให้ที่มีเป้าหมาย เพื่อมุ่งลดละกิเลส เป็นสำคัญ เช่นหลักการจัดงานโรงบุญของเรามีอยู่ว่า "ผู้ให้ต้องไหว้ผู้รับ" ก็เพื่อที่ว่า เมื่อให้ไปแล้ว ก็ยิ่งจะต้อง ลดตัวลดตนให้เล็กลงน้อยลงไปอีก

การจัดงานตลาดอาริยะ ก็เป็นการให้เพื่อมุ่งลดละกิเลสที่สำคัญอีกงานหนึ่งเช่นกัน ญาติธรรมต้องเสียทั้งเงิน เสียเวลา เสียแรงงาน ต้องยอมเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าไปตามๆกัน และต้องยอมถูกจวกถูกจ้องจับผิดอีกต่างหาก จากฝ่าย ตรวจตลาดที่กำลังหัวหมุน เพราะมักจะมีมืออาชีพที่มาแฝงปนอยู่ทุกปี

การได้ทำงานไป ได้ลดการถือสาถือเนื้อถือตัวไปด้วย นั่นก็คือ การเจริญกุศลโลกุตระ ที่จะเป็นทรัพย์แท้ ของพระพุทธเจ้า ซึ่งต่างจากทรัพย์แท้ของข้าพเจ้า (อัตตาข้าฯ ใครอย่าแตะ!) ซึ่งมันก็พร้อมที่จะติดตัวเราไป ชั่วๆๆๆๆๆๆๆนิจนิรันดร์กาลเช่นกัน

คณะผู้จัดทำ

ปล. บ้านราชฯจัดโรงบุญได้หลายแห่ง เพราะหมู่บ้านเครือข่าย มีแรงมีของ มาร่วมสมทบด้วย ดีไม่ดีพี่เลี้ยงยังต้องขนของฝากกลับมาอีกต่างหาก น่าซาบซึ้งน้ำใจ คนยิ่งจนยิ่งรวยน้ำใจจริงๆ