ธรรมะประทับใจ (๑๐๕)

ความรู้สึกแรกที่ได้เห็นป้า "สุกัลยา สินโพธิ์" ดิฉันอยากเรียก "น้า" มากกว่า ป้านั่งตัวตรง น้ำเสียง แจ่มชัดมีพลัง เย็บเสื้อได้วันละ ๓-๔ ตัว โดยไม่ต้องใส่แว่นตามีคนถามป้าว่า "ปวดเมื่อยบ้างมั้ยคะ" ป้ามีคำตอบที่แปลกต่างจากผู้สูงอายุทั่วๆไปว่า "ก็มีค่ะนิดๆหน่อยๆ"

ด้วยหุ่นเพรียวลมสมส่วน (ในสายตาดิฉัน) และมีลีลากระฉับกระเฉง ไม่น่าเชื่อว่าอายุเกิน ๖๐ ปี มาสองปีแล้ว ป้าเผยเคล็ดไม่ลับให้ฟังว่า

"เมื่อก่อนป้าขี้โรคยังกะอะไร ทั้งไซนัส โรคกระเพาะ แล้วก็ซิส... มาปฏิบัติธรรมแล้วนี่แหละ เห็นคนเป็น มะเร็งกันเป็นว่าเล่น ก็มาคิดว่า ทำยังไงน้า เราจะแข็งแรง ปลอดโรคนี้สักคน ก็ลองหัดกินอาหารจืดๆ กินผักมากๆ แบบแมคโครไบโอติก แต่ไม่ได้เคร่งเป๊ะ ซีเรียสมากนะ..ใหม่ๆก็ฝืน ก็ยาก กินๆไป หลายปีเข้า ชักลงตัวทีนี้อะไรก็อร่อยไปหมด กินง่ายนอนหลับโรคภัยหายไปหมด เคยอยากอ้วนกว่านี้ ก็ไม่อยากแล้ว.... เพื่อนบ้าน ที่มีน้ำหนักมากกว่า ถามป้าว่า มีแรงมั้ยตัวเล็กๆอย่างนี้ ป้าก็ว่าตนเอง แข็งแรง น่าพอใจอยู่นะ แล้วถามเขาบ้างว่า "เห็นอ้วนท้วนสมบูรณ์กันดี สุขภาพเป็นยังไงล่ะ" ส่วนใหญ่ ก็จะเล่าว่า เป็นโรคนั่นโรคนี่...ป้าพอใจที่ตนเองไม่ป่วย แต่ก่อนขี้โรค จนคิดว่า อยู่จนถึงอายุได้สัก ๖๐ ปีนี่ก็นับว่ามีบุญแล้ว แม้ลูกๆจะห่วงป้าว่าจะอยู่วัดลำบาก แต่ป้ากลับสบายดีมีความสุขนะ"

นับว่าเป็นบุญ ของคนที่ได้พบ "คนมีบุญด้วยการฝึกตน" อีกท่านหนึ่งที่น่าอนุโมทนา
"ผู้ฝึกตน ย่อมอยู่เป็นสุข" ในทุกสถานที่และทุกสถานการณ์อย่างนี้เองนะคะ