อย่าด่วนเทใจ

บ่อยครั้งที่"ความผิดพลาด"ทำให้คนเราได้ค้นพบสิ่งใหม่ๆ โดยไม่เจตนา จากที่คิดว่าเสียกลับกลายเป็นได้

โลกนี้เอาแน่ไม่ได้ วันนี้ดีพรุ่งนี้อาจร้าย วันนี้ร้ายพรุ่งนี้อาจดี ดังพจนะที่ว่า "ความแน่นอน คือความไม่แน่นอน"
มีนิทานเล่ามาว่า......

ชายเฒ่าชาวนาคนหนึ่ง เลี้ยงม้าพันธุ์ดีเพศผู้ไว้หนึ่งตัว แกรักม้าตัวนี้มาก

กาลต่อมา... วันหนึ่งปรากฏว่า ม้าได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย สุดที่เฒ่าชาวนา จะตามมันกลับมาได้ แกเศร้าเสียใจอย่างหนัก แทบกินไม่ได้นอนไม่หลับเชียว

ปรากฏมีปราชญ์ท่านหนึ่งมายืนเคาะประตูบ้านเฒ่าชาวนา... พอแกเดินไปเปิดประตู นักปราชญ์จึงพูดขึ้นว่า

"ท่านอย่าด่วนเศร้าเสียใจไปเลย เคราะห์ครานี้อาจจะเป็นโชคก็ได้" พูดจบนักปราชญ์ ก็ผละตัวจากไป

ไม่กี่วันต่อมา... ปรากฏม้าตัวนั้นหวนกลับคืน พร้อมกับพาม้าตัวเมียกลับมาด้วย เฒ่าชาวนาดีใจเป็นหนักหนา หายไปหนึ่งตัวแต่ได้กลับมาตั้งสองตัว โชคดีอะไรเช่นนี้

นักปราชญ์กลับมาหาเฒ่าชาวนาอีก แล้วพูดว่า
"ท่านอย่าด่วนดีใจไป โชคครานี้อาจจะเป็นเคราะห์ก็ได้" พูดจบก็จากไปอีก

วันต่อมา... ลูกชายเฒ่าชาวนาได้นำม้าตัวเมียนั้นไปขี่ ปรากฏว่าม้าพยศ ทำเอาลูกชาย ชาวนา ตกม้าขาหัก กลายเป็นคนขาพิการทันที

เฒ่าชาวนาโศกาจาบัลย์อีกครั้ง เสียอกเสียใจที่ลูกชายขาพิการเดินกะเผลก
นักปราชญ์ ปรากฏกายที่ประตูหน้าบ้านเช่นเคย บอกกับเฒ่าชาวนาว่า
"ท่านอย่าด่วนเศร้าเสียใจไปเลย เคราะห์ครานี้อาจจะเป็นโชคก็ได้" แล้วผละตัวจากไป

ผ่านไปไม่กี่วัน.....ปรากฏทางราชการมาเกณฑ์เอาชายหนุ่มฉกรรจ์ในหมู่บ้านไปหมดเกลี้ยง เพื่อทำศึกสงคราม แต่เหลือชายหนุ่มอยู่คนเดียวคือ ลูกชายเฒ่าชาวนา เนื่องจากขาพิการ ได้รับยกเว้นชายหนุ่มฉกรรจ์ ที่เกณฑ์ไปทำศึกครั้งนี้ ปรากฏไม่มีผู้ใด รอดชีวิตกลับมาเลย

เฒ่าชาวนาดีใจอย่างสุดซึ้ง สมจริงดังคำปราชญ์ว่าไว้ แกโชคดีไม่ต้องเสียลูกชาย ขณะที่ดีใจ เป็นล้นพ้นปราชญ์ท่านนั้นก็มาอีก... กล่าวเตือนสติว่า
"ท่านอย่าด่วนดีใจไป โชคครานี้อาจจะเป็นเคราะห์ก็ได้"

อย่าด่วนท้อถอย
ความผิดพลาดอาจกลับกลายเป็นดีได้เช่นกัน