* คนใจถึง *
งานพุทธา ครั้งที่ ยี่สิบเก้า
พี่น้องเรา ทั้งหลาย คงใจถึง
สลัดบ่วง ผูกมัด และรัดรึง
หาที่พึ่ง ทางใจ ให้แก่ตน

ก็เห็นแล้ว ใช่ไหม ในวันนี้
ทุกท่านที่ ขึ้นมา กล้าฝึกฝน
เพียรสละ ละลด หมดตัวตน
มีดวงใจ เปี่ยมล้น ด้วยศรัทธา

เราจึงควร เลื่อนฐานตน เร่งขวนขวาย
ทุ่มแรงกาย มารับใช้ ศาสนา
ทิ้งลาภยศ สรรเสริญ ทั้งเงินตรา
เอาเวลา ที่เสียไป ให้กลับคืน

ใครทำได้ มากน้อย ค่อยเพียรเข้า
เพื่อตัวเรา แหละมิใช่ เพื่อใครอื่น
เราจะต้อง เคร่งครัด อย่างหยัดยืน
แม้ฝืดฝืน ก็ต้องสู้ อย่าดูดาย

ดูพ่อท่าน ของเรา เป็นแบบอย่าง
มีความเพียร ไม่จืดจาง ตลอดสาย
ถึงแม้ท่าน ป่วยไข้ ไม่สบาย
ยังทรงกาย เร่งเพียร เขียนตำรา

ด้วยปณิธาน ธรรมะ ต้องท่วมโลก
ปลูกอโศก แพร่พันธุ์ไว้ ในศาสนา
ในวาระ เจ็ดสิบสอง จะมีมา
เทิดบูชา พ่อท่าน กันอย่างไร?

ถ้าติดสุข ติดสบาย กันอย่างนี้
ให้ร้อยปี ผ่านไป ไร้ความหมาย
หรือจะรอ ให้พ่อท่าน นั้นใกล้ตาย
จึงจะได้ คนใจถึง มาร่วมงาน

ขออย่าเป็น เช่นนั้น นะท่านเอ๋ย
อย่าช้าเลย รีบมา เถอะนะท่าน
คงไม่ต้อง ศิโรราบ ก้มกราบกราน
อ้อนวอนท่าน ฅนใจถึง จึงจะมา
* สมณะเด่นตะวัน