- ฝั่งฟ้าฝัน -

เนื่องมาแต่....เหตุ

ซึ่งสมัยนั้นข้าพเจ้าทำงานธนาคารแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพมหานคร

ข้าพเจ้ารู้จักอโศกจากการแนะนำของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งจึงได้มาฟังเทศน์ฟังธรรมของสมณะโพธิรักษ์ ที่สันติอโศก และได้ติดตามไปฟังเทศน์ที่วัดอาวุธซึ่งอยู่ย่านเทเวศร์ ประมาณปี พ.ศ. ๒๕๑๘-๒๕๑๙

เมื่อได้ฟังธรรมจากสมณะโพธิรักษ์แล้วข้าพเจ้าเกิดศรัทธา....จนภายในจิตใจข้าพเจ้ามันอุทานว่า "ทางนี่สิของจริงของแท้ที่ตามหา" ก็เริ่มปฏิบัติตามแนวทางของท่านทันทีด้วย การเริ่มกินอาหารมังสวิรัติ (ไม่มีเนื้อสัตว์ใดๆปน) ซึ่งการกินอาหารมังสวิรัตินี้คือ จุดเริ่มต้นในการรักษาศีลปฏิบัติศีลข้อที่ ๑ อย่างเคร่งครัด

ข้าพเจ้าปฏิบัติฝึกรักษาศีล และหมั่นมาฟังเทศน์ฟังธรรมบ่อยๆ จนตัดสินใจจะลาออกจากธนาคารที่ทำอยู่ แต่ยังหาเหตุผลในการลาออกไม่ได้จนกระทั่ง พลตรีจำลอง ศรีเมือง ได้รับเลือกตั้งเป็นผู้ว่าราชการ กรุงเทพมหานคร ข้าพเจ้าจึงได้ยื่นใบลาออกจากธนาคารสหธนาคารในสมัยนั้น

แล้วข้าพเจ้าก็ได้ไปช่วยราชการงานกรุงเทพมหานคร ตำแหน่งผู้ช่วยเลขานุการ หน้าห้องผู้ว่าฯ ก.ท.ม. ทำงานคอยประสานกับคนทั้งหลาย จึงต้องปรับตัวเองในทางอนุโลมผู้อื่น เคร่งครัดที่ตน เพราะจะใช้ ความเคร่งครัดในการปฏิบัติตัวเรา ไปเป็นมาตรฐานกับคนทั่วไปไม่ได้

การปฏิบัติธรรมก็คือการทำงาน ผลงานก็คือการทำใจ รักษาจิตใจแบบไหนอย่างไรไม่ให้เครียด ไม่ให้เกิด อคติ ความไม่ชอบใจ ความพึงพอใจ เรียนรู้ในการปรับสภาพจิตไปด้วย ทำงานไปด้วย กระนั้นก็ยัง เผลอใจห่างใจไปบ้างบางครั้ง

ช่วยงานที่ศาลาว่าการกรุงเทพมหานคร ๑ สมัย แล้วได้มาดำรงตำแหน่ง ผู้อำนวยการพรรคพลังธรรม (ในสมัยปี พ.ศ.๒๕๓๑-๒๕๓๕) ก็ยังคงปฏิบัติธรรมไปด้วยปฏิบัติงานไปด้วย กินมังสวิรัติแบบเคร่ง (มื้อเดียว) ความตั้งใจและใฝ่ฝันที่ต้องการบวชยังคงอยู่ แต่เหตุการณ์ต่างๆทำให้ข้าพเจ้ายังห่างวัด

แน่นอนวิบากกรรมทุกคนต้องมี ต้องเจอ แต่จะเจอในรูปแบบใด อย่างไหน ก็ขึ้นอยู่กับของแต่ละคน แต่ละกรรม แต่ละวาระ ข้าพเจ้าก็เป็นผู้หนึ่งที่ต้องเจอวิบากกรรม ที่จะต้องชดใช้ร่วมกับเจ้ากรรมนายเวร กรรมจะอยู่นานหรือไม่ ขึ้นอยู่กับใจที่ให้อภัยไม่จองเวร ไม่พยาบาทอาฆาตแค้น

ในที่สุดข้าพเจ้าก็พ้นบ่วงเวรบ่วงกรรมนั้นมาได้ แต่กระนั้นก็ใช้เวลานานหลายปีทีเดียว กว่าจะลงตัวได้ จากการได้เรียนรู้วิบากกรรมและยอมรับในวิบากกรรม ทำให้ข้าพเจ้าได้ทบทวนไตร่ตรอง จนทุกวันนี้ ข้าพเจ้ายอมรับได้เต็มคำว่าเรื่องกาม เรื่องพยาบาทมันจางไป หมดกามเมื่อไรหมดความพยาบาทเมื่อนั้น แล้วความโกรธเกลียดก็จะจางหายไปด้วย....

การปฏิบัติธรรมมีเบื้องต้น ท่ามกลาง บั้นปลาย เหมือนชีวิตคนเรามีวัยเด็ก วัยกลางคน และวัยชรา เฉกเช่นเดียวกัน

การปฏิบัติธรรมเบื้องต้นคือ การกินอาหารมังสวิรัติให้ได้ตลอดชีวิต รู้อาการเกิดความอยากกินเนื้อสัตว์ ที่เคยชิน ห้ามได้ไหม ลดละลงได้ไหม นานมากน้อยเท่าใด ถ้าทำได้มั่นคงไม่มีการตีกลับ หรือย้อนกลับไป กินเลือดเนื้อเพื่อนร่วมโลกใบนี้แน่นอน ช้างม้าวัวควาย เราไม่อาจทราบได้หรอกว่า เคยเกิดเป็นพ่อแม่ พี่น้องกันมากับเราหรือไม่ การไม่กินเนื้อสัตว์ทุกชนิดจึงคือ การให้ชีวิตตัวเราเอง นี่คือศีลข้อที่ ๑ หากทำได้ มั่นคง ศีลข้อ ๒ ข้อ ๓ ข้อ ๔ และข้อ ๕ ก็ตามมาเอง

ถ้าปฏิบัติธรรมตามลำดับจนลงตัวแล้ว จะไม่มีการถือสาหาความซึ่งกันและกัน จะอภัยยินดีอนุโมทนา แต่ถ้าปฏิบัติธรรมยังไม่ลงตัว ก็ยังมีถือสา ให้ร้าย จ้องทำลายและจองล้างกัน เพราะแต่ละคน สภาวะ จิตใจไม่เหมือนกัน ต่างถิ่นฐาน ต่างภูมิรู้ ภูมิธรรม ฉะนั้นต้องปฏิบัติธรรมให้ลงตัวและมั่นคงให้ได้

การขัดแย้งกันแบบพอเหมาะเป็นความสามัคคี เป็นพัฒนาการของการปฏิบัติธรรม แต่สภาพแบบนี้ ถ้าคนไม่ถึงธรรมก็จะถอย ไม่เอาดีกว่าแบบนี้ เพราะยังมีการขัดแย้งกันอยู่

เรื่องการปฏิบัติธรรมจะไปบังคับให้ใครๆ เขาเข้าใจไม่ได้ ต้องทำที่ตัวเราเอง ชัดเจนในตัวเราเอง มั่นคง ในตัวเราเอง เราก็จะไม่ถือโกรธ ไม่ถือสาความใดๆกับใคร เพราะตัวเราเข้าใจสภาวะ จิตวิญญาณ ของตัวเรา

ใครเขาจะคิดอย่างไร พูดอย่างไร จิตเราจะไม่หวั่นไหว เพราะเราเข้าถึงธรรม เข้าใจกรรม กรรมเป็นทายาท กรรมพาเกิด อยากเกิดใหม่ในภพชาติดีๆ ต้องฝึกจิตวิญญาณ ให้อภัยกับทุกเรื่อง ทุกเหตุการณ์ และกับ ทุกๆคน.....

* นาค ธาตุบุญ ข่าทิพย์พาที