- แม่น้ำ ลักขิตะ -

ว่างเบา... ใจสบายไร้กังวล อิสระเสรี

เพียงเพราะถอดถอนพันธนาการของหัวใจหลุดจากเธอได้..."

มีรักหนึ่งก็ทุกข์หนึ่ง มีร้อยก็ทุกข์ร้อย
ความรักเป็นเพียงสายสัมพันธ์บางๆระหว่างใจ แต่น้อยคนนักจะตัดมันขาดได้ ใครทำได้ใช้ชีวิต อยู่เป็นโสดเสรี มีอิสระดุจนกน้อยสยายปีกบินไป ว่างเบา ใจสบายไร้กังวล

แรกรักกันสุขสันต์ ปานจะกลืน แต่นานวันผันผ่าน กลายเป็นกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทนอยู่กันไป อย่างฝืดฝืน เต็มประดา บ้างหย่าร้างแยกทางกัน ทิ้งรักอันหวานซึ้งให้กลายเป็นอดีต กับความทรงจำ อันขื่นขม

สุขปานใดเมื่อหัวใจไม่มีเธอ.....
สุขเพราะดวงใจไม่เป็นทาส.....

เมื่อดอกรักเบ่งบานภายในใจ เราจะรู้สึกได้ถึงความอาทรต่อเธอคนนั้น คิดถึงอยู่ทุกลมหายใจ ต้องเทียว ไปรับไปส่ง บริการเธอทุกอย่าง ดุจเป็นทาสในเรือนเบี้ย ยุ่งยากและเหนื่อยหนักกับการรับใช้เธอ

ทำหัวใจให้เป็นไทจากรัก ความสุขมากมายจะหลั่งไหลเข้ามาในชีวิต สุขที่ไม่ต้องคอยตาม เอาใจเธอ คนนั้น สุขที่ไม่ต้องห่วงหาอาทร ดวงใจอิสระ ว่างเบาไร้กังวล

สุขเพราะไม่ต้องเหนื่อยหนักแบกภาระครอบครัว ...
เมื่อต้นรักผลิดอก ผลก็ย่อมปรากฏตามมา เฉกชาย-หญิงสานสัมพันธ์ฉันสามีภรรยา ผลที่ตามมา คือบุตร และหน้าที่รับผิดชอบครอบครัว ความห่วงอาทรเพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง ชีวิตเหนื่อยหนักยิ่งขึ้น เป็นทวีคูณ ดิ้นรนหาเลี้ยงตนและครอบครัวจนหัวปั่น แต่หลายคนก็ยังเห็นนรกเป็นสวรรค์ จึงเดิน ตามกันไปสู่ความระทมทุกข์อันยาวนาน

หากตัดใจจากเธอได้เสียแต่แรก ชีวิตมิต้องแบกทุกข์เสียมากมาย อยู่เป็นโสดสบายกว่ากันเยอะเลย จริงมั้ย

เพราะไม่ยอมตัดใจจากเธอ ความสุขจึงติดปีกไปไกลแสนไกล ...หลายคนทุกข์หนัก เพราะรักเขา ฝ่ายเดียว บ้างเจ็บปวดเหลือแสนเพราะแฟนไปมีรักใหม่ หลายคนทำใจไม่ได้ถึงกับฆ่าตัวตาย หรือส่งคนรักไปทัวร์นรกให้สมแค้น

หลงหนักก็รักมาก ยากจะตัดสายใยจากเธอ จึงระทมทุกข์ด้วยพิษรักอยู่ร่ำไป รักมากทุกข์มาก เช่นนี้แหละ