เรียงวลีกวีธรรม
สัพเพสัตตา
เสียงร้องขอชีวิตจิตหวาดหวั่น เสียงห้ำหั่นเข่นฆ่าน่าสยอง
เสียงซวบซวบคมดาบเชือดเลือดไหลนอง เสียงกรีดร้องสะท้านจิตสะกิดใจ
เสียงสัพเพสัตตาพาให้คิด ว่าชีวิตนี้มีค่ากว่าสิ่งไหน
อเวราอย่ามีเวรอย่ามีภัย ชีวิตใครใครก็หวงอย่าล่วงเกิน
ท่องสัพเพสัตตามาแต่ไหน ยังเข้าใจเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้างกินบ้างอย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา
สัตว์เกิดกายมาใช้กรรมที่ทำไว้ เป็นเป็ดไก่กุ้งปูเป็นหมูหมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา มิใช่ฟ้าประทานไว้ให้คนกิน
มีปัญญาแต่ไหนจึงไม่คิด มองชีวิตกลับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น
พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร เขาลนลานหนีตายมีใครเห็น
เขาจนใจสู้ไม่ได้เถียงไม่เป็น ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปรานี
มีพืชผักมากมายนับไม่หมด ทุกกลิ่นรสสดใสหลากหลายสี
ธรรมชาติจัดวางอย่างดิบดี สัตว์วิ่งหนีพืชเต็มใจให้กินมัน
เพราะเรากินเขาจึงฆ่าเอามาขาย เราสบายแต่สัตว์โลกต้องโศกศัลย์
ท่องสัพเพสัตตามาทุกวัน เมตตากันโปรดอย่าฆ่าและอย่ากิน
* "นิรนาม"
แก่นธรรม
จากเวียงวังบัลลังก์ปรางค์ปราสาท สละราชย์สลัดรักพรากทุกสิ่ง
แสวงหาสัจธรรมค้นความจริง อันใหญ่ยิ่งอริยสัจตัดกามา
ทุกข์สมุทัยนิโรธมรรคประจักษ์ชัด ทรงบัญญัติเป็นแบบไว้ไตรสิกขา
สองพันห้าร้อยปีผ่านกาลเวลา พุทธศาสนาเริ่มแปลกแยกนิกาย
เมื่อหมู่กลุ่มมีมากหลากความคิด ต่างจริตคิดเห็นเป็นหลากหลาย
หลักแก่นแท้ของธรรมะจึงละคลาย ติดสบายหลงยศลาภฉาบบดบัง
มีส่วนน้อยที่มุ่งหน้ามาที่วัด บวชเพื่อขัดเกลากิเลสเหตุทุกขัง
ส่วนมากมักสร้างวัดให้เป็นวัง เสกของขลังขายศรัทธาค้าบาปบุญ
เมื่อศรัทธาปัญญาหายงมงายแทรก คำสอนแปลกสุขโศกตามโลกหมุน
บุญซื้อได้ด้วยเงินตราสะสมบุญ ถ้าไร้ทุนชาติหน้าเปล่าเศร้าอาดูร
ยังแต่ชื่อเท่านั้นหรือที่คือพุทธ แก่นในสุดคำสอนคงใกล้สูญ
ขอชาวพุทธร่วมด้วยช่วยเกื้อกูล ช่วยกันหนุนค้นคว้าหาแก่นธรรม
* สมเจตน์ เมฆพายัพ
สายน้ำ"ธรรมรักษ์"
รู้ทางธรรม นำบ่ม สังคมโลก
ที่ใดโศก รู้เท่าทัน แก้ปัญหา
มืดนั้นกลับ สว่างได้ ในทุกครา
กาลเวลา เปลี่ยนใจคน หายหม่นมัว
สายน้ำยัง เปลี่ยนใจปลา ฟ้าเปลี่ยนสี
มิได้มี สิ่งมั่นคง ยืนยงทั่ว
ล้วนสมมุติ มองเห็น เป็นตนตัว
เท็จจริงชัวร์ นั้นเห็น เป็นมายา
ฟ้ามีฝน คนมีรัก จักร่มรื่น
มีทั้งชื่น มีทั้งแช่ง ทุกแหล่งหล้า
รู้เหตุผล รู้ธรรม ย่อมนำพา
ตนสง่า งามเด่น ไม่เป็นภัย
อนิจจัง ซาบซึ้ง ถึงแก่นสาร
ทุกข์ที่ผ่าน เพราะกิเลส โถมเข้าใส่
อนัตตา ไม่มี ตัวตนใด
ย่อมหมุนไป ตามบุญกรรม ที่ทำมา
จับน้ำแข็ง ย่อมเย็น ไม่เป็นพิษ
ถ้าจับไฟ ไฟพิชิต พิษแรงกล้า
ใช้สติ นำทาง สร้างปัญญา
อยู่อย่างกล้า อยู่อย่างแกร่ง แสวงธรรม
สายน้ำเปลี่ยน ใจจิต ผู้คิดชั่ว
รู้สึกตัว ถอนฤดี ที่ถลำ
นาทีเปลี่ยน ใจคน พ้น"งานดำ"
เหมือนสายน้ำ "ธรรมรักษ์" ฟูมฟักใจ!!!
* ปรีดี อู่ทรัพย์
ทาสรองเท้า
แรกคลอดจากท้องแม่แกก็ร้อง
แกใสรองเท้าทองรองด้วยไหม
มีคู่เดียวเที่ยวท่องร้องพิไล
เอารองเท้าคู่ใหม่ใครสอนแก
แกมีแค่เท้าเปล่าเอามาด้วย
เป็นรองเท้าคู่สวยช่วยจากแม่
มีคู่เดียวคู่เด่นเป็นของแก
เป็นรองเท้าหนังแท้แม่ให้มา
อย่าเป็นทาสรองเท้าเขาล่อลวง
โลกทั้งปวงบ้าใบ้ใฝ่ฝันหา
ทุกข์เพราะเท้าอยากได้ไร้ปัญญา
เป็นขี้ข้ารองเท้าเขลาหนอคน
สัมผัสพื้นพสุธาถ้าอยากรู้
มีปัญญาตรองดูจะมีผล
เดินเท้าเปล่าปลอดภัยไร้กังวล
โจรไม่ปล้นคนเขาเมินเดินสบาย
* เป็นต้น นาประโคน
- สารอโศก อันดับที่ ๒๘๑ มีนาคม ๒๕๔๘ -