- แม่น้ำลักขิตะ -

หากสิ่งเล็กน้อยเรายังทำไม่ได้
อย่าหวังเลยว่างานใหญ่เราจะทำสำเร็จ

เป็นความจริงที่สุด แม้การเป็นนักเขียน หากเรื่องสั้นยังเขียนไม่ได้ อย่าหวังเลยจะเขียนนวนิยายได้ เป็นเรื่อง เป็นราว
"คนไม่เคยเป็นผู้ตามมาก่อน จะเป็นผู้นำที่ดีได้อย่างไร?"

บันไดขึ้นทีละขั้นไม่ลำบาก ไม่เสี่ยงตกเจ็บ บันไดสู่ความสำเร็จก็เช่นนั้น ก้าวไปทีละขั้นจากต่ำไปหาสูง หากกระโดดข้ามขึ้น มีสิทธิ์พลาดล้มเหลวไม่เป็นท่า
"ปรกติคนเราชอบดูถูกสิ่งเล็กน้อยว่าด้อยค่า ไปให้ความสำคัญกับอลังการใหญ่โต"

แต่หากมองให้ลึกซึ้งถึงแก่นแท้แห่งสรรพสิ่ง "เราจะเห็นว่าความอลังการต่างๆ ล้วนก่อเกิดจากจุดเล็กๆ ด้วยกันทั้งนั้น" แม้แต่คนเรากว่าจะได้เป็นใหญ่ เคยผ่านชีวิตกระจอกมาแล้วทั้งนั้น แต่พอเป็นใหญ่ คล้ายวัว ลืมตีน ไม่สำนึกถึงกำพืดเดิมในอดีต ซ้ำดูถูกหยามเหยียด

"ขุนเขาสูงเสียดฟ้า มันอหังการ์ท้าทายสายลม หลงตนว่ายิ่งใหญ่ มันคงลืมสำนึกไปว่า แท้จริงมันเป็น แค่เม็ดดินเล็กๆ ที่มาอยู่รวมกัน"

หากเราต้องการประสบความสำเร็จในการงาน จงเริ่มทำจากเล็กไปหาใหญ่ อย่าเริ่มจากใหญ่ แล้วสุดท้าย เหลือเป็นเล็ก เหมือนต้นไม้ที่เกิดจากเมล็ดเล็กๆ หยั่งรากแทงลึกลงดิน เหยียดต้น สูงใหญ่ ขึ้นฟ้า แข็งแรง ไม่โค่นล้มง่าย แต่หากเป็นกิ่งพันธุ์ตอนมาปลูก โตเร็วให้ผลก่อนก็จริง แต่มันจะไม่ทนต่อดินฟ้า อากาศ โค่นง่าย อายุสั้นและอ่อนแอ

"ทำความสำเร็จให้เกิดตรงจุดเล็กๆให้ได้เสียก่อน
ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่จะตามมาในภายหลัง"

-- สารอโศก อันดับที่ ๒๘๒ เมษายน ๒๕๔๘ -