แถลง
"พระโพธิสัตว์คือสัตว์ชนิดใดเล่าพระเจ้าข้า?" ดูกรสมันตภัทร โพธิสัตว์คือผู้ที่ละเลยแล้วซึ่งตนเอง หลงลืมแล้วซึ่งตนเอง ท่านถือเอากายของสัตวโลก เป็นกำเนิด เพื่อร่วมทุกข์กับสรรพสัตว์ ท่านคือผู้ปลดปล่อยโลก ท่านทำลายความมืดมิดด้วยแสงสว่าง ดูกรสมันตภัทร โพธิสัตว์ดำรงอยู่ทุกสถาน แม้ในนรกขุมที่ลึกที่สุด ประตูนรกจะถูกเปิดออก เพื่อผองสัตว์ จะได้รับความบรรเทา โพธิสัตว์คือความชื่นชมยินดี ของปวงสัตว์ทั้งหลายในโลก ไม่ว่าสถานการณ์ จะคับแค้นเพียงใด โพธิสัตว์ก็ยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไป เพื่อยังความสว่างแก่ชาวโลก ความทุกข์ยาก และบาปกรรม ความชั่วร้ายและอยุติธรรมจะถูกขจัดออกไป ธรรมะจะส่องแสงเจิดจ้าเหนือหมู่ชนในโลก ตราบใดที่พระโพธิสัตว์ยังดำรงอยู่ (คัดบางตอนจากหนังสือโพธิสัตว์ธรรม) โพธิสัตว์ทั้ง ๙ ระดับนับตั้งแต่โสดาบันโพธิสัตว์ สกิทาคามีโพธิสัตว์ อนาคามีโพธิสัตว์ อรหันต์โพธิสัตว์ อนุโพธิสัตว์ อนิยตโพธิสัตว์ นิยตโพธิสัตว์ มหาโพธิสัตว์ และสัมมาสัมพุทธะ ย่อมเป็นแสงสว่าง เจิดจ้า เหนือหมู่ชนทั้งหลายตามโพธิสัตวภูมิ เท่าที่แต่ละท่านจะได้ขวนขวายสร้างบารมีกัน ในวาระที่ย่างการครบรอบ ๗๒ ปีของพ่อท่าน พวกเราชาวอโศก ต่างได้รับสัญลักษณ์ของหยาดน้ำใจ โพธิสัตว์ ไว้ติดตัวกัน สิ่งที่พ่อท่านตั้งใจทำขึ้นมา เพื่อมอบให้กับพวกเราทุกคนนี้ จะมีคุณค่า และ ความหมายอย่างยิ่ง หากเราใช้เป็นสิ่งที่คอยเตือนใจให้ชีวิตของเราดำเนินรอยตาม โพธิสัตว์จริยา ให้ได้มากที่สุด ทุกๆครั้งที่เราเหนื่อยหนักลำบากเพื่อสร้างสรรเสียสละ ณ คราใด นั่นคือเราเดินตามพระโพธิสัตว์ ทุกๆครั้งที่เรามีจิตคิดเมตตาช่วยเหลือผู้อื่น นั่นคือเราเดินตามพระโพธิสัตว์ ทุกๆครั้งที่เราไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค จนรู้สึกสนุกต่ออุปสรรคด้วยซ้ำ นั่นคือเราได้เดินตามพระโพธิสัตว์ ทุกๆครั้งที่เรายอมให้ใครๆตำหนิได้ ใครๆว่าได้ และเก็บเอามาพิจารณาไตร่ตรอง เพื่อปรับปรุงแก้ไขตน ให้เจริญก้าวหน้าได้อยู่เสมอๆ นั่นคือเราเดินตามพระโพธิสัตว์ ทุกๆครั้งที่เรายอมทำตามหมู่ แม้จะเห็นด้วยเหตุผลว่า เราถูกกว่า ก็ไม่ยึดติดในทิฐิของตัวเอง หรือเอาตัวเอง เป็นใหญ่ แต่เอาหมู่เป็นใหญ่ นั่นคือเราได้เดินตามพระโพธิสัตว์ ทุกๆครั้งที่เรามีจิตยินดีต่อความสงบ ไม่มีนิวรณ์ใดๆมารบกวน จะเป็นวิมุติชั่วคราวหรือยาวนานก็ตาม นั่นก็คือ เราได้เดินตามพระโพธิสัตว์ ทุกๆครั้งที่เราร่าเริงเบิกบานโดยธรรม โดยการให้การเสียสละก็ดี นั่นคือเราได้เดินตามรอยพระโพธิสัตว์ .......ฯลฯ....... การเฉลิมฉลอง ๗๒ ปีของพ่อท่านคงไม่มีอะไรดีที่สุดไปกว่า การเร่งฝีเท้าก้าวเดินตามพ่อท่านให้ได้ อย่างกระชั้นชิด หรือพยายามเกาะล้อไปกับรถด่วนขบวนสุดท้ายให้ได้ มิฉะนั้นอาจจะทำให้เราต้อง หลุด ตกกระเด็น ไปอยู่กับรถหวานเย็นของทุนนิยม ที่นำพาผู้คนอย่างแออัดยัดเยียดไปสู่กลียุค. คณะผู้จัดทำ - สารอโศก อันดับ ๒๘๓ พฤษภาคม ๒๕๔๘ - |