ฝันร้าย
ขอกล่าวคำ ร่ำกลอน สุนทรอรรถ
ผมกลุ้มกลัด นิทรา เลยพาฝัน
เกิดอาเภท เหตุวิบัติ อัศจรรย์
แผ่นดินนั้น ร้าวแตก แยกยาวรี
ที่ก้นเหว เปลวไฟ ในนรก
น่าตระหนก อกสั่น ชวนขวัญหนี
ระเบิดลั่น สนั่นดัง ทั้งปฐพี
บัดดลมี คล้ายมนุษย์ ผุดขึ้นพลัน
แขนขาพร้อม แต่ท้องพลุ้ย ดูอุ้ยอ้าย
มีร่างกาย ม่อต้อ คอก็สั้น
มีเขางอก นอกศีรษะ หน้าฉกรรจ์
ที่ก้นนั้น มีหาง แต่พรางไว้
ตีมือแปะ แสยะพักตร์ ทักฮัลโหล
ฉันนี้คือ "โลโภ" ผู้โตใหญ่
มีสมุน มากมั่ว ทั่วเมืองไทย
ล้วนมีใจ รักฉัน ทุกวันคืน
ทั้งคนจน คนมี ล้วนมีโลภ
ต่างโกยโกบ กอบกิจ ผิดก็ฝืน
จนติดคุก ติดตะราง อยู่ยั่งยืน
ต้องกล้ำกลืน โศกทุกข์ กันชุกชุม
เจ้าเกิดมา มีอะไร มากับเจ้า
อย่ามัวเมา โลภมาก ให้มันกลุ้ม
ใช้ชีวิต อย่าประมาท ขาดรัดกุม
อย่าได้ทุ่ม ชีวิต ผิดทิศทาง !!!
* ปรีดี อู่ทรัพย์