) ธรรมะประทับใจ (๑๑๒

ขณะที่ดิฉันกำลังหิ้วรองเท้าบูทพะรุงพะรัง เพื่อเตรียมให้เยาวชนที่มาเข้าค่าย ที่สันติอโศก ใช้ทำกิจกรรมอยู่นั้น คุณป้า ญาติธรรมท่านหนึ่ง ก็เดินเข้ามา เอาใจใส่ ถามว่า จะล้าง ใช่ไหมคะ ดิฉันเกรงใจ จะให้ผู้สูงอายุ ล้างรองเท้าให้เด็ก จะยังไงๆอยู่ แล้วดิฉัน ก็กองไว้ก่อน รีบไปหิ้วน้ำ และกล้าไม้ไปปลูก ป้าก็ตามมา จับหูถังน้ำ ขอช่วยหิ้วน้ำให้อีก คราวนี้ดิฉันนอกจาก เกรงใจแล้ว ยังเป็นห่วงป้าอีก เพราะดิฉันใช้น้ำในลำธารใต้วิหาร ถ้าให้ป้าช่วยตัก เกิดป้าลื่นคะมำตกน้ำลงไปล่ะ แย่เลย

ต้องยอมให้ป้าล้างรองเท้าบูทดีกว่า ใช้น้ำประปาสะดวกกว่า กะละมังที่ดิฉันแช่ ผ้าเช็ด รองเท้า ไว้หนึ่งผืน ป้าก็จัดการซักตาก ให้เรียบร้อยแล้ว ป้าตั้งใจล้าง รองเท้า เช็ดฝาโอ่ง กวาดใบไม้ แล้วบรรจงใช้ไม้หนีบเสื้อหนีบรองเท้าให้เป็นคู่ๆ สะดวกหยิบ อย่างดี เห็นแล้ว ลืมไม่ลงไปอีกนานค่ะ เหมือนนางฟ้าลงมาโปรด เด็กยากจน คนหนึ่ง ในนิทานปรัมปรา เล้ย...

นางฟ้าป้า "คำปัน ขันธรรมะ" อายุ ๗๐ กว่า ของพวกเราชาวอโศกไงคะ

- ลูกหม้อเดียวกัน -