คน
...อันวิถีชีวิตคน
๑ สัปดาห์วนเวียนว่าย
มีสุขทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย
เช้าสายบ่ายกลางวันเย็น

...อีกกินอยู่สู้หลับนอน
ร่ำรวย...เดือดร้อนมากเห็น
หัวเราะ...ซึมเศร้าเหงาเป็น
กิเลสหลอกเล่นเช่นเดิม
* ทอง ๑๐๐ %

ภูผาฟ้าน้ำ
สมเป็นแดนสวรรค์ ไม่นึกฝันจะได้เจอ
ถิ่นใดว่าเลิศเลอ เป็นรองเธอแดนภูผา
ฟ้าน้ำเย็นฉ่ำสวย งดงามด้วยหมู่เมฆา
แมกไม้รายล้อมมา เย็นธารารินน้ำใส
นาข้าวในหุบต่ำ แปลงกะหล่ำอยู่ไม่ไกล
ป่าสักสลัดใบ ซึ้งน้ำใจชาวภูผา
กินอยู่อย่างเรียบง่าย แบ่งปันไปไร้มายา
รักษ์วัฒนธรรมลานนา ดอยแพงค่าสมค่าคำ
ไม้ดอกแข่งดอกบาน หน้าลานบ้านเนินสูงต่ำ
กิ่งกอช่องามล้ำ ราวน้ำคำขอเชิญชวน
กังวานแห่งเสียงธรรม ร่ายลำนำเหล่ามารรวน
กิเลสร้ายคร่ำครวญ แปรขบวนปรับเปลี่ยนแปลง
หอมเอยหอมกลิ่นศีล ฟุ้งทั่วดินเจิดแจรง
สุขใจไร้เคลือบแคลง เปรียบหลายแหล่งแห่งใดปาน
ด้วยมีแสงธรรมส่อง จึงเรืองรองไร้เทียมทาน
ศีลธรรมสร้างประสาน แดนภูผาฟ้าเป็นใจ
น้ำใจเฉกสายชล ไหลเลาะล้นผ่านแนวไพร
พานพบอบอุ่นใน หทัยปลื้มได้ดื่มกิน
ลาร้างห่างไกลแล้ว ยังเพริศแพร้วในดวงจินต์
สวรรค์บนแดนดิน คือภูผาฟ้าน้ำเอย

* ใบไม้เหลือง

มาดหมาย
ริมวาริน ถิ่นเกิด กำเนิดพ่อ
จะสร้างก่อ ชุมชน คนอาศัย
เป็นสังคม สมบูรณ์ พูนอำไพ
ที่ห่างไกล พิษพาล สารเคมี

ถิ่นอุดม สมควร มวลเกษตร
อาณาเขต เพียงพอ ต่อวิถี
ไพรพฤกษา ป่ารัง ก็ยังมี
ธารนที อาศัย ไม่กันดาร

สมเป็นที่ มีธรรม นำชีวิต
ดำเนินกิจ ก่อเกื้อ เอื้อประสาน
ร่วมชีวัน มั่นคง เป็นวงศ์วาร
ประกอบการ สามัคคี อันดีงาม

ริมวาริน ถิ่นเกิด กำเนิดพ่อ
จะสืบต่อ คนดี มีกรรมสาม
เป็นเผ่าพงษ์ วงศ์เชื้อ เพื่อไขความ
ว่าแผ่นดิน สิ้นทราม เพราะความเพียร

* อ่อนฌาน ญาณเยาว์

อย่าทิ้งธรรม
พ่อเมตตามาเยี่ยมเปี่ยมพระคุณ
เอื้อไออุ่นให้คุณค่ามหาศาล
เหมือนฝนหล่นจากฟ้ามาประทาน
ได้สรงสนานใจกายคลายกังวล

ฟ้าสะเทือนเลื่อนลั่นสำคัญค่า
เหมือนนิมิตหมายมหิทราพากุศล
ก่อเกิดกรรมล้ำค่าเมฆาดล
สร้างชุมชนชาวพุทธสุดแดนไทย

เฉกชุมชนจนยากลำบากนัก
เฝ้าฟูมฟักฝ่าฟันไม่หวั่นไหว
ชูธงธรรมนำหน้าเหนือฟ้าไทย
พลิ้วไสววิไลตาอย่างท้าทาย

ปรารถนาบารมีที่วิโมกข์
หลุดจากโลกโลกีย์คือที่หมาย
มีวิมุติหยุดวนพ้นเกิดตาย
สืบสายโพธิสัตว์กำจัดมาร

เรียนรู้โลกเหนือโลกเพื่อช่วยโลก
ให้เสื่อมสลายหายโศกโลกเล่าขาน
ใกล้กลียุคลุกไหม้จากภัยพาล
เริ่มรุกรานเร่งไล่ไร้เมตตา

มารวมพลังตั้งใจใต้ร่มพุทธ
สื่อวิสุทธิ์เสียงธรรมนำศาสนา
ศีลมี สมาธิมั่น เรืองปัญญา
แม้โลกแล้ง แหล่งหล้า อย่าทิ้งธรรม