มีนาคม ๒๕๒๘ ญาติธรรมชาวอโศกชวนให้กินมังสวิรัติ แล้วอ่านหนังสือเจริญชีพด้วยการก้าว อ่านแล้วศรัทธามาก อ่านหลายรอบ และเริ่มปฏิบัติธรรมลดละสิ่งที่ติด

๕ มิถุนายน ๒๕๒๘ มาฟังธรรมที่พุทธสถานสันติอโศกเป็นครั้งแรก ขณะยังเรียน ปวส. ปีสุดท้าย เมื่อหยุดวันเสาร์วันอาทิตย์ ก็จะมาฟังธรรมที่วัดเป็นประจำ

เดือนตุลาคมปิดเทอม ๑ เดือน ทางวิทยาลัยให้นักศึกษาไปฝึกงาน เพื่อนส่วนใหญ่จะไปฝึกงานที่ครัวของโรงแรม ตนเอง ไม่อยากไป เพราะไม่สบายใจที่ต้องไปทำอาหารเนื้อสัตว์จึงบอกอาจารย์ โชคดีที่อาจารย์รู้จักกับคุณศิริลักษณ์ ศรีเมือง ประธาน ชมรมมังสวิรัติแห่งประเทศไทย จึงได้มาฝึกงานที่ชมรมมังสวิรัติแห่งประเทศไทย สาขาจตุจักร(ชมร.จตุจักร) และ ได้มาพักค้างที่ตึกขาวของพุทธสถานสันติอโศก และไปชมร. ทุกวัน ส่วนวันจันทร์ ชมร.หยุด จึงได้ฟังธรรมพ่อท่าน ที่ศาลา ฟังธรรม เกิดปีติและศรัทธาพ่อท่านมากๆ และให้สัญญาในใจว่า ฝึกงานเสร็จต้องกลับไปเรียนต่อให้จบ แล้วจะกลับมาอยู่วัด ช่วยงานชมร.ต่อไป

พอฝึกงานครบ ๑ เดือน ไม่อยากกลับไปเรียนต่อและร้องไห้ฟูมฟาย แต่สุดท้ายตัดใจบอกกับตนเองว่า ต้องกลับไปเรียนต่อ ให้จบก่อน เพราะถ้าเรียนไม่จบทางบ้านจะเสียใจ

มีนาคม ๒๕๒๙ พอสอบปลายภาคเสร็จ วันรุ่งขึ้นก็เข้ามาอยู่ที่พุทธสถานสันติอโศก และไปช่วยชมร.ตามที่ตั้งใจไว้ ช่วยทำงาน ได้ทุกอย่าง ตั้งแต่ล้างจาน ปอกเห็ดเด็ดผัก ฯลฯ ไปจนถึงแม่ครัว ทำงานอยู่ที่ชมร.หน้าสันติอโศกจนถึงปัจจุบัน

ปัญหาและอุปสรรคในการทำงาน เป็นคนยึดมั่นคำสัญญา รับผิดชอบมาก ยึดดีจัด จริตนิสัยโทสะใจร้อน สิ่งที่ต้องแก้ไขด่วน และทำให้มากให้เร็วคือ นิสัยเจ้าโทสะ พากเพียรทำมารู้สึกเป็นสักกายะใหญ่ ดีขึ้น แต่ยังไม่ดีเท่าที่ต้องการ ต้องใช้เวลาเป็นชาติ

เป้าหมายของการปฏิบัติธรรมคือ ควบคุมและเปลี่ยนนิสัยเจ้าโทสะ ให้เป็นคนอ่อนโยนและมองโลกในแง่ดี เพื่อญาติธรรม และพี่น้อง ที่อยู่รอบข้างจะได้สบายใจ และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขและอบอุ่น ไม่เป็นคนมีปัญหาสำหรับหมู่กลุ่ม

คติธรรมประจำใจ ความอดทนเป็นสิ่งที่ขมขื่นแต่ผลของมันนั้นหวานชื่นเสมอ อดทนที่จะถูกขัดเกลา อดทนที่จะได้รับ ขุมทรัพย์ แล้วเอามาแก้ไขเปลี่ยนแปลง

ข้อคิดฝากให้หมู่กลุ่ม ชาวอโศกมาจากร้อยพ่อพันแม่ต่างจริตกัน บางคนถูกใจ บางคนไม่ถูกใจ ตอนนี้เขาอาจไม่ดี พอฟัง ธรรมไป ฟังธรรมมาเขาก็จะดีขึ้น อย่าชังกันเลย รักดีกว่าเกลียด ไม่มีอะไรที่ความรักจะให้อภัยไม่ได้