"บุญ"
เอา"บุญ"มาล่อ"เงิน"ของคนเขลา
คอยรับเอาลาภสักการะมหาศาล
เข้าใจพุทธผิวเผินเพลินบุญทาน
จึงดักดานเสียรู้อดสูใจ
ศรัทธาพุทธหยุดโลภบุญให้หมุนช่วย
บุญอยากรวยอยากสมหวังอยากยิ่งใหญ่
พุทธแท้ต้องเสียสละจากจิตใจ
บุญอะไร..จึงเสียรู้ผู้เชียร์บุญ....
* ตะวันแดง ทะเลเงิน

เขารับใช้มวลชนคนสร้างชาติ
เขาประกาศความจริงอหิงสา
เขาทุ่มเทกายใจตลอดมา
เขาอาสาทดแทนคุณแผ่นดิน
เขาคือผู้ยินดีที่จะให้
พลีกายใจเพื่อมนุษย์ไม่สุดสิ้น
ขอเพียงผองน้องพี่มีพอกิน
สร้างท้องถิ่นชุมชนพึ่งตนเอง
เขาคือญาติทุกคนไร้ชนชั้น
เขาช่วยกันสอนสร้างอย่างรีบเร่ง
สานสายใยเครือข่ายคล้ายบทเพลง
ร่วมบรรเลงสรรสร้างอย่างพร้อมเพรียง
ให้อาชีพให้ความรู้คู่ธรรมะ
เสียสละจริงใจไร้ชื่อเสียง
เขาซาบซึ้งเศรษฐกิจแบบพอเพียง
คือ"พี่เลี้ยง"ชาวบ้านราชฯเก่งกาจจัง
* แด่ธรรม

ศรัทธาธรรม
ทุกปัญหาสารพันในวันนี้ เพราะเหตุที่คนขาดศาสนา
ไม่ศึกษาไม่สนใจไม่ศรัทธา ขาดปัญญางมงายไสยจึงปน
ด้วยอาศัยช่องว่างคนห่างวัด สารพัดพิธีกรรมทำหวังผล
เสกของขลังฝังเสน่ห์ทำเล่ห์กล รดน้ำมนต์ใบ้หวยรวยอบาย
สิ่งที่ทำลงไปมิใช่พุทธ จึงควรหยุดขุดถอนก่อนจะสาย
อย่าบวชเล่นเปลืองเปล่าเอาสบาย กินนอนถ่ายไร้คุณค่าน่าเสียดาย
หากบวชง่ายไร้ที่พึ่งจึงมาบวช ใช้คำสวดให้ศักดิ์สิทธิ์ผิดเป้าหมาย
มีทรัพย์สินเงินทองของนอกกาย เกินวินัยศีลกำหนดให้ลดวาง
อย่าปล่อยให้มารร้ายแฝงกายเร้น แอบบวชเล่นเป็นพระช่วยสะสาง
เลี่ยงบาลีทิ้งวินัยไว้ข้างทาง ชอบอวดอ้างสารพัดบัญญัติกัน
ต้องเคร่งครัดจัดระเบียบเรื่องการบวช ต้องเข้มงวดศีลวินัยให้กวดขัน
ศาสน์ไม่เสื่อมหากร่วมด้วยช่วยป้องกัน รู้เท่าทันหมั่นศึกษาศรัทธาธรรม
* สมเจตน์ เมฆพายัพ
วันอาสาฬหบูชา ๑๓ กรกฎาคม ๒๕๔๖

อย่าเก่งเกินจนเกินเก่ง
ถ้าเหนื่อยนักพักเหนื่อยหายเมื่อยล้า
อย่าเคี่ยวเข็ญกายาถ้าเหนื่อยหนัก
ไม่เหิ่มห่ามตามใจไม่ผ่อนพัก
ให้ห้ามหักตัณหาอย่าร้อนรน
ไม่มีใครใช้คุณเป็นขี้ข้า
อย่าอวดเก่งเบ่งบ้าพาสับสน
อย่าหลงเก่งเร่งร้อนไม่ผ่อนปรน
เหมือนก่อไฟไหม้ลนเผาตนเอง
โลกนี้มีสรรเสริญมีเยินยอ
เป็นเครื่องล่อก่อกรรมนำมาเบ่ง
หลงระเริงโลกธรรมไม่ยำเกรง
ได้แค่เก่งเกินดีมีถมไป
* เป็นต้น นาประโคน

สวรรค์บนดิน
แผ่นดินคือสินทรัพย์นับค่าอนันต์
แผ่นดินคือที่มั่นสำคัญหมาย
แผ่นดินคือถิ่นฐานบ้านเกิดตาย
แผ่นดินถิ่นสุดท้ายฝังกายเรา
คนลืมคุณแผ่นดินคนสิ้นคิด
ทุจริตคิดฉ้อฉลคนโฉดเขลา
ใส่สารพิษฆ่าดินถิ่นเคยเนา
เมื่อดินเศร้าโศกซึ้งดินพึ่งใคร
ดินตายหมดไม้ม้วยด้วยมือมาร
สืบต่อส่อสันดานคนพาลไพร่
ดินต้องป่วยด้วยฤทธิ์พิษบรรลัย
ดินจึงต้องร้องไห้ใครยินยล
มาสร้างสรรสวรรค์ส่งด้วยมือเรา
ให้แม่เจ้าธรณีมีพืชผล
คืนอุดมให้ดินถิ่นเลี้ยงคน
ขอเป็นชนสร้างสรรสวรรค์บนดิน
* เป็นต้น นาประโคน

ปลุกชีวิต
แสงสุวรรณบรรเจิดเปิดวันใหม่
ม่านอุทัยไล่ลำดับรับอุษา
เพลงอรุณพร้องเสนาะเหมาะเวลา
ทั้งไก่นารู้กาลขานทำนอง
วิหคถิ่นลิ้นรัวเสียงทั่วเถื่อน
เหมือนบอกเตือนให้ตื่นชื่นสมอง
ตัดอาลัยในรสที่ขดกอง
มาช่ำชองชีวันที่บันเทิง
ปลุกอารมณ์งมงายในหลายด้าน
มาเบิกบานงานบุญหนุนเถลิง
เบิกวิถีชีวาให้ร่าเริง
จุดพลุเพลิงฉันทะเป็นประธาน
สืบชีวิตทิศทางสร้างสาระ
ก่อนที่จะสิ้นสิทธิคิดสังขาร
ทุ่มกำลังสั่งสมอุดมการณ์
ให้วิญญาณโยงเยื่อในเชื้อบุญ
* กล้ายอม ชาวหินฟ้า