ญาติธรรมอีกราย คุณธีรศักดิ์ ลิ้มประสิทธิศักดิ์ อุปนายกคนที่ ๑ ของสมาคมผู้ปฏิบัติธรรม ได้รับการคัดเลือกให้เป็น"ข้าราชการที่มีคุณธรรม จริยธรรม ดีเด่น ประจำปี พ.ศ.๒๕๔๓" จากกรมที่ดิน กระทรวงมหาดไทย

คอลัมน์อื่นๆคงเขียนกันไปบ้างแล้ว จิ้งจกศ์ก็เชยมากที่ตกข่าวเรื่องนี้ไป ขอนำมาบันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งในใต้ร่มอโศก ท่านธรรมทาส พานิช น้องชายของหลวงปู่พุทธทาส "ผู้เป็นขุนพลทางธรรม" เสียชีวิตเมื่อวันที่ ๑๘ ก.พ.๒๕๔๓ ฌานกิจศพอย่างเรียบง่าย เมื่อวันที่ ๒๑ ก.พ.๒๕๔๓

"งานฌาปนกิจจัดขึ้นในวันที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ ที่ค่ายลูกเสือธรรมบุตร(ทางราชการคืนให้สวนโมกข์แล้ว ขณะนี้ใช้เป็นสถานที่ฝึกอบรมอานาปานสติสำหรับพระภิกษุทั่วไป อาจารย์สิงห์ทองเป็นผู้สอน) เวลาบ่ายสองโมงครึ่ง ก่อกองฟอนเหมือนงานท่านอาจารย์พุทธทาสค่ะ ปักเสา ๔ มุม คาดผ้าขาวเป็นหลังคา ตามแบบอย่างท่านธรรมปาละ ดิฉันอยู่จนไฟมอดเห็นกระดูกและเถ้า อาจารย์รัญจวนตั้งใจให้พวกเราไปพิจารณา เรานั่งกันอยู่ใต้ลมใกล้กองฟอน แต่ไม่ได้กลิ่นเลยค่ะ มีพระภิกษุและผู้คนมาร่วมงานกันมาก ดิฉันคิดว่าประมาณ ๔-๕ ร้อยคน ในตลาดไชยาคงจะมากันแทบทุกบ้าน เพราะคุณลุงเป็นที่นับถือมาก ไม่เฉพาะงานทางศาสนา แต่เป็นครูของคนทั้งอำเภอ ก่อนเผาท่านปัญญาฯ แสดงธรรมประมาณ ๑ ชั่วโมงเศษ สามารถบังคับให้คนที่เดินกันขวักไขว่มานั่งลงบนเสื่อได้ ทนตากแดดฟังท่านได้ งานนี้แม้จะไม่เรียบง่ายเท่างานของชาวอโศก แต่ได้ทราบว่าเรียบง่ายกว่างานอื่นๆในแถบนั้นมาก เพราะผู้ตายเป็นคนสำคัญ ลูกหลานก็มีหน้ามีตา ปกติจะต้องจัดใหญ่โตกว่านี้มาก เจ้าภาพอนุโลมให้ใช้พวงหรีดและดอกไม้จันทน์(คงรักษาน้ำใจผู้มาร่วมงาน) ของชำร่วยเป็นหนังสือธรรมะของท่านอาจารย์พุทธทาส ซึ่งธรรมทานมูลนิธิจัดพิมพ์บ้าง สำนักพิมพ์ต่างๆส่งมาช่วยบ้าง เป็นความประจวบเหมาะอย่างมากที่ดิฉันไปเข้าอบรมในช่วงนั้น จึงได้มีโอกาสไปร่วมงาน"

วันนี้ เรามีผลิตภัณฑ์หลากหลายในทุกชมชน นอกจากจะจำหน่ายเป็นรายได้เข้าชุมชนแล้ว เรายังเป็นแหล่งให้บุคคลภายนอก มาฝึกเรียนรู้วิชาอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม เรื่องแรกคือ ราคาถูก ต้องไม่แพง เราคงต้องหาจุดที่ลงตัวที่สุด ให้เป็นระดับบุญนิยม ส่วนตัวไม่โลภ แต่ส่วนรวมยังโลภ ก็กระไรอยู่

เรื่องที่ ๒ สินค้าชุมชน ก็คือสินค้าที่เกิดจากชาวชุมชนเป็นผู้ผลิต ที่ต้องย้ำจุดนี้ เผื่อไว้ว่าบางชุมชนจะเข้าใจผิด เห็นให้เขาผลิตอะไรก็ทำมั่ง กลายเป็นช้างขี้ ขี้ตามช้าง ผิดนโยบายนะฮะ

"ส่วนกระผมก็ไปไม่ได้ต้องขอความช่วยเหลือจากคนรอบข้างตลอดมา ถึง ๑๒ ปีแล้ว ด้วยวิบากกรรมหนัก ทำให้ประสบอุบัติเหตุ ช่วยตัวเองไม่ได้ทั้งหมด

ศีลข้อที่ ๓ บริสุทธิ์ทางกาย ๑๐๐% ส่วนทางจิตยังมีเหลืออยู่บ้าง

ศีลข้อที่ ๕ บริสุทธิ์ ๑๕๐% แน่นอน เพราะไม่ชอบเอาเสียมากๆ เห็นเขาเสพได้กลิ่น คนถือขวดสุรา แม้แต่เอาเข้ามาในบ้าน กระผมก็รังเกียจ

ญาติธรรม อุทัย (อ.เมือง จ.สกลฯ) เล่าสภาวะของตัวเองมา แม้ไปไหนมาไหนไม่ได้ แต่ก็ยังอุตส่าห์"บำเพ็ญทาน" ด้วยการเขียนเรื่องสั้นธรรมะ มาให้ญาติธรรมได้อ่าน

ทำจิตใจให้แจ่มใส มีหนี้ต้องชดใช้! เพราะวิบากเป็นเรื่องจริง… นี่คือ การล้างกรรมเก่า

ศีลที่ปฏิบัติก็พยายามสังวรตรวจตรา รู้เป้าหมาย-แก่นแท้ของศีล รู้ว่าตัวเองจะต้องปฏิบัติอะไรเพิ่มขึ้นอีก… นี่คือ เราจะไม่ปทปรมะ

การอยู่กับความทุกข์โดยไม่กระวนกระวาย… นี่คือ ขันติธรรมบารมี อันเป็น"ยาดำ" ของ ธรรมะทุกหมวดหมู่

หัดนั่งเจโตสมถะเสมอๆ กำหนดกสิณหรือกำหนดลมหายใจเข้าออก กำหนดลมหายใจ สั้น-กลาง-ยาว คล่องเก่งมากขึ้น ก็ตามรู้ลมหายใจ สนุกกับการอยู่คนเดียว นี้คือ เกมส์กีฬาทางจิต!

คุณอุทัยมีโอกาสฝึกซ้อมมากกว่าคนอื่นนะฮะ จุ๊ยๆๆ