กลับไปหน้าสารบัญ

สำนึก

ด้วยสำนึก           บารมี              ที่ปกเกล้า
ลูกขอเอา           หยาดเหงื่อ          พลีถวาย
ตอบแทนพ่อ         พลังแผ่นดิน         ด้วยแรงกาย
ทำความดี           ถวายไท้            ภูมิพล               
ไม่เข่น              ฆ่าสร้างเมตตา     บูชาพ่อ               
พ่อคือพ่อ            ในดวงใจ           ไทยทุกหน               
สายพระเนตร       แห่งเมตตา          ข้า-ปวงชน               
ไทยทุกคน           ซึ้งซาบ            กราบเทิดทูน
ไม่เอาเปรียบ         ยื้อแย่ง             แข่งทำร้าย
ทานแจกจ่าย         ช่วยเหลือ           คอยเกื้อหนุน
น้อมรับเอา            ดำรัสพ่อ           ก่อ-สร้างบุญ
เสียสละ               ขาดทุน            คือกำไร               
เศรษฐกิจ             พอเพียง           เสียงพ่อเอ่ย               
ไม่เฉยเมย            ทุ่มเทลง          ไม่สงสัย               
ทำเพื่อพ่อ            ทำเพื่อชาติ        ทำเพื่อไทย               
บุญกุศล              ในชาติใหม่        คือรางวัล
ไม่เสเพล             ไม่เที่ยวเตร่       ไม่ส่ำส่อน
หัวค่ำนอน            ตื่นเช้า            เฝ้าขยัน
สร้างครอบครัว    ให้มั่นคง             ตรงต่อกัน
ครอบครัวมั่น     ชุมชนแกร่ง          ชาติเกรียงไกร               
ไม่มุสา           นินทา               โยนความคิด               
พูดล่อลวง         เล่นลิ้น              ตัดนิสัย               
ตั้งสัจจะ          วาจา                บูชาใจ               
บูชาพ่อ           ในหลวงไทย        ของแผ่นดิน
ไม่มัวเมา         อบายมุข           ไม่ถูกหลอก
ไม่นิยม           สินค้านอก          ของต่างถิ่น
สร้างชุมชน        พึ่งตนได้           ของใช้-กิน
สร้างแผ่นดิน      ให้อุดม             สมปณิธาน                                  

พสกนิกรชาวอโศก

บทกวีนิพนธ์ของท่านอังคาร  กัลยาณพงศ์  

                              

ดึกนี้ชีวีก็สั้นลง

ดึกนี้ชีวีก็สั้นลง                       ประสงค์สิ่งใดละในหล้า
ตื่นฟื้นเถอะเพ่งญาณปัญญา          อย่าให้นิทราฆ่าตัวตาย

หลงใหลแต่กินนอนสืบพันธุ์           วิญญาณนั้นสามัญเหลือหลาย
สิ่งประเสริฐเลิศล้ำมากมาย           เสาะแสวงได้สักสิ่งจริงฤา

เปล่าทั้งชีวาหาเห็นไม่                รู้สึกไซร้เสมอหมูหมาหรือ
แล้วสติปัญญาบ่เล่าลือ                ชื่อชาติมนุษย์นี้ไฉนจริง

ทิพยญาณปานแก้วสารพัดนึก         เพ่งตรึกตรองถ่องแท้ทุกสิ่ง
วิจัยวิจารณ์รู้แจ้งท้วงติง              เร่งชิงชังอวิชาสารพัน.

เธอคือพืชพันธุ์ของแผ่นดิน           ทรัพยากรธรณินอันล้ำค่า

จงฝึกฝนเป็นคนดีมีปัญญา           เก่งและกล้าให้ถูกทางสร้างสรรไทย

 

 

เกิดมาทำไมในชาตินี้

เกิดมาทำไมในชาตินี้           เพื่อมีงานทิพย์แด่ดินฟ้า
เสาะแสวงมิแล้งแรงปัญญา      ใช้คุณค่าอมตะวิญญาณ

โลภอะไรไหมในโลก            โลภลบโศกเพื่อยุคเกษมศานติ์
แผ่เมตตากรุณาจบจักรวาล      ทุกกาลสมัยให้อโหสิกรรม

โกรธอะไรไหมในฟ้านั้น         โกรธมิ่งขวัญจะหายบ้าระห่ำ
เพราะสงครามกักขฬะอธรรม    ครอบงำจิตรมนุษย์สุดต่ำทราม

หลงอะไรบ้างกลางแดนดิน       หลงถวิลเสน่หาทั่วฟ้าสาม
อยากทะนุถนอมโลกงดงาม      อร่ามคุณค่ากว่าสวรรค์ใด

แล้วปรารถนาอะไรในพิภพ      จบอุดมคติทิพย์ยิ่งใหญ่
ทำงานชีวิตถึงหลักชัย           ร่วงรุ้งแห่งสมัยอกาลิโก

เจ้าบำเพ็ญตบะอะไรบ้าง        ชำระล้างจิตรหยาบหยิ่งยโส
เพื่อทำทานน้ำใจใหญ่โต        แด่คนโซยากแค้นทั้งแดนดิน

มีมรดกไหมฤทัยนั้น            มีฝันวิเศษตักตวงไป่สิ้น
เป็นมูลนิธิทิพย์ไร้มลทิน        ระรินคติธรรมร่ำหอมเมือง

เจ้ารักอะไรในโลกนี้            รักวรรณคดีสุนทรีย์ฟุ้งเฟื่อง
เพราะช่วยมนุษย์ชาติรุ่งเรือง    ปราชญ์เปรื่องพ้นสัตว์มหัศจรรย์

อโนมนุษย์น้อยกระจิดริด        แง่คิดเจ้าเหลวเปล่าเงาฝัน
เหตุมนุษย์ชาติชั่วช้าอาธรรม์    จะจุดประลัยกัลป์ล้างโลกเอย

สร้างชีวิตจากพิษหวาน

จบตำนานหวานรักฝากรอยลึก        ขอให้ถือคือบทฝึกความกล้าแกร่ง
บทเรียนรักล้ำค่าราคาแพง           สอนให้ซึ้งความเปลี่ยนแปลงแห่งใจคน
เธออาจเป็นฝ่ายบาดเจ็บเก็บความร้าว    ขอให้ถือคือหนึ่งก้าวในหาวหน
ขอจงมีเลือดนักสู้รู้อดทน       เพียรฝึกตนเพื่อบินไกลคว้าชัยชนะ

คำอำลาคือนิยามตอบความซื่อ     ขอให้ถือคือมีดกรีดโมหะ
ให้ดวงจิตเกิดที่ว่างหยั่งพุทธะ           กล้าสละกล้าสลัดตัดอาวรณ์

วันคืนผ่านอาจเหน็บหนาวราวไข้หนัก ขอให้ถือคือแรงผลักหักคันศร
เมื่อไม่มีเยื่อใยให้อาทร          คงสุดที่จะเว้าวอนด้วยคำใด

แม้วันนี้ทั้งชีวีอาจหดหู่          ขอให้ถือคือเสียงกู่อันสดใส
ให้หันกลับสดับธรรมคำจอมไตร      รักเท่าใดทุกข์เท่านั้นนั่นแหละรัก

ขอให้พบวันที่ฟ้าสีใส          เกิดดวงตาคู่ใหม่ใจแน่นหนัก
ไม่รักใครชังใครสบายนัก          พ้นวัฎจักรเวียนว่ายในวังกาม

ก่อนติดบ่วง

น้อมคำปราชญ์ฝากทุกคนบนโลกหล้า
อย่าอวดกล้าลองเล่นกับไฟหวาน
เมื่อถึงวันดอกรักหยุดผลิบาน
จะเหลือรอยร้าวฉานตอกตรึงใจ

มีรักร้อยทุกข์ร้อยโปรดฉุกคิด
มีรักนิดทุกข์นิดเป็นพิษได้
ไม่มีรักไม่ต้องเจ็บเหน็บหนาวใน
เชิญครวญใคร่ก่อนติดบ่วงกลลวงรัก

กลับไปหน้าสารบัญ