เพลงบางระจันวันเพ็ญ
บางระจันคืนพระจันทร์งามเด่น
ฝาพร่างพรำฉ่ำเย็นยุทธภูมิสงคราม
มีนายจันหนวดเขี้ยวระบือนาม
รวมพวกขึ้นทวงถามหาความเป็นไท
นิมนต์พระอาจารย์ธรรมโชติ
สละละทิ้งโบสถ์ เป็นมิ่งขวัญกำลังใจ
หวังต่อกรทัพพม่าทั้งน้อยใหญ่
ที่ข่มเหงน้ำใจที่ปล้นฆ่าเด็กผู้หญิง
บางระจันเข้ารวมกันเป็นหนึ่ง
มีตนเป็นที่พึ่ง ยอดนักสู้เมืองสิงห์
ทั้งเจ็ดครั้งรบพม่าจนล้มกลิ้ง
บางระจันเก่งจริง จึงต้องยิงด้วยปืน
เอาปืนใหญ่ยิงใส่กันตูมตาม
ปืนไทยแตกเหลือแต่ด้าม
เพราะเพิ่มหล่อเมื่อวานซืน
ก็กรุงศรีมิให้เขาหยิบยืมปืน
จึงมิอันหยัดยืน รักษาค่ายบางระจัน
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง (ซ้ำ)
(พูด) เพื่อผองเพื่อน กูจะสู้หลังชนฝา
เพื่อลูกเมียกูจะสู้สุดใจกล้า
เพื่อพี่น้องกูจะสู้สุดแรงล้า
เพื่อบ้านเมือง กูจะสู้จนเส้นเลือดหยดสุดท้าย
เป็นปีจอคืนเดือนเจ็ดเผด็จศึก
ในหัวใจส่วนลึก ถึงต้องตายไม่เสียใจ
เกิดมาสู้สมศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย
แม้รักษาไว้ไม่ได้ แผ่นดินไทยหนนี้
อีกแปดเดือนต่อมายิ่งหน้าเศร้า
พอหมดสิ้นลมหนาว ไทยต้องเสียกรุงศรี
อยุธยาอันเป็นราชธานี ในการศึกครั้งนี้
มีอุทธาหรณ์สอนใจ (ซ้ำ)
เพลงปริญญาจริง
ยิ่งฮักการให้ หัวใจยิ่งได้พุทธา
ชีวิตยิ่งรักคุณค่า ยิ่งมาศึกษาความน้อย
ขาดใจพอเพียร ต้องจนเป็นคนเลื่อนลอย
โชคดีมีเพื่อนเฝ้าคอย หยัดยืนให้โอกาศใจ
ยิ่งฮักการให้ ฝึกใจให้เป็นคนดี
ยามเจ็บยามช้ำชีวี ต้องมีวิชาสอนใจ
ปัญญาอย่าท้อ เพียงพอยามต้องหวั่นไหว
ใครเจ็บเฝ้าดูแลใจ เราคือผู้ให้เรื่อยมา
บูชาสัจจะเป็นพระในใจ เลื่อมใสใฝ่ดีให้ทุกเวลา
มีโอกาศบุญ อย่ามองไม่เห็นคุณค่า
สร้างบุญสวรรค์เมตตา ประทานธรรมะยาใจ
ยิ่งฮักการให้ หัวใจยิ่งพัฒนา
จะอยู่ยืนสู้ชีวา ต้องเพียรศึกษาธรรมไว้
จับมือประคอง ขอร้องอย่าได้หลงไหล
ธรรมะคือโอสถใจ โลกจึงสวยได้อย่างนี้
เพลงศาลีอโศกบ้านเรา
ศาลีอโศกบ้านเรา ป่าช้าร้างเก่าวังเวง
รกร้างเพียงไหน เราไม่หวั่นเกรง
ถากถางกันเอง ด้วยความยินดี
ศาลีอโศกเดิมมา ใครใครรู้ว่า แล้งร้อนสิ้นดี
น้ำท่าที่ใช้ขุ่นข้นเต็มที ซ้ำยังไม่มีให้ใช้พอกัน
ไปไหนกันที ใช้รถบรรทุก คิดข้ามย้อนยุค ทุกข์น้อยหรือนั่น (ซ้ำ)
แต่ด้วยบารมีพ่อท่านจัดสรร เห็นกันทุกวัน
ศาลีเป็นไง
ศาลีอโศกปัจจุบัน ครบครันด้วยสิ่งหลากหลาย
มวลหมู่พี่น้องอยู่กันสบาย แต่ยังไม่วาย
เพียรสร้างความดี (ซ้ำ)
เพลงศึกบางระจัน
ศึก บางระจัน จำให้มั่นพี่น้องชาติไทย
เกียรติประวัติสร้างไว้
แด่ ชนชาติไทยรุ่นหลัง
แม้ ชีวิต ยอมอุทิศเพื่อชาติอับปาง
เลือดไทย ต้องมาไหลหลั่ง
ทา ทั่วพื้นแผ่นดินทอง
ไทย คงเป็นไทย มิใช่ชาติเป็นเชลย
ไทย มิเคย ถอยร่นชนชาติศัตรู
บางระจัน แม้สิ้นอาวุธจะสู้
สองดาบฟาดฟันศัตรู สู้จน ชีพตนมลาย
ตัว ตาย ดีกว่าชาติตาย
เพียงเลือดหยาดสุดท้าย ขอให้ไทยคงอยู่
แดน ทอง ของไทยมิใช่ศัตรู
แม้ใครรุกรานต้องสู้ เพื่อกู้ แหลมถิ่นไทยงาม
