ตอน... น้ำหยดสุดท้าย .
หยาดฝนจากฟ้ากว้าง ตกสู่พื้นพสุธาต่ำ เสียงดังเปาะแปะ ดูน้ำหยดจากหลังคาที่รั่วซึม ทีละหยดทีละหยด ไหลลงเติมความว่างเปล่า ของกะลาที่รองรับ อา...ใกล้ถึงแล้วใกล้ถึงแล้ว น้ำหยดสุดท้าย ที่จะเติมกะลาว่างเปล่าให้เต็มเปี่ยม น้ำหยดสุดท้ายที่ยิ่งใหญ่ มันมีลักษณะอย่างไรกันนะ เพียงหยดเดียวก็เติมความว่างเปล่า ของกะลาให้เต็มบริบูรณ์ โอ...ในความว่างเปล่าของชีวิต ฉันเคยไขว่คว้าแสวงหาน้ำหยดสุดท้าย	มันมีลักษณะอย่างไรกันนะ เพียงหยดเดียวที่จะเติมความว่างเปล่า ของชีวิตให้เต็มบริบูรณ์ แต่บัดนี้ฉันเข้าใจแล้ว ไม่มีน้ำหยดไหนในกะลา ที่ไม่ใช่น้ำหยดสุดท้าย เพราะถ้าขาดไปแม้เพียงหยดหนึ่งหยดใด น้ำในกะลาก็ไม่อาจเต็มเปี่ยมได้ ใครประมาทต่อโทษภัย แม้เพียงประมาณน้อย ที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า มุ่งแต่จะเรียนลัดหาตัวจบ ที่เป็นวิมุติและอนัตตา นั่นคือผู้ที่ยัง ไม่เห็นน้ำหยดสุดท้ายของชีวิต
ฟ้าเมือง ชาวหินฟ้า
BACK index