ปิดท้าย พ.ต.ท.รุ่งโรจน์ เรืองฤทธิ์
เงิน...โรคหัวใจ

เงิน...โรคหัวใจ

อาหาร เครื่องนุ่งห่ม บ้านเรือน และยาบำบัดโรครักษาคน
ปัจจัยสี่พื้นฐานยังชีพของคน ที่ขวนขวายแสวงหากันชั่วชีวิต

ปราชญ์กล่าวติงเตือนสติไว้ ปัจจัยสี่มีมากพอหล่อเลี้ยงได้ทุกคน
แต่ไม่มากพอหล่อเลี้ยงคนโลภแม้สักคน เป็นสัจธรรมชัดจริงตลอดกาล
แม้ทุกคนมีสิทธิ์ แสวงหา เท่าเทียมกัน แต่ใช่ว่ามีโอกาส แสวงได้ เท่าเทียมกัน
บ้างมากมีจนล้นเกิน บ้างขาดแคลนยากไร้ ความเอื้ออาทรต่อกันจึงสมานช่องว่าง

แต่ในสังคม "เงินตราคืออำนาจเบ็ดเสร็จ" ความเอื้ออาทรคืออะไร
น้อยคนนักรู้จัก ซึมซับคุณค่า เพราะโรคโลกธรรมวัตถุนิยมกำเริบ
เข้าตาขึ้นสมอง ตาแจ่มใส สมองปราดเปรื่อง คิดค้นขวนขวายแต่เรื่องวัตถุเงินทอง
เห็นแต่ทุกอย่างเป็นเงินเป็นทอง คุณงามความดีเป็นแค่ห้องพระในรังโจร
มีเอาไว้โอ่ความอลังการประชันค่ากัน มีเอาไว้ประกันตนว่าไม่ห่างพระ
ใช่แล้ว ตัวไม่ห่างพระ แต่ใจสิห่างลิบลับ

โรคร้ายนี้ระบาดทั่วถึงทุกองคาพยพสังคม
ไม่เว้นแม้แต่ส่วนยอดสุดของพุทธบริษัทสี่
ที่ควรปลอดและเป็นแดนเยียวยาสังคม
กลับจมปลักหนักหนาด้วยเชิงชั้นแยบยล
แทบทั้งสิ้นเป็นอย่างนั้น...อย่างนั้นจริงๆ
หัวใจของสังคมอาพาธหนักปานนี้
ยังไม่คิดบำบัดโรครักษาหัวใจอีกหรือ

ปิดท้าย พ.ต.ท. รุ่งโรจน์ เรืองฤทธิ์ ( เราคิดอะไร ฉบับ ๑๓๐ พ.ค. ๔๔ หน้า ๘๐ )