คนบ้านนอกบอกกล่าว โดย...จำลอง ศรีเมือง

การเมืองอาริยะ หรือการเมืองบุญนิยม

แล้งติดต่อกันมาหลายเดือนแล้ว จู่ๆ ฝนหลงฤดูก็มา ชาวไร่ชาวนาน่าจะยิ้มได้ทั่วหน้า แต่หลายแห่งยิ้มไม่ออก ฝนหนักเกินไปจนน้ำท่วมไร่นาเสียหายนับพันๆ ไร่ ที่ไม่ถึงกับน้ำท่วม ก็อ่วมเหมือนกัน บ้านป่าที่ผมอยู่ ผักกำลังโตกำลังงามเกือบจะเก็บขายได้แล้ว โดนฝนตกแฉ่ๆ ติดต่อกัน ๗ วัน เน่าเรียบ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเราไม่ทุกข์เรื่องนั้นก็ทุกข์เรื่องนี้ ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ และทุกข์เท่านั้นที่ดับไป

คนกรุงแวะเวียนไปถามผม ถามซ้ำๆ กันอยู่เสมอทั้งๆ ที่อยู่ในกรุงน่าจะรู้ดีกว่าผมเยอะแยะ "รัฐบาลนี้จะแก้ปัญหาบ้านเมืองได้สำเร็จไหม"

ถามซ้ำๆ กัน คำตอบของผมก็ซ้ำเช่นกัน แก้ยากครับ เพราะบ้านที่ชื่อประเทศไทยนั้น พังเกินกว่าจะซ่อม หลังคาโหว่ ฝาผุ พื้นพัง เสาถูกปลวกแทะจนเกือบไม่เหลือ ประชาชน เจ้าของบ้านหวังว่า ช่างจะซ่อมได้เอี่ยมอ่องในเวลารวดเร็ว คงสมหวังยากครับ

"แต่คงแก้ได้บ้างเพราะตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะคิดใหม่ ทำใหม่ ประกาศทำสงครามใหญ่ ถึง ๓ สมรภูมิ รบกับยาบ้า การโกงกิน และความยากจน"

รัฐบาลเข้ามาทำงานได้ ๑ เดือน เสียงตะโกนร้องทวงดังกระหึ่มมากขึ้นๆ เมื่อไรจะได้สักทีเรื่องที่สัญญาจะให้ โดยเฉพาะกับคนบ้านนอกซึ่งอัตคัดขัดสน ๓๐ บาทรักษาได้ทุกโรค กองทุนหมู่บ้านละ ๑ ล้านบาท และพักชำระหนี้เกษตรกร ๓ ปี

ยังไม่ทันบริหารงานได้เท่าไรก็เกิดเรื่องใหญ่เข้ามาแทรก เราคิดอะไร ฉบับก่อนผมเล่าเรื่องเจ๊ ๔ คนตามบนหลวงพ่อดังๆ ให้ดร.ทักษิณแคล้วคลาดระเบิดเวลาที่จะต้องเจอหลายลูก เจอระเบิดจริงๆ แต่ระเบิดก่อนเวลา นายกรัฐมนตรีและคณะปลอดภัย เจ๊คงดีใจว่าเป็นเพราะฝีมือแก เจ๊น่าจะบนต่อให้ชนะสงคราม ๓ สนามรบ และทำให้ประชาชนได้หมดตามสัญญา

ประเด็นหนึ่งที่สงสัยกันคือเรื่องการเมืองซึ่งฆ่ากันได้ทั้งเลือดเย็นและเลือดร้อนเพื่อแย่งชิงอำนาจ แย่งชิงผลประโยชน์ เมื่อไรเราจะมีการเมืองบริสุทธิ์ แม้วันนี้เรายังมีไม่ได้ ก็ต้องหวังไปสู่จุดนั้นให้ได้ การเมืองอาริยะหรือการเมืองบุญนิยม.

คนบ้านนอกบอกกล่าว โดย จำลอง (เราคิดอะไร ฉบับ ๑๒๙ เม.ย. ๔๔ หน้า ๑)