พระคุณเจ้า, นักศึกษา และท่านผู้ฟังที่เคารพครับ

ที่จริงแล้วหัวข้อที่เราจะพูดกันวันนี้ ทุกท่านก็ทราบคำตอบมาแล้วว่า ระหว่างสงครามกับสันติภาพนั้น จะเลือกอะไร และอะไรดีกว่า แต่ทราบ ก็อาจจะยังไม่ซึ้ง

เมื่อเร็วๆนี้ อีกมหาวิทยาลัยหนึ่ง คณะวิศวะ จึงได้ยกพวกไปทำสงครามกับ คณะครุศาสตร์ ดีกว่าอยู่เปล่า

นี่ก็ดีกว่าอยู่เปล่าๆเหมือนกัน ว่าแล้วคณะนักศึกษารามคำแหง กลุ่มรามบูชาธรรม นึกขึ้นมาได้ เลยไปจับ พระกับฆราวาส มาพูดกัน ดีกว่าอยู่เปล่าๆ

การจัดงานของกลุ่มรามบูชาธรรมนี้ เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ พระพุทธองค์ได้เคยตรัสเอาไว้ว่า "ประชาชน ทั้งหลาย ย่อมพึงพอใจในความเกษมสำราญ ครั้นเมื่อตถาคต พูดถึงเรื่อง ที่ตรงกันข้าม ประชาชนทั้งหลาย ก็พากันมาฟัง ประชาชนทั้งหลาย ก็ตั้งใจฟัง เป็นสิ่งมหัศจรรย์ไม่เคยมี"

อยากจะให้บันทึกลงไปว่า ณ มหาวิทยาลัยแห่งนี้ สิ่งมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้ว ในช่วง ๔ วันนี้ ปรากฏว่า มีคนมาฟังธรรมกันมาก อย่างเมื่อวานนี้ มีการประชันขันแข่งกัน ระหว่างที่อภิปรายธรรมะ กับวงดนตรี วงดนตรีก็แพ้ลุ่ยเย็นลงมา เอามาอีกวงหนึ่ง ตอนนี้คัดเอาตัว ยอดๆเลย มีการอภิปรายการเมือง ผู้คนโหรงเหรง สู้ที่นี่ไม่ได้

ทั้งๆที่ประชาชนก็รู้นะครับ ทั้งพระและฆราวาสที่มาในงานของกลุ่มรามบูชาธรรมนี้ คงจะไม่มีใคร คนใดคนหนึ่งละครับ ที่จะพูดเพื่อส่งเสริม ให้ล่องลอย ไปตามกระแสโลก ล้วนแล้วแต่ ขัดกระแสโลกทั้งนั้น แต่ท่านทั้งหลายก็มาฟัง ท่านทั้งหลาย ก็สนใจฟัง พระพุทธองค์จึงตรัสว่า เป็นสิ่งมหัศจรรย์ไม่เคยมี แม้ผู้ที่มาเทศน์ แม้ผู้ที่มาพูด จะมิใช่ตถาคต ก็ตาม

วันนี้ พระพยอมซึ่งเป็นพระดัง มาพูด ก็เป็นเรื่องธรรมดาครับ ที่มีคนมากันเยอะ ท่านอยู่เฉยๆ ที่วัดสวนแก้ว บางใหญ่ นนทบุรี แต่เสียงท่าน แพร่ไปหมด ตั้งแต่ป้ายรถเมล์ ไปยันสังคม ที่เขาถือกันว่า ใหญ่โต หรูหรา จะไม่เรียกว่า ท่านเป็นพระดัง ได้ยังไง

ท่านทั้งหลายครับ เรื่องที่ผมจะพูดในวันนี้ เห็นหัวข้อแล้ว ผมเห็นท่าจะต้องพูดถึง เรื่องสงครามเป็นส่วนใหญ่ จะทิ้งส่วนนี้ไว้ให้ พระคุณเจ้า พระพยอมพูด ก็คงจะทำให้ท่าน บกพร่องในพระวินัย

วันนี้เกิดความมหัศจรรย์จริงๆ ในมหาวิทยาลัยรามคำแหง เกิดมาอายุจะ ๕๐ แล้วครับ ผมเพิ่งเคยเห็น เต็นท์เดินได้ เต็นท์มี ๖ ขาน่าดู แต่ละขา ก็มีอีก ๖ ขา ประคองกันมา เดินกันมา เป็นแถวๆ ทางฝั่งขวา ของผมนี้ เต็นท์เดินมาต้อนรับผู้คน ที่หลั่งไหลกันมาฟัง

ผมอยากจะเรียนท่านทั้งหลายนะครับว่า วันนี้เป็นโอกาสดี เห็นมั้ยครับ โอกาสดีได้แสดงให้เห็นแล้ว ได้เกิดการเทน้ำมนตร์ ซึ่งเทวดาได้ฝากไว้ บนหลังคาเต็นท์ ตั้งแต่เมื่อวาน ไหลรินลงมา ก่อให้เกิด ความชุ่มฉ่ำ แล้วจะไม่ว่าเป็นโอกาสดี เป็นความมหัศจรรย์ได้อย่างไร

ไม่เป็นไรครับ ลมพัดทำให้น้ำฝนที่ขังอยู่บนหลังคาเต็นท์ เทลงมา ทำให้เราชุ่มฉ่ำ ฟังธรรมกันต่อไป

อย่างที่ผมเรียนให้ทราบแล้วนะครับว่า ผมเห็นท่าจะต้องพูดถึงเรื่องสงครามนี่เป็นส่วนใหญ่ ส่วนเรื่อง ทางธรรมะนั้น ก็เห็นชัดๆ อยู่แล้วละครับ ฟังจากพระพยอม นั้นดีที่สุด

เรื่องรบกันนั้นนะครับ ท่านผู้ฟังทั้งหลายก็ทราบอยู่แล้ว ไม่ต้องไปเรียนอะไรมากมายนัก รบกันง่ายๆ มีคน มีอาวุธ ก็ยกไปถล่มกัน ก็รบกันได้ ครั้งแรก ก็ต้องทำลาย กำลังข้าศึก ให้อ่อนเปลี้ย เพลียแรงเสียก่อน เขาทำอย่างไรครับ เอาเครื่องบิน บรรทุกระเบิด ไปทิ้งไกลๆ เอาปืนใหญ่ยิงไกลๆ ทำให้ข้าศึกอ่อนแอลง จะใช้นโยบาย ทางการเมือง หรือจะใช้อุบาย เล่ห์กลอะไร ก็แล้วแต่ ทำให้ข้าศึกอ่อนแอลง แล้วถึงจะ เข้าจู่โจม

วัสสการพราหมณ์ อาสาไปเป็นครูของลูกกษัตริย์ลิจฉวี วันหนึ่งก็เรียกลูกกษัตริย์มาคนหนึ่ง แล้วก็ถามว่า

"อย่าติและหลู่ ครูจะเฉลย

เธอน่ะเสวยภัตกะอะไร

ในทินนี่ดีหรือไฉน

พอหฤทัยยิ่งละกระมัง"

เพื่อนๆ ก็สงสัยกันใหญ่ แหม ท่านอาจารย์นี่ ทำไมเรียกเพื่อนเราไปกระซิบนะ จึงเรียกเพื่อนมาถาม "เมื่อกี้อาจารย์ว่ายังไง" เพื่อนก็บอกตามตรงว่า อาจารย์ท่านเรียกไปถาม "วันนี้กินข้าวกับอะไร พอใจมั้ย" เพื่อนก็บอก "ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ นี่นะ… ไม่รักกันจริง เรื่องแค่นี้ก็ไม่ยอมบอก ไม่ไหว ไม่ไหว เราไม่คบด้วย"

ต่อมาวัสสการพราหมณ์ ก็ใช้เล่ห์เพทุบายอีก เรียกเด็กคนใหม่ เป็นลูกกษัตริย์ลิจฉวีเหมือนกัน ถามว่า

"จะถูกผิดกระไรอยู่มนุษย์ผู้กระทำนา

และคู่โคก็จูงมาประเทียบไถมิใช่หรือ"

เพื่อนๆก็ล้อมวงกันอีก "ท่านอาจารย์ว่ายังไง ว่ายังไง" เด็กคนนั้นก็บอกว่า ท่านก็เรียกไปถาม "คนทำไร่ทำนา เขาจูงโคไปนี่ เขาเอาไปเทียมไถใช่มั้ย" เพื่อนบอก "ปัดโถ ! ไม่เชื่อหรอก เรื่องอะไรอาจารย์จะมาพูดแค่นี้" ว่าแล้วลูกกษัตริย์ลิจฉวี ก็ทะเลาะกัน กษัตริย์ลิจฉวีก็ทะเลาะกัน ทำให้อ่อนกำลังลง และเสียเมือง ได้โดยง่ายดายที่สุด

ท่านทั้งหลายครับ ผมเองเกิดไม่ทันหรอกครับ สงครามโลกครั้งที่ ๑ แต่ท่านนักศึกษาทั้งหลาย ผมยืนยัน ได้เลยว่า ท่านเกิดไม่ทัน ทั้งสงครามโลก ครั้งที่ ๑ และ ครั้งที่ ๒ ใครจะโชคดี หรือโชคร้ายกว่ากัน ก็แล้วแต่

ผมยังจำได้ติดตานะครับ ในตอนที่เครื่องบินข้าศึกมาทิ้งระเบิด มันชอบมากลางคืนดึกๆ เราก็ง่วง ตอนนั้น ยังเล็ก เพิ่งจะจำความได้ใหม่ๆ เวลาเครื่องบิน ข้าศึกมานี่ ทางฝ่ายเรา เอาไฟฉายส่องขึ้นไป เอาปืนต่อสู้ อากาศยาน ที่เรียกว่า ป.ต.อ. ระดมยิงกันใหญ่ ข้าศึกก็ทิ้งระเบิดมา เป็นการใหญ่ ถ้าคืนไหน ง่วงหน่อย ก็ไม่ได้ดูหรอกครับ ไปยืนขวาง ปากหลุมหลบภัย ใครจะลง ก็ลงไม่ได้ เพราะยืนหลับ อยู่ตรงนั้น เขาก็ต้อง ใช้มือบ้าง เท้าบ้าง ช่วยกันเขี่ยให้ผมลงไป ลงไปนั่งจับเจ่าในหลุม ที่น้ำก็เจิ่ง ยุงก็ชุม เราก็ได้แต่ นั่งบ่นว่า เมื่อไหร่จะเลิกกันเสียทีวะ อยากจะนอนเหลือเกิน ไม่เห็นสนุกเลย

ตอนกลางคืนก็ต้องแต่งชุดหนูน้อยผจญศึกนะครับ มีอะไรบ้าง แม่ไปหาผ้ายันต์มาโปะเข้าที่หน้าอก ที่บั้นเอว ก็มี ตะกรุดเยอะแยะไปหมด ที่คอไม่ต้องนับ ว่ามีหลวงพ่อ กี่องค์ แล้วยังมี ทรายวิเศษ มีอะไรวิเศษ เยอะแยะไปหมด นี่คือ สภาพของเด็กๆ ที่พอจำความได้ ในตอนสงครามโลก ครั้งที่ ๒

วันหนึ่ง ๆ จะต้องคอยฟังลางร้ายอีกนะครับ ผู้ใหญ่ให้คอยฟังว่า วันนี้ตุ๊กแกมันขันกี่ที ถ้าตุ๊กแก มันขัน ผิดปกติ หวอมาอย่าลืมนะ รีบลงหลุมทันที มิฉะนั้น จะต้องไปเจอ กับยมบาล

การเชื่อถือโชคลางนี่นะครับ มีตั้งแต่เด็ก ไปจนกระทั่งถึงผู้ใหญ่ มีทั้งในยามสงคราม และยามสงบ เขาเล่าว่า มีผู้หลักผู้ใหญ่ คนหนึ่งครับ กำลังจะย้าย ไปรับตำแหน่งใหม่ ถึงเวลาย้าย โอ้โฮ ผู้คนมาเต็ม ใต้ถุนบ้าน ไปหมดเลย เขามารอ รอเพื่อส่งท่าน ตั้งผู้แทนคนหนึ่ง ขึ้นไปถาม เอ๊ ! ถึงเวลาแล้ว ทำไมไม่ลงมาเสียที

ท่านมัวดูเวลาครับ ดูเข็มนาที ดูเข็มวินาที จนกระทั่ง ถึงเวลาเป๊ะ ท่านทำยังไง รู้มั้ยครับ ยกมือขึ้นมาแตะจมูก สั่งขี้มูกซ้ายที ขวาที แล้วสังเกตดูว่า ข้างไหนมันคล่อง เพราะอาจารย์บอกไว้ว่า ข้างไหนคล่องกว่า ให้ก้าวเท้า ข้างนั้นก่อน ว่าแล้วก็นวยนาดลงมา ตามโชคลางที่ท่านถือ ปรากฏว่า เกิดเรื่องขึ้นมาครับ จะโดยอะไร ก็แล้วแต่ มีการตั้งกรรมการ สอบสวน แล้วผู้หลักผู้ใหญ่ ที่ทำตามโชคลาง ทุกขั้น ทุกตอนนั้น ก็ถูกปลดออก ในเวลาไม่นาน

ยามสงคราม ข้าวของก็ขาดแคลน แล้วก็แพงมากด้วย ท่านผู้ฟัง ซึ่งอายุตั้งแต่ ๕๐ ขึ้นไป คงจำได้นะครับ ในตอนนั้น ผมจำได้ ผมชอบมากเลย ชอบอะไรครับ ชอบกางเกง สมัยนั้น กางเกงยามสงคราม ขาดง่าย หายาก และแพงด้วย เขาเลยเอาผ้าใบหนาๆ มาทำเป็นกางเกง เราชอบ เพราะว่าครูเฆี่ยนเท่าไร ไม่รู้จักเจ็บ

ตอนนั้นไม้ขีดไฟก็ไม่มีใช้นะครับ สักก้านเดียวก็ไม่มี เขาดัดแปลงเอาหินมาก้อนหนึ่ง เอาแผ่นเหล็ก หนาประมาณ ครึ่งเซนต์มาตี มีสำลีที่อัดในกระบอกไม้ เรียกว่า ชุดคอยรับ ประกายไฟ

หลังสงครามโลก ครั้งที่ ๑ ทุกคนเห็นพิษภัยของสงคราม มีการรวมตัว เพื่อป้องกันไมให้เกิดสงครามต่อไปอีก รวมตัวกันขึ้น เป็นสันติบาตชาติ แล้วเป็นยังไงครับ ไม่สำเร็จ เกิดสงครามโลก ครั้งที่ ๒ จนได้ พอเกิด สงครามโลก ครั้งที่ ๒ แล้วเขาก็คิดตรงกันว่า เราต้องป้องกันสงคราม ว่าแล้วประเทศต่างๆ ก็มารวมตัวกันอีก เกิดเป็น องค์การสหประชาชาติ ซึ่งทำงานมา จนถึงทุกวันนี้ เสร็จแล้ว มันก็เหมือนเดิมครับ มีการรบพุ่ง กันเรื่อยมา ตั้งแต่ตั้ง องค์การสหประชาชาติ จนถึงทุกวันนี้

ในประวัติศาสตร์ ท่านนักศึกษาเรียนแล้ว กษัตริย์สปาร์ต้าองค์หนึ่งนามว่า อาร์คิมุส ได้พูดกับ พี่น้อง ประชาชนว่า "พี่น้องชาวสปาร์ต้า ทั้งหลาย ข้าพเจ้าเคยทำ สงครามมาแล้ว หลายครั้ง ตลอดชีวิต ของข้าพเจ้า เราไม่อยาก ก่อสงครามขึ้น เราไม่คิดเลยว่า สงครามจะเป็นเรื่องที่ดี หรือปลอดภัย"

ครุสช็อพ ผู้นำโซเวียตเคยพูดไว้ "ข้าพเจ้ากล่าวได้ว่า มีแต่เด็กและคนปัญญาอ่อนเท่านั้น ที่ไม่กลัวภัยสงคราม เด็กไม่กลัว เพราะไม่รู้ ส่วนคนปัญญาอ่อนนั้น ไม่กลัวเพราะ พระเจ้าบิดเบือน"

เสร็จแล้วเป็นยังไงครับ กษัตริย์สปาร์ต้าก็พูดไปแล้ว ครุสช็อพเองก็พูดไปแล้ว ชาวสปาร์ต้า รบกับชาว เอเธนส์ อยู่ถึง ๒๗ ปีเต็มๆ ส่วนครุสช็อพนั้น ได้ยั่วยุ ที่จะให้เกิดสงคราม ตั้งหลายครั้ง

ตอนนี้ก็กำลังซัดกันนัว ท่านที่ติดตามข่าวทั้งในหน้าหนังสือพิมพ์ และวิทยุกระจายเสียง ก็คงจะทราบ ได้ดีนะครับ รบกันทั้งในทวีป อเมริกาใต้ อาฟริกา และอาเซีย

อิรัค กับ อิหร่าน อยู่เปล่าๆ ไม่รู้จะทำยังไง กลัวจะรวยขึ้นมา เพราะน้ำมันมันขายดี๊ ขายดี เอาเงินที่ได้ จากขายน้ำมัน ไปซื้ออาวุธมา แล้วก็ขนทั้งอาวุธ ทั้งคน ไปถล่มกันใหญ่ ๒ ปีกว่า แล้วครับ แหลกลาญกันไป ทั้งสองข้าง ยังไม่ยุติ ไม่รู้เมื่อไหร่ จะยุติเหมือนกัน

ประเทศเล็กๆ ประเทศใหม่ๆ ซึ่งไม่ค่อยชินหูเรานัก ชื่อว่า ชาด ก็มีเรื่องอีนุงตุงนัง กันอยู่ในขณะนี้ ฝรั่งเศส ให้การสนับสนุน ทหารฝ่ายรัฐบาล เมื่อ ๒-๓ วันนี้ ใครฟังข่าว ก็คงได้ยินนะครับ อเเมริกา ให้การสนับสนุน ฝ่ายรัฐบาลของประเทศชาด อีก ๒๓๐ ล้านบาท ฝ่ายลิเบียนั้น ก็สนับสนุนฝ่ายกบฏ ตอนนี้ กำลังทำ สงครามกัน เป็นการใหญ่ ระหว่าง ฝ่ายรัฐบาล กับฝ่ายกบฏ

ประเทศเลบานอน ก็ยังนอนไม่ได้ครับ ประเทศตัวไม่ใหญ่เท่าไหร่หรอก ถูกเขาผ่าเป็น ๓ ส่วน ส่วนหนึ่ง ก็เป็นของ ทหารฝ่ายรัฐบาลเลบานอน รวมกับทหารนานาชาติ ที่ไปรักษาความสงบ อีกส่วนหนึ่ง ก็เป็นของพวกซีเรีย และ กองโจรปาเลสไตน์ ส่วนพวกที่ ๓ ก็เป็นพวกอิสราเอล

ฝ่ายเพื่อนบ้านที่แสนวุ่นของเรา ทางฝั่งตะวันออก ก็รบกันไม่ได้ขาด แต่ก่อนนี้เราเคยมีความมั่นใจว่า พอเข้าหน้าฝน เข้าพรรษา การรบก็เบาบางลงไปเอง แต่ตอนนี้ ไม่ใช่ครับ ทั้งหน้าฝน หน้าแล้ง คือกันแหละครับ คือหนักเท่ากัน

ทุกวันนี้ทำสงครามกันหลายที่หลายแห่งนะครับ จนสุดที่จะสาธยาย ท่านที่ติดตามข่าว คงจะเห็นตัวเลข ที่น่าคิดนะครับ สถาบันวิจัย เพื่อสันติภาพ ณ กรุงสต๊อกโฮล์ม ได้เปิดเผยเอาไว้ว่า ในปี ๒๕๒๔ ทั่วโลก ได้ใช้งบประมาณทางทหาร ถึง ๑๔๘ ล้านล้านบาท กับอีก ๔ แสนล้านบาท เฉลี่ยวันละ ๕ หมื่นล้านบาท น่าตกใจมั้ยครับ

นี่แหละครับ งบประมาณที่คนทั้งโลก เขาเอาไปทุ่มในเรื่องสงคราม เฉลี่ยแล้วใช้วันละ ๕ หมื่นล้านบาท

สงครามโลกครั้งที่ ๑ ทหารต้องเข้าทำการรบถึง ๖๕ ล้านคน ตายไป ๘ ล้าน ๕ แสน ไม่นับผู้บาดเจ็บ ทุพพลภาพนะครับ สงครามโลกครั้งที่ ๒ ทหารเข้าทำการรบ น้อยกว่านั้น ๗ ล้านคน แต่กลับตายมากกว่านั้น ๗ ล้านคน เพราะได้พัฒนาอาวุธ ให้ร้ายแรงขึ้นอีกมาก

ในเวียดนามนั้น ประเทศอเมริกาผู้อุปถัมภ์รายใหญ่ เสียไปเท่าไหร่ ท่านทราบไหมครับ ในการทำสงคราม ที่เวียดนาม สหรัฐเสียไป ๒ ล้านล้าน กับอีก ๔๙๔,๙๔๐ ล้านบาท มันมาก เสียจนบอกไม่ถูก นับไม่ถูก

ขณะนี้ประเทศต่างๆ กำลังรวบรวมสมัครพรรคพวก ที่จุดนั้นจุดนี้ อย่างเช่น ในยุโรป ฝ่ายโลกเสรี ก็ตั้งเป็นกลุ่ม สนธิสัญญาวอซอร์ เตรียมที่จะฉึ่งกัน ทุกวินาที

สามก๊กพูดไว้ในบทแรกๆว่า "เดิมแผ่นดินจีนทั้งปวงนั้น เป็นสุขมาช้านาน แล้วก็เป็นศึก ครั้นศึกสงบแล้ว ก็กลับมาเป็นสุขอีก" น่าคิดมั้ยครับ ว่าเป็นสุขดีๆ มาช้านาน แล้วเรื่องอะไร ถึงกลับเป็นศึกอีก ทำไมไม่เป็นสุขต่อไป ก็สุขมันดีกว่าศึก มิใช่หรือ

ตำราพิชัยสงครามของประเทศของพม่า คู่รักคู่แค้นเรา บอกเอาไว้ว่า สงครามเกิดจาก การแย่งเงินบ้าง แย่งแผ่นดิน แย่งผู้หญิงสวยๆ แย่งช้างดี ม้าดี เกิดจากทรยศ หักหลังกันบ้าง เกิดจากความโกรธบ้าง เกิดจากความพยาบาทบ้าง เกิดจากการยุยงบ้าง ก็ดูๆ คล้ายๆกับว่ าครอบคลุมเอาไว้หมดเลย

เมื่อปี ๒๕๑๘ ประเทศอังกฤษทำสงครามกับไอซ์แสนด์ แย่งอะไรกัน ท่านนึกออกไหมครับ แย่งปลา ไม่อยู่ในกฎเกณฑ์นี้เลย สงครามในครั้งกระนั้น เขาเรียกว่า สงครามปลาค็อด

รัชกาลที่ ๖ ท่านทรงนิพนธ์บทกวีเอาไว้ หลังจากเลิกสงครามครั้งที่ ๑ ใหม่ๆว่า "ความโลภของมนุษย์ ไป่มีสิ้นเลย" ท่านที่อ่านหนังสือพิมพ์ เมื่อวันจันทร์ ที่ผ่านมานี่ คงจำได้นะครับ หนังสือพิมพ์บ้านเมือง ได้ถ่ายทอดคำเทศน์ของ ท่านอาจารย์พุทธทาสภิกขุ ท่านเทศน์เอาไว้ ว่า ความเห็นแก่ตัวนี่แหละ ขยายเป็น สงคราม จึงเห็นได้ว่า ทั้งในหลวง รัชกาลที่ ๖ ทั้งท่านอาจารย์พุทธทาส ได้ให้คำจำกัดความ ของสงครามไว้ได้ อย่างเหมาะเหม็งที่สุด

คงจำกันได้อีกนะครับว่า เมื่อไม่นานมานี้ มีองค์กรทางศาสนาเรา เที่ยวออกล่าลายเซ็น ผมคิดว่าหลายคน ที่อยู่ในที่นี้ เซ็นเข้าไปแล้ว เซ็นว่าท่านต้องการ สงครามมั้ย ปัดโธ่! ใครๆ เขาก็รู้ เขารู้กันมานานแล้วละลุงว่า ไม่ต้องการสงคราม เสร็จแล้ว ก็ไปปิดป้ายอันใหญ่ๆ เสียเงินเสียทองไป ไม่รู้จักเท่าไหร่นะครับ ตามสามแยก สี่แยก บอกว่า คนไทย ไม่ต้องการสงคราม

องค์กรนั้นพยายามอย่างยิ่งนะครับ ที่จะก่อให้เกิดสันติภาพในโลก แต่ไม่ทันหันมาดู บ้านเมืองเรา หรอกครับว่า ขณะนี้เมืองไทย ก็ยังไม่มีสันติภาพ เมืองไทยยังมีสงคราม

ท่านดูในหน้าหนังสือพิมพ์ซีครับ ทุกวันเลย มีฉบับไหนบ้าง มีวันไหนบ้าง ที่ไม่ลงว่า ใครฆ่ากันตาย ในปี ๒๕๒๔ นะครับ มีสถิติโดยแน่ชัดเลยว่า ในปีนั้นนะ คนไทยเฉลี่ยแล้ว ฆ่ากันดีกว่าอยู่เปล่าๆ ถึงวันละ ๔๙ คน คิดดูซิครับ มันมากมายแค่ไหน

หันมาดูทางด้านผู้ก่อการร้ายบ้าง เดี๋ยวนี้มีข่าวใหญ่ๆนะครับ มีขบวนการดาวเขียว ดาวเหลือง ดาวแดง หลายคนฟังแล้วก็บอก "เฉยเหอะ" ดาวเขียวก็ไม่กลัว ดาวแดงก็ไม่กลัว ดาวเหลืองก็ไม่กลัว ไม่กลัวทั้งนั้น กลัวอยู่ดาวเดียว "ดาวเงิน"

แล้วมีข่าวฮึ่มๆอีก จะก่อให้เกิดสงครามแย่งชิงการศึกษาประชาบาล "การแย่งชิงการศึกษาประชาบาล คือการแย่ง งบประมาณ และ บริการของครูสาว" นี้เป็นการให้ข่าว ของข้าราชการผู้ใหญ่ ที่เกี่ยวข้อง

นี่ก็ฮึ่มๆอีกเหมือนกันครับ ได้ยินมั้ย เมื่อสองสามวันนี้ รัฐมนตรีหมอหู ให้สัมภาษณ์ทางวิทยุกระจายเสียง ว่ากำลังจะเซ็น กฎหมาย ทำแท้งเสรี ซึ่งแพ้ไป เมื่อคราวที่แล้วนี้ เอากลับ เข้าสภาใหม่ คงต้องการ จะตัดปัญหา ยุ่งยากให้หมดไป ปัญหาที่โทษกันไป โทษกันมาว่า "ทีทับไม่ร้อง ทีท้องจะให้รับ"

ถ้าออกกฎหมายทำแท้งเสรีได้สำเร็จละก็ ต่อไปนี้ทั้งหญิงทั้งชาย จะก่อให้เกิดสมานฉันท์ ทับก็ไม่ร้อง ท้องก็ไปรีด รีด รีด รีด สบาย สบาย ง่ายดีนะครับ ท่านก็จะได้ติดตาม สงครามนี้ต่อไป หลายคน จะต้อง โดดมาช่วยสู้กับสงครามนี้นะครับ กฏหมายทำแท้งเสรี จะทำความเหลวแหลก ให้กับสังคม ดังที่ประเทศอื่นๆ โดนมาแล้ว

เมืองไทยนี้นะครับ พูดถึงเรื่องการสงครามแล้ว ไม่มีใครเหมือน แล้วก็ไม่เหมือนใครด้วย จำได้มั้ยครับ เมษายน เมื่อ ๒ ปีที่แล้ว เมืองไทย มีสงคราม ชนิดที่ไม่เคยมี ในโลกเลยครับ

สงครามทางโทรทัศน์ ฝ่ายหนึ่งออกมาด่าทางโทรทัศน์ ปลดกันทางโทรทัศน์ อีกฝ่ายหนึ่ง ก็ออกมาด่าโต้ตอบ ปลดโต้ตอบ เราในฐานะคนดู ได้เห็นความคล่อง ของผู้ใหญ่บางคน ตอนแรก ท่านมาออกโทรทัศน์ของฝ่ายนี้ พอเห็นท่า จะไม่ดี ท่านวิ่งปรื๋อ ไปออกโทรทัศน์ของฝ่ายโน้น คล่องเหลือเกินครับ ทหารผู้น้อยไม่คล่อง คล่องอย่างนั้น ไม่ได้ ผิดวิสัยของนักสู้ ก็เลยซวย ซ้วย ซวย ตั้งแต่วันนั้น มาจนวันนี้

เมืองไทยเรานี่ไม่เหงา ท่านเห็นมั้ยครับ แม้กระทั่งแม่น้ำ ก็โดดไปทำสงครามกับ สัตว์เดรัจฉานได้ ทำกันอย่าง ถึงพริกถึงขิง ไม่ยอมหยุดง่ายๆครับ จนกระทั่ง ถึงวันนี้ ยังไม่ยุติ คือ สงครามระหว่าง แม่โขงกับหงส์ทอง ทำสงครามกันจริ๊ง คุณลองนึกดูซิครับว่า ใครจะชนะสงครามนี้ ทายไม่ออกหรอกครับ แต่ที่ทายออกแน่ๆ คนที่แพ้ แพ้ตลอดกาลคือ คนโง่ ที่ไปซื้อเหล้ากิน นั่นเอง

เมืองไทยเรานี่นะครับ มีคนนับถือพุทธศาสนาถึงร้อยละ ๙๕ แต่เมืองไทยมีครบ มีทั้งฆ่าฟัน แล้วก็ฆ่าแกง เมื่อกี้ผมพูดไปแล้ว เรื่องฆ่าฟันเท่านั้น มาดูฆ่าแกงบ้าง ฆ่าแกงนี่ เราฆ่าเป็ด ไก่ หมู วัว ควาย ปีละเท่าไร นึกไม่ออกหรอกครับ มันเยอะแยะเหลือเกิน บรรดาผู้ที่ทำให้เขาฆ่าแกงกัน ก็มานั่งอยู่ตรงนี้แล้ว ฆ่าหมู เป็ด ไก่ วัว ควาย ปีละกว่า ๓,๗๙๐,๐๐๐ ตัว

มนุษย์มีการฆ่าแกงกันประหลาดๆ เขาจับลิงมามัดไว้ใต้โต๊ะ ให้หัวลิงตรงกับช่องที่เจาะ เสร็จแล้ว ก็เฉาะสมองลิงกินเอ๊า กินเอา ลิงมันก็ร้องเจี๊ยกจ๊าก เจี๊ยกจ๊าก ดิ้นอยู่ใต้โต๊ะ เขาบอกว่า การกินชนิดนี้ โอชาที่สุด

ที่เมืองจีน บางคนได้ดูหนังมาแล้ว อาจจะเรียกว่า ปลานรกก็ได้ เขาทำยังไงครับ เอาปลาตัวใหญ่ๆมา เทคนิคของ การทำปลานรก ก็คือว่า อย่าให้มันตายนะ ถ้ามันตายไปก่อนนี่ หมดรสชาติเลย เอาปลามา ค่อยๆขอดเกล็ด อย่าให้ตาย, เอามีดมาเฉือนเป็นบั้งๆ ระวังอย่าให้ตายอีกเหมือนกัน ตั้งกระทะ เคี่ยวน้ำมัน ให้ร้อน จับหัวปลา เอาตัวมาจุ่มลงไปในแป้ง แล้วก็หย่อนลงไปในน้ำมัน ปลาจะอ้าปากพะงาบ พะงาบ ก่อนที่มันจะตาย รีบเอาเข้าปากเคี้ยวกร้วมๆ

เมืองไทยก็ไม่ใช่ย่อยนะครับ หลายท่านก็รู้มาแล้วว่า ไก่นรกเขาทำยังไง เขาเอาไก่ไปฝังดินนะครับ ให้โผล่มาเฉพาะคอ เสร็จแล้ว ก็หยอดน้ำ หยอดข้าวเปลือก ไปทีละนิด ละนิดอย่าให้มันเข้าไปมาก มากเดี๋ยวอ้วน จะไม่อร่อย เสร็จแล้วก็ประคบประหงม อยู่ในดินนั่นแหละ แล้วก็เอาไปฆ่า เขาว่าอย่างนี้ อร่อยที่สุด ไก่นรก เนื้อตัวมันเหลือง นิ่มนุ่มไปหมด ใครอยากจะไปนรกตามไก่ ก็เชิญนะครับ

ที่สวนลุมท่านก็ทราบแล้ว มีการกรีดเลือดงูกินกันสดๆ ขณะนี้ไม่ทราบว่ายังมีอยู่หรือเปล่า ตอนที่กองทัพธรรมมูลนิธิ และมูลนิธิธรรมสันติ ไปเผยแพร่ธรรมะ ในตอนนั้น ก็ยังมี

มนุษย์ทุกวันนี้นะครับ มหาตมะ คานธี ท่านกล่าวเอาไว้… เมื่อเอ่ยถึงมหาตมะ คานธี นักมังสวิรัติชั้นนำ ทำให้ผมนึกไปถึง เจ้าของนวนิยาย เรื่องหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่อง ที่เรากำลัง พูดกันอยู่ เวลานี้ คือ "สงคราม และสันติภาพ" ท่านเป็นนักมังสวิรัติ ผู้มีชื่อเสียงของโลก คือ ตอลสตอย ท่านได้แต่งหนังสือเรื่องนี้ ซึ่งเป็นเหตุจูงใจของผม อีกเหตุหนึ่ง ที่รับเชิญ จากนักศึกษา มาพูดในวันนี้ ก็คือว่า ร้อยวัน พันปี จะได้พูดถึงเรื่อง ซึ่งตรงกับชื่อหนังสือ ที่แต่งโดย มหาบุรุษ นักมังสวิรัติ ชั้นนำของโลก สักทีหนึ่ง ผมเป็นนักมังสวิรัติ กระจอกๆ ก็ย่อมตื่นเต้น เป็นธรรมดา

มหาตมะ คานธี กล่าวเอาไว้นะครับว่า "มนุษย์ทุกวันนี้ ไม่มีความละอายแก่ใจเลย ที่จะพร่าชีวิตผู้อื่น เพื่อความดำรงอยู่ ของสังขาร อันไม่จีรัง ของตน และ เพื่อให้สังขารของตน ได้ยืนนานต่อไป ผลก็คือ มนุษย์ต้องฆ่าตัวเอง ทั้งกายและใจ" ใครไม่อยากฆ่าตัวเอง ทั้งกายและใจ ก็จงละเว้น การฆ่าแกง เสียตั้งแต่ วันนี้นะครับ

กลุ่มรามบูชาธรรม ได้จัดการเลี้ยงอาหารมังสวิรัติมา ๔ วันเต็มๆ ท่านที่เดินผ่านมา ก็คงเห็นนะครับ หลายท่าน ก็ลองชิมดูแล้ว เป็นการจัดงานบุญจริงๆ ในงานนี้ ไม่มีการฆ่าแกงกันเลย แม้กระทั่ง กุ้งตัวเล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่ต้องมาเสียชีวิต เพราะงานนี้ เป็นเรื่องน่าดีใจนะครับ ที่คนรุ่นใหม่ ทำได้ถึงเพียงนี้

ขณะนี้ทางภาคอีสาน และภาคเหนือ มีโรคอะไร ท่านทราบไหมครับ เมื่อ ๒ วันนี้เป็นข่าวใหญ่เลย มีโรค พยาธิใบไม้ในตับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชาวอีสาน เป็นกันถึง ๖ ล้านคน เพราะอะไร เพราะชอบกินปลา ดิบๆ สุกๆ ใครไม่กินปลาเลย ไม่กินเนื้อสัตว์เลย ก็ยืนยันได้เลยครับ ไม่เป็นโรคนี้แน่

ในวันนี้ เมื่อพูดถึงสงครามและสันติภาพ ผมอยากจะเชิญชวน ท่านทั้งหลาย ให้มาทำสงคราม ต่อต้าน โรคภัยไข้เจ็บ และความไม่ถูกไม่ต้อง ทั้งหลายแหล่ โดยการงดกิน เนื้อสัตว์ เสียตั้งแต่วันนี้ จะงดได้น้อย ได้มากเท่าไร ก็แล้วแต่วีธิการ ของแต่ละคน บางคนบอกว่า วัวควายมันให้แรงงาน ทำข้าวมาให้เรากิน เราต้องกตัญญู งดวัวควายก่อน