ความรักมิติที่ ๔ ชุมชนนิยม  

มิติที่ ๔ คือ ความรักที่เริ่มขยายออกสู่ผู้อื่น ที่นอกจากญาติ เป็นการขยายความรัก ที่อยู่แค่ ในวงศาคณาญาติ ออกไปสู่ หมู่มิตรสหาย อันเป็นสังคมใกล้ชิด มิตรสหายที่กว้างขึ้น กว่าเพียงวงศ์ญาติเท่านั้น ออกไปได้อีก อาจจะแผ่ความรัก ความเกื้อกูล ออกไปแค่ เพื่อนฝูงหมู่คณะ ยังไม่กว้างมากมาย ถึงระดับ มีใจมุ่งหมาย เพื่อประชาชนทั้งชาติ ทั้งประเทศทีเดียว แต่ก็เป็นความเห็นแก่ผู้อื่น เผื่อแผ่กว้างเกื้อ กระจายออก จากขอบแคบ แค่วงศ์ญาติพี่น้อง สายโลหิตมากขึ้น แผ่ความรัก สู่มวลชนเพื่อนพ้อง กว้างขึ้น เป็นกลุ่มชุมชน เป็นตำบล อำเภอ จังหวัด เป็นความรักที่ มีภาระมากขึ้น ก็ต้องนับว่า เป็นความรัก ที่มีคุณค่าสูงขึ้น เพราะความรักเช่นนี้ คือการลด ความเห็นแก่ "ตัวเรา-ของเรา" ที่เป็นแค่ วงศาคณาญาติ ซึ่งยังแคบ ก็ขยายกว้างขึ้น ไปสู่มวลมนุษยชาติ เพิ่มขึ้นแล้ว จึงนับว่า มีคุณค่าเพิ่มขึ้นกว่า "ความรัก" มิติที่ ๓

ใครก็ตามที่เห็นแก่ความสุขของผู้อื่น ที่กว้างขึ้น สามารถเสียสละ เผื่อแผ่ หรือ ช่วยเหลือ เกื้อกูลผู้อื่น ได้มากไปกว่า วงศาคณาญาติ แม้จะเป็นเพียง มิตรสหาย แวดล้อมก็ดี หรือผู้คนอื่นๆ ในแวดวงใกล้ๆ ก็ตาม ก็นับว่า มีความรักที่เจริญขึ้น เป็นความรักที่ดีงาม เป็นประโยชน์ใหญ่ กว้างขึ้น มีค่าสูงขึ้น ตามความเอื้อเฟื้อ เกื้อกว้าง ที่กว้างขึ้นๆนั้นๆ จะแผ่ขยายออกไปจริง ยิ่งเผื่อแผ่กว้างเกื้อ ออกไป ได้มากขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งเป็น "ความรัก" ที่มีคุณประโยชน ์สูงค่า มากขึ้นเท่านั้น

ความรัก มิติที่ ๔ นี้ เรียกว่า "ชุมชนนิยม" หรือ "สังคมนิยม"