|
181.
. การมีรูปธรรม-นามธรรม ที่ถูกแล้วดีแล้ว อยู่กับเราเสมอๆนั้น นั่นแหละคือ ความเป็นผู้ "ทรงธรรม"ที่แท้
และถึงมันจะไม่มีเสียงออกมา เป็นคำเทศนา แต่มันก็แสดงธรรม หรือ แจกธรรมเป็นทานอยู่ทีเดียว ตลอดเวลา ที่เรามีเราเป็น
แม้จะไม่มีผู้คนสัมผัสพานพ้องก็ตาม
การมีรูปอธรรม-นามอธรรม ที่ชั่วแล้วเลวแล้ว อยู่กับเราเสมอๆ นั้นนั่นแหละคือ ความเป็นผู้
"ทรงอธรรม"ที่แท้ และถึงมันจะไม่มีเสียงออกมา เป็นทำเทศนา แต่มันก็แสดงอธรรม หรือ แจกอธรรมเป็นทานอยู่ทีเดียว ตลอดเวลา ที่เรามีเราเป็น
แม้จะไม่มีคนสัมผัสพานพ้องก็ตาม
(8 ก.ค. 2523)
-  กลับไปที่หัวเรื่อง
182.
. ความเด็ดขาด ที่ใช้พร้อมกับ ความฉลาดถูกธรรมแท้จริง
คือธรรมาวุธ อาญาสิทธิ์ ที่จะเผด็จทุกสรรพสิ่ง
ความเด็ดไม่ขาด ถึงแม้จะใช้พร้อมกับ ความฉลาดถูกธรรมแท้จริง ปานใด
ก็คือ กิเลสาวุธ ไม่มีสิทธิ์จะเผด็จอะไรเลย
(16 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
183.
. กว่าเราจะช่วยตนเอง ให้มั่นคงเด็ดเดี่ยว ในการตัดกิเลส ของเราสักเรื่อง
มีศีลบริสุทธิ์แท้สักข้อนั้น ก็ทั้งยากทั้งเย็นอยู่แล้ว ยิ่งจะช่วยคนอื่น ให้ตัดกิเลส หรือให้มีศีลบริสุทธิ์แท้บ้างนั้น
ก็จะต้องใช้ความวิริยะ อุตสาหะ ต้องอดทน และใจเย็น ด้วยความแสนยากแสนเย็น ยิ่งกว่านักกว่านัก
ดังนั้น
เราจึงจะต้องรู้ความจริงข้อนี้ กันให้แน่จริงๆ แล้วจงสุขุมๆ สบายๆ พยายามให้ดีๆ
ไปเรื่อยๆ เถิด และนิรันดร
(16 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
184.
. ผู้ที่ไม่ประสบผลสำเร็จ
คือ ผู้ที่เด็ดไม่ขาด
ผู้ที่ถึงจุดสุดยอดฉลาด คือผู้ที่ขาดได้แล้วจริงๆ โดยไม่ต้องเด็ด
(17 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
185.
. ผู้สำเร็จเสร็จแล้วจริงๆนั้น จะทำอีกก็ยิ่งจะมีแต่กำไรยิ่งๆ โดยแท้ ส่วนผู้ที่ยังไม่รู้ดี-รู้ชั่วอะไรเลยนั้น
ยิ่งทำก็ยิ่งขาดทุน ยิ่งทำก็ยิ่งบาป แม้จะทำแล้วรวยลาภ รวยยศ รวยสรรเสริญ รวยโลกียสุขมากขึ้น อยู่ปานใดก็ตาม
ดังนั้น ผู้ที่เริ่มฉลาด รู้ความจริง ตามที่ว่านั้นแล้ว อย่างชัดแจ้ง จะกล้าหยุดเสพย์โลกียสุข เป็นอันดับแรก
และจะอาจหาญ สู้กับคำตำหนิ (ของคนที่ยังไม่ฉลาดแท้ ยังไม่หยั่งรู้ ถึงความจริงแท้จริง)
เป็นอันดับต่อมา แล้วจะชาญชัย ไม่ทุกข์อนาทรกับยศชั้น และจะสลัดสละลาภ ก็ถูกธรรม เป็นกำไรแท้
ไม่ใช่กำไรเทียม จะไม่เหมือนอย่างแต่ก่อน ที่ยิ่งสละลาภ ก็ยิ่งได้บาป ยิ่งขาดทุนนั้น
เป็นแน่
(17 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
186.
. ผู้บรรลุธรรมที่แท้จริงนั้น
คือ ผู้ที่ไม่ทำอะไรตามใจตนเอง ได้แล้วเด็ดขาด แต่จะทำดีกับสุจริตธรรม จะขยันอยู่กับกุศลธรรม ได้อย่างสบาย
เพราะมันเป็นสภาพของอารมณ์ ที่"ยิ่งกว่าสุขชนิดเสพสม" ดังนั้น แม้จะเหน็ดเหนื่อย และงานการจะมากมาย ปานใดๆ
ท่านผู้บรรลุธรรมแท้จริงแล้ว จะรู้พัก-รู้เพียรอย่างจริงใจ และจัดสรรแบ่งส่วน ทำอะไรๆ
ไปตามงานนั้นๆ อย่างขยันหมั่นเพียร แสนสบายจริงๆ ผู้ที่เอาแต่ลอยชาย ไม่ทำอะไร หรือเอาแต่หลับๆ
หลบๆ อยู่เฉยๆ ไม่ชอบทำงาน นั้นคือ ผู้ยังมีกิเลสฟุ้งซ่านอยู่ หรือไม่ก็ยังมีกิเลส หลงความหลับ
เสพย์ติดความสงบอยู่แท้ๆ ยังมิใช่ผู้พ้นกิเลสนิวรณ์อะไร หรือยังมิใช่ผู้บรรลุธรรมแท้ๆ
ดอก แม้จะเห็นว่า ไม่แสวงหาลาภ-ยศ-สรรเสริญ หรือไม่เสพย์กาม ให้เห็นโต้งๆ อยู่แล้วแท้ๆ
ก็ตาม
(17 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
187.
. ใน "สัจธรรม"นั้น มีความดีกับความชั่ว ใน "นิพพาน"นั้น มีการงานกับความว่างจากกิเลส
ว่างจากความเห็นแก่ตัว
ดังนั้น ผู้บรรลุถึงสัจธรรมแท้ๆ ถึงนิพพานจริงๆ จึงอยู่กับการงานที่เป็นความดี และว่างจากกิเลสเสพย์ติดใดๆ
แม้แต่กิเลสหลงเสพย์ความอยู่เฉยๆ หรือเสพย์ความหลับ และไม่คิด[ติด]แม้แต่ความสงบ อย่างเห็นได้อยู่โต้งๆ
ชัดๆ ทีเดียว เพราะฉะนั้น ผู้บรรลุธรรมจริงแท้ ผู้มีความสงบสำรวมที่ถูกธรรม จึงมิใช่หมายความอย่างพาซื่อ
ตีความเอาง่ายๆ เถรตรง ว่าคือ ความเป็นคนอยู่นิ่งๆ เฉยๆ ไม่ค่อยมีอิริยบถ ไม่มีการงาน หรือไม่พูดจาเลยนั้นดอก
แต่คือ คนไม่อยู่เฉยๆเปล่าๆ ปราดเปรียว คล่องแคล่ว สุขุม ประณีต การงานเรียบร้อย ผ่องใส
พูดจาฉาดฉาน กระจ่างแจ้ง เบิกบานอยู่แท้ๆ
(17 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
188.
. คนผู้ไม่ทำอะไรให้ขัดใจใคร
แต่พยายามขัดใจตนเอง นั่นคือ ผู้ขัดเกลาตนเอง
คนผู้ทำอะไรขัดใจคนอื่นตะพึด แม้จะได้ขัดใจตนเองมาบ้างนั้น คือ ผู้ฆ่าตนเอง
คนผู้ทำอะไรแม้จะขัดใจผู้อื่น ด้วยปัญญาอันยิ่ง ด้วยความปรารถนาดี เพราะได้ขัดใจตนเองมาแล้ว
นั้นคือ ผู้ช่วยขัดเกลาคนอื่น
คนผู้ไม่ขัดใจใครเลย และไม่ยอมขัดใจตนเองด้วย นั้นคือ ผู้ฆ่าทั้งผู้อื่นและตนเอง ให้ฉิบหายทั้งคู่
(20 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
189.
. คนผู้รวยทรัพย์สินเงินทอง
แล้วได้รับการเคารพนับถือบูชา
คนผู้สูงด้วยยศถาบรรดาศักดิ์ แล้วได้รับการเคารพนับถือบูชา
คนผู้มากด้วยสรรเสริญเยินยอ แล้วได้รับการเคารพนับถือบูชา
คนผู้โอ่อ่าไปด้วยโลกียสุขสมบูรณ์พูนล้น แล้วได้รับการเคารพนับถือบูชา
จะประเสริฐอะไร. . . ?
คนที่แม้จะจน ก็ได้รับการเคารพนับถือบูชา
คนไม่มียศเลย แล้วได้รับการเคารพนับถือบูชา
คนผู้ได้รับแต่คำนินทาเสียด้วยซ้ำ แต่ก็มีคนเคารพนับถือบูชา
คนผู้ไม่ใยดีโลกียสุขเลย ทว่า ได้รับการเคารพนับถือบูชา
นั่นต่างหาก ประเสริฐกว่า . . . !
(30 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
190.
. เราสามารถฝ่าฟันคลื่นในมหาสมุทร ไปได้ราบรื่น ปลอดภัยยิ่งๆ
เท่าใดๆ นั่นคือ ความสำเร็จของผู้ฉลาดยิ่งๆ เท่านั้นๆ
แต่ถ้าผู้ใดมัวร่ำร้อง ไม่ให้มีคลื่นในมหาสมุทร หรือวิ่งหนีคลื่น
นั่นคือ ความเป็นไปไม่ได้ และผู้นั้น จะไม่ประสบผลสำเร็จเลยในชีวิต อีกทั้งเป็นความโง่แท้ๆ
ของผู้คิดผู้ทำนั้นๆ ซ้ำเสียด้วย
(10 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
191.
. ความซ้ำซาก ไม่ใช่ความน่าเบื่อหน่าย
(เซ็ง)หรอก! แต่แท้จริง เป็นการสร้าง "ความปกติ" และความถาวรมั่นคง สถิตเสถียรให้เกิด ให้เป็นขึ้นมาต่างหาก
ดังนั้น.
. . ผู้ไม่พยายามเพียรกระทำความซ้ำซาก ในสิ่งที่ควรกระทำอย่างยิ่ง จึงคือ... ผู้จะไม่ถึงความสำเร็จกิจนั้นๆ
ได้เลย แล้ว ความยากลำบาก ใดๆ ก็จะเป็น ความง่าย สบายเบา ไม่ได้เป็นอันขาด.
(10 ก.ค. 2523)
- กลับไปที่หัวเรื่อง
|
