[ฝันร้ายเมื่อเที่ยงคืน] [เพลงเมตตาอลิกะ] [การป้องกันตนมิให้เป็นโรคมะเร็ง] [ชีวิตนั้น... มิใช่ของฉันหรือ?]
[เวียนตาย เวียนเกิด]

เวียนตาย เวียนเกิด

เวียนตาย เวียนเกิด เจ้าไม่เชื่อ
ญาติมิตรเมื่อ กลับชาติ เป็นวัวควาย
นาย ก. ฆ่าไก่ เหมือนฆ่าลูก
ข.ฆ่าหมู ใช่ใครอื่น คือมารดา
พระกวนอิม ฉันเจ ไม่ใช้เหล้า
พุทธเจ้า เกลียดที่สุด คือฆ่าสัตว์
พระเจ้า ล้วนมี จิตเมตตา
ไม่นำพา โลภลาภ อิ่มไส้พุง
เว้นแต่ เจ้ามาร หลงลาภปาก
จึงทำบาป หลอกลวง ผิดศีลธรรม

กัมมุนา วัตตี โลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม กรรมที่ทำไว้ย่อมจะไม่ไร้ผล คนที่เคยฆ่าสัตว์ไว้มากในชาติที่ผ่านๆมา เมื่อกลับมาเกิดอีก
กรรมนั้นก็ย่อมจะส่งผลให้ตนต้องอายะสั้นและมีโรคาพยาธิเบียดเบียนมาก

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงมีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง ที่อาศัย เป็นผู้รับผลกรรมของตน ใครทำกรรมอันใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตาม
จักเป็นผู้รับผลกรรมนั้น นี้คือ กฏของธรรมชาติที่มนุษย์และสัตว์ทั้งปวงไม่อาจจะหลบหลีกเลี่ยงได้

ผู้ใดได้กระทำความผิดใดๆไว้ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ได้กระทำในที่แจ้ง ที่เปิดเผยก็ดี หรือในที่ลับตาที่ผู้อื่น ไม่อาจเห็นได้ก็ดี ย่อมจะต้องได้รับผลแห่งกรรมนั้น
ซึ่งอาจจะช้าบ้าง เร็วบ้าง ตามแรงแห่งกรรมและสภาวะที่เหมาะสม

ทุกชีวิตเกิดมาล้วนมีกรรมเป็นผลส่ง ยากดีมีจน ทุกข์สุข เศรษฐี ขอทาน เจ้าไพร่ บ้าใบ้ หูหนวก ตาบอด พิการแขนขา ปัญญาอ่อน หรือรูปสวยรวยเสน่ห์
ต่างก็เป็นผลกรรมที่สร้างสมไว้จากอดีต ตามข้อธรรมคำสอนทางพระพุทธศาสนา โดยสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
ชีวิตปัจจุบันเป็นของเราท่านย่อมแปรเป็นอดีตชาติเมื่อตายไปแล้ว แล้วก็เกิดขึ้นมาใหม่ ตามการเวียนว่ายของวัฏฏะสงสาร

หากชีวิตปัจจุบันเราสร้างสมความดีงามไว้มาก ทั้งการทำบุญ ทำทาน รักษาศีล บำเพ็ญเพียร ภาวนามนต์”ไต้สือ” ชาติหน้าจะสมบูรณ์พูนสุข และก็เช่นกัน หากสร้างกรรมชั่วไว้ ไม่รักษาศีล
ปฏิบัติธรรม เอาแต่แสวงหาความสุขทางโลกีย์ กิเลส ตัณหา อุปาทาน ชาติหน้าก็จะตกทุกข์ได้ยาก พิกลพิการ ทั้งทางกายทางวิญญาณ

“กรรม” ที่ทำไว้ในปัจจุบัน ท่านจึงแนะนำไว้ จงอย่าประมาทต่อการละชั่ว ทำดี ชำระจิตของตนให้บริสุทธิ์ อย่าผลัดวันประกันพรุ่งเป็นอันขาด อาจพลาดพลั้ง หมดโอกาส
ทำความดีตลอดชีวิต จงทำดีทันทีที่กรกะทำได้ มากน้อยอย่าวิตก กรรมชั่วนั้นเราสามารถบรรเทาลงได้ โดยสร้างกรรมดีเป็นนิจสิน “เพิ่มพลังกรรมดี” ให้มากขึ้น มากขึ้น
ก็เป็นการ “ลดพลังกรรมชั่ว” ให้น้อยลง น้อยลง เหมือนใช้น้ำสะอาดเทลงไปไล่ล้างน้ำสกปรก การ “ลดพลังกรรม” จึงเป็นไปได้

เกิดมาตัวเปล่า ตายไปตัวเปล่า มีบุญกับบาปที่ติดตัวไปได้เท่านั้นแม้ทองเลี่ยมฟันก็เอาไปไม่ได้ ใครจะด่า ใครจะบ่น ทนเอา
ใจเราเป็นสุขก็พอ ถูกไฟไหม้ตัวยังไม่น่ากลัวเท่าไฟนรก ถึงท่านจะมี “สมบัติ”มากหรือน้อย เมื่อชีวิตยังอยู่ก็ยังเสพสุขได้เต็มที่ ฉะนั้น
“วันนี้”ที่ชีวิตยังดำรงอยู่จึงเป็นวันที่ดีที่สุด เป็นวันที่เราควรจะคิดในสิ่งที่ดีที่สุด พูดในสิ่งที่ดีที่สุด
ทำในสิ่งที่ดีที่สุดแล้วทุกท่านจะได้พบกับสิ่งที่ดีที่สุด และสุขที่สุดคือนิพาน

อายุที่เราได้มาคือชีวิตที่เราเสียไป อย่าทำตัวเป็นผู้รับฝ่ายเดียว จงทำตัวเป็นผู้ให้ด้วย ชีวิตเหมือนฝัน ทุกข์สุขไม่เที่ยง
ทรัพย์สมบัติล้วนเป็นสิ่งสมมุติ หากท่านได้ “สมบัติ” มาทั้งโลก แต่ท่านมิได้มีชีวิตอยู่ใช้สมบัติเหล่านั้น แล้วจะเกิดประโยชน์อันใด

รัก โลภ โกรธ หลง ทำให้เกิดทุกข์ ศัตรูที่แท้จริงของคน คือ โลภ โกรธ หลง ต้องแก้ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา การให้ธรรมเป็นทาน
ชนะการให้ทั้งปวง คนกินเนื้อสัตว์บาปมาก แม้ไม่ได้เป็นผู้สั่งฆ่าก็บาป เพราะว่าถ้าไม่มีคนกิน คนฆ่าจะขายให้ใคร
ถ้าคนกินน้อยก็ฆ่าน้อย ถ้าไม่มีคนกินก็ไม่มีคนฆ่า แม้พระพุทธองค์มิได้ทรงห้ามไม่ให้กินเนื้อสัตว์แต่ศีลข้อ 1 มีใจความว่า
ให้งดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ถ้าทุกคนปฏิบัติตาม เมื่อไม่มีผู้ฆ่าสัตว์ เราจะเอาเนื้อสัตว์ที่ไหนมากิน
เพราะฉะนั้นการกินเนื้อสัตว์จึงเปรียบได้ว่าเป็นการสนับสนุนการฆ่า จึงบาปมาก เหตุไฉนเล่า
พระเถระบางรูปจึงว่าการกินเนื้อสัตว์ไม่บาป จงพิจารณาตามเหตุผลข้างต้นให้ถ่องแท้เถิด ตถาคตเป็นเพียงแต่ผู้ชี้ทางบอกทางเท่านั้น
ส่วนความเพียรพยายาม เพื่อเผาบาป อกุศล ท่านทั้งหลายต้องทำเอง ทางมีอยู่ เราชี้แล้ว บอกแล้ว ท่านทั้งหลายต้องเดินเอง
บาปยู่ที่คนทำ กรรมต้องตกอยู่ที่คนกินแน่นอน

ถ้าหากยังไม่ยอมที่จะงด ลดละ เบียดเบียนเอาเลือดเนื้อของผู้อื่นมาเป็นของเรา ก็จะต้องถูกเขาเบียดเบียนเป็นเรื่องธรรมดา
เพียงถูกเขาทวงแค่เรื่องสองเรื่องก็ทนไม่ได้แล้ว แล้วสัตว์เหล่านั้นล่ะ เขาก็รักตัวกลัวตายเช่นเดียวกันกับมนุษย์
ร้องวิงวอนขอชีวิตด้วยน้ำตาไหลริน มนุษย์ที่สวมวิญญาณเป็นเพชฌฆาตในขณะนั้นก็ไม่สนใจ ต้องการฆ่าชีวิตสัตว์เหบ่านั้น
เพื่อแลกกับปัจจัย เพื่อนำมาเลี้ยงชีวิตและสังขารของตนเอง และเป็นการทำลายชีวิตของผู้อื่น “ยุติธรรมแล้วหรือ
เป็นความผิดของสัตว์เหล่านั้นหรือ ที่เกิดมาจะต้องถูกผู้ที่อ้างตนเองว่าเป็นมนุษย์ แย่ง หรือ ปล้นชิง
เอาชีวิตเลือดเนื้อไปกินเป็นอาหาร”

สัตว์เหล่านั้นเมื่อวิงวอน ร้องขอชีวิต ปกป้องสังขารไม่ได้แล้ววิญญาณแค้นในขณะนั้นจึงสิงสถิตไปอยู่ในสังขารทุกส่วน
ด้วยความเจ็บปวด เมื่อใครได้กินเข้าไป จึงได้เกิดเป็นตัวมะเร็งหรือโรคต่างๆตามที่ทางแพทย์เรียก มีชีวิตตัวเล็กตัวใหญ่มากมาย
เพาะเลี้ยงเติบโตอยู่ในสังขารของผู้ที่กินเข้าไป เมื่อบุญบารมีของคนเหล่านั้นเริ่มลดลงเหลือน้อย จึงทำให้ไม่มีแรง
ทางแพทย์เรียกว่าโรค “ภูมิแพ้” จึงทำให้เกิดเป็นโรคเบาหวาน มะเร็ง เม็ดเลือดขาวกินเม็ดเลือดแดง “ทาลัสซีเมีย”
เป็นโรคติดต่อที่สืบทอดทางสายเลือด ทายาทพันธุกรรม เอดส์ “แบคทีเรีย” กินเนื้อคน ซึงจะต้องเสียชีวิตภายในเวลา ๒๔ ชั่วโมง
อุบัติเหตุ ผัวมีเมียมาก เมียมีผัวมาก ลูกติดเฮโรอีน เจ้าหญิงนิทรา เจ้าชายนิทรา ธุรกิจการค้า การเงิน เจ้านาย และอื่นๆ
ปัญหาต่างๆเหล่านี้ จะต้องเกิดขึ้นกับญาติสนิทมิตรสหาย บริวารที่ใกล้ชิดที่สุด โดยไม่มีทางหลีกเลี่ยง ล้วนเป็น “ผลกรรม”
ที่ตนเองเป็นผู้สร้างขึ้นตั้งแต่อดีตชาติ หรือหลายชาติ แต่ปางก่อน และอดีตที่ผ่านมาในชาตินี้ทั้งสิ้น
เวียนว่ายตายเกิดหลายภพหลายชาติไม่มีวันจบสิ้นเรียกว่า “วัฏฏะสงสารวงเวียนกรรม”

แล้วเจ้ากรรมนายเวรตั้งกี่ชนิดล่ะ ที่เป็นผู้กุมชะตาชีวิตของมนุษย์มาตั้งแต่กำเนิด สังขารคือบ้านของวิญญาณ
วิญญาณไม่ตายและไม่แก่ ถ้าจะเปรียบเทียบก็คือ บ้านหรือสังขารของวิญญาณได้เก่าและเสื่อมโทรมตามสภาพ หรือพังก่อนกำหนด
ซึ่งมวลมนุษย์ได้ใช้สังขารเป็นป่าช้า ฝังซากสัตว์มาตั้งแต่กำเนิด บัดนี้เป็นเวลากี่ปีแล้วตับไตไส้พุงเหม็นเน่า เปื่อย ผุพัง
จนกระทั่งผู้เป็นเจ้าของเจ็บปวด ทุกข์ทรมานแสนเข็ญ เกือบจะทนไม่ได้ กว่าทางแพทย์จะรู้ และตรวจพบ
ก็หายไปเป็นลูกหรือเป็นเสี้ยวแล้ว “เรามีแรงก็กินเขาเป็นอาหาร เมื่อเราหมดแรงจึงถูกเขากินเป็นอาหาร” เช่นกัน
เหมือนบ้านเมื่อรู้ว่ามีปลวก ต้นเสาของบ้านก็หายไปกี่ต้นแล้ว

มนุษย์ทุกชีวิตที่เกิดมาอยู่ในโลกนี้ เกิดจากการผลักดันของบุญเก่าและกรรมเก่า เหมือนต้องโทษแล้วจากคำพิพากษา
ระหว่างรอการลงอาญา ให้มาสร้างบุญบารมีและกรรมดีเพิ่ม เพื่อเป็นการใช้หนี้หรือลดพลังกรรมของอดีตชาติ
หรือหลายชาติแต่ปางก่อน และอดีตที่ผ่านมาในชาตินี้ ได้หอบบุญเก่ากันมาสักเท่าไร

ความเป็นจริงคือ มี บุญ” อยู่กำหนึ่ง และมี “กรรม” อยู่กำหนึ่ง ได้ใช้แต่บุญ สร้างแต่กรรม เมื่อต้นทุนของบุญเก่าหมดลง
ทั้งกรรมเก่าและกรรมใหม่ที่ได้สร้างไว้ติดตามทัน มารุมทวงทุกด้านจนกระทั่งโงหัวไม่ขึ้น ช่วยตัวเองไม่ได้ ป่วยเป็นโรคอัมพาต
อัมพฤกษ์ไปก็มี กิจการค้าขาดทุน เจ๊ง หรือตกงาน ปัญหาหนึ่งเกิดขึ้นยังไม่จบ ปัญหาอื่นประดังเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำอีก เคยเป็นญาติมิตร
ก็แปรเปลี่ยนกลับกลายเป็นศัตรู เรียกว่า “ผีซ้ำด้ามพลอย” ฉะนั้นการเกิดมาเป็นมนุษย์ในภพนี้ ไม่มีประโยชน์เลย อยู่ไปวันหนึ่งๆ
เท่านั้น ซ้ำๆซากๆ เสพแต่

โลกียสุขที่ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนหลงคิดว่าเป็นความสุข ที่แท้ก็เป็นหลุมพลางที่ตัวเองได้ขุดดัก ล่อลวงเอาไว้ กลายเป็นทุกข์มหันต์
“สมบัติผลัดกันชม” ตามที่เคยได้ยินกันเสมอๆ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ก็คือสิ่งที่เวียนผ่านมาให้เรารับและได้ชม
จะไม่หยุดนิ่งอยู่ให้เราชมหรือยึดเอาไว้เป็นกรรมสิทธิ์ตลอดไป จะต้องจากไปแน่นอน ฉะนั้น
“ทำอย่างไรจึงจะได้รับทรัพย์สมบัติที่เรายังมิได้ ครอบครองทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ พร้อมทั้งสังขารของเราให้ยาวนานที่สุด เพื่ออะไร”

“การกินเจ” คือ การละเว้นอาหารประเภทเนื้อสัตว์ทุกชนิด เป็นอานิสงส์ทางเมตตา การไม่ข้องแวะในชีวิตและเนื้อสัตว์
เป็นวิธีลดกรรมที่ดีอย่างหนึ่ง มีอานิสงส์ส่งเสริมการปฏิบัติจิตสมาธิ นักบวชและผู้บำเพ็ญทางมหายานจึงกินเจกันเป็นพื้นฐาน
และถือเป็นสาระสำคัญอย่างหนึ่งของการปฏิบัติ ในพิธีบวงสรวงหรืองานพิธีขอพร ผู้ร่วมในงานพิธีทุกคนมักศรัทธากินเจ
และต่างถือปฏิบัติกันจนเป็นธรรมเนียมตราบเท่าทุกวันนี้

การไม่เบียดเบียนชีวิตสัตว์เป็นทั้งเมตตาและกุศลไปในตัว ในวงการแพทย์และนักวิทยาศาสตร์ยอมรับกันว่า
อาหารเจหรือมังสวิรัติทำให้สุขภาพสมบูรณ์ และปลอดภัยจากโรคร้ายแรงมากกว่าอาหารประเภทเนื้อสัตว์ เช่น
โรคความดันโลหิตสูงและต่ำ โรคไขมันอุดตันในเส้นเลือด โรคมะเร็งในลำไส้ โรคหัวใจ โรคกระเพาะ ท้องผูก ปวดเมื่อยตามร่างกาย
พยาธิต่างๆ และโรคติดเชื้อจากสัตว์ โรคปวดศีรษะ นิ่วในไต และมีส่วนช่วยทางจิตใจให้มีเมตตาและเยือกเย็น
เด็กที่กินมังสวิรัติมีไอคิวสูงกว่าเด็กทั่วไปโดยเฉลี่ย นอกจากนี้ทางวิทยาศาสตร์ยังค้นพบว่า
กากและใยในพืชผักมีความสำคัญต่อการป้องกันและรักษาโรคต่างๆไปในตัว