ผู้ใหญ่ที่แท้จริง เท่านั้น ที่เก่งจริง จนไม่ต้อง อมท็อฟฟี่ได้
แม้จะถูกเด็กเอง รุมออดอ้อน ขอร้องแกมบังคับ
ให้อมท็อฟฟี่ ปานใด ก็ตาม ก็จะฉลาดที่จะชี้แจง
แสดงให้เด็กเข้าใจได้ อย่างผู้ชนะเสมอ

ผู้ใหญ่ที่แท้จริง แต่ยังไม่เก่งสุด
ก็จำจะอนุโลม อมท็อฟฟี่บ้าง เป็นบางคราว
หรือ ยอมให้เด็ก โกรธเอาบ้าง
เมื่อไม่ยอม อมท็อฟฟี่ ตามใจเด็ก ในบางครั้ง

ผู้ใหญ่ที่ยังติด หรือ ตัดท็อฟฟี่ ไม่ขาดจากจิต เด็ดขาดนั้น
จะแก้ตัวเป็นพัลวัน เป็นจอมกลบเกลื่อนเสแสร้ง
เพื่อตนจะได้ อมท็อฟฟี่
อย่างไม่มีใครจี้ ใครท้วง ตลอดเวลา
นอกจากบางโอกาส ที่ไม่อมท็อฟฟี่ นั้น
นั่นยิ่งเป็นเล่ห์ อันซ้อนลึก เข้าไปเสียอีกซ้ำ
นี้แหละ คือ โจรร้าย ที่ชื่อว่า “จอมโจรบัณฑิต”
หรือ The Great Pretender ตัวแท้

ส่วนผู้ใหญ่แต่เปลือก
ความจริงแล้ว คือ เด็ก อยู่นั้น
จะยัง แย่งท็อฟฟี่ เด็กกินอยู่
แบบซ่อนบ้าง อายบ้าง ก็พอมี
แบบไม่อาย เพราะหน้าไม่อาย ก็มีไม่น้อย
แบบไม่อายเลย เพราะไม่รู้เลยว่า ควรอาย ก็มีถม
เหมือนเด็ก แย่งท็อฟฟี่กัน นั่นเอง
นั้นก็คือ โจรสามัญ ซึ่งเห็นและรู้กันอยู่ตำตา
หาใช่ โจรชั้นบัณฑิตบันเดิด อะไรไม่ !

๕ กรกฎาคม ๒๕๒๓