เพลงชีวิต หมายเลข ๗

ใครก็ได้... อยู่ในภาวะไหนก็ตาม
ตื่นอยู่ หรือ ผู้นั้นแม้จะหลับอยู่
แม้จะสลบอยู่อย่างสนิท
หรือแม้ที่สุดจะตายจากกายเนื้อจากโลกหยาบๆ นี้แล้ว

ทว่า...หัวใจของเขายังไม่รู้จักคำว่า ตาย !
ก็จงโปรดฟัง โปรดอ่าน หรือโปรดรับรู้สาสน์นี้เถิด
มันเป็นสาสน์จากคนตายจริงๆ ? !

ผู้ที่หัวใจยังไม่รู้จักตาย
จะรู้ว่าโลกนี้มี ความตาย กับ ความเป็น

แต่… ผู้ที่หัวใจรู้แจ้งในคำว่า "ตาย" นั้น
จะไม่รักความเป็น และจะไม่กลัวความตาย

ความเป็นนั้น เป็นอาการดิ้นที่เห็นได้
ความตายนั้น เป็นอาการดิ้นที่เห็นไม่ได้ง่ายๆ
ความเป็นนั้น เป็นอาการที่เปลี่ยนแปรเคลื่อนที่ที่เห็นได้ชัด
ความตายนั้น เป็นอาการที่เปลี่ยนแปรเคลื่อนที่ที่เห็นไม่ได้ชัด

แต่… ผู้ที่ตายยิ่งกว่าการตายของคนธรรมดา ๆ
จะเป็นผู้เห็นความตายของคนธรรมดาๆ ได้
ว่า...คนธรรมดา ๆ นั้น ตายไม่จริง
คนธรรมดา ๆ นั้น ยังดิ้นวนอยู่
คนธรรมดา ๆ นั้น ยังแปรเปลี่ยนและเวียนกลับสับปลับอยู่
แม้จะหมดลมหายใจไปแล้ว
เขาก็ยังดิ้นวนดิ้นเวียนอยู่อย่างแรงและเร็ว !

ส่วนผู้ที่...
เบิกบานแจ่มใส
มัธยัสถ์
สุภาพ
สงบ
หมดความอยาก
สิ้นความเสพย์ ได้แล้วนั้นสิ !
แม้ ใครจะเห็นเขายังกล้าแข้ง-แรง-เร็ว อยู่ ก็ดี
มีอายุอยู่ร้อยปี-พันปี-ล้านปี อยู่ ก็ตาม

เขาก็คือ ผู้ที่ได้ตายแล้วจริงๆ บน ความเป็น
หรือ กระทั่งบนความตายทั้งหลาย
อย่างสุดฉลาดแสนสนิท.

๔ พฤศจิกายน ๒๕๑๔