เพลงชีวิต หมายเลข ๘
![](../../../image_share/pc043.jpg)
คนธรรมดาๆ นั้น ต้องการความเร็ว
คนธรรมดาๆ นั้น
ยิ่งสร้างความเร็วให้แก่ความต้องการ
ดังนั้น ความต้องการยิ่งมีมากเท่าใด
ความเร็วก็ยิ่งจะถูกสร้าง
ถูกกระทำให้มีขึ้นมากเท่านั้น
ความต้องการ คืออะไรก็ได้ สำหรับคน
ตั้งแต่สิ่งที่ใหญ่ที่สุด
ไปหาสิ่งที่เล็ก จนไม่มีรูป
ตั้งแต่สิ่งที่ยังไม่มีเลย ไปจนมี ไม่รู้จบ
หรือ ไม่มีอัตราที่จะนำมาวัดขนาด
![](../../../image_share/cb011.gif)
ตราบใดยังมี ความต้องการ
มาให้แก่ตน
ตราบนั้นยังคือ ความมี
ความเป็น
และความไม่ตาย !
โลกนี้ มีความตาย
นั้นหนึ่ง
โลกนี้ มีความเป็น
นั้น ก็อีกหนึ่ง
โลกนี้จึง ตายแล้วเกิด-เกิดแล้วตาย
อย่างไม่รู้จบ
แต่ถ้าใครยอมอยู่กับ
"ความตายแล้วเกิด"
อย่างไม่รู้จบ
ผู้นั้นก็ โง่ดักดาน
เพราะแท้ที่จริงนั้น มันมีความจบ
แท้ที่จริง มันมีความสูญ
มันมีความตายสนิท
แท้ที่จริง ความเป็น
หรือ ความมี
ที่นิรันดรนั้น มันไม่มี
การตายแล้วสูญจากสิ่งที่มีนั้น
มันมีได้ เป็นได้
และสนิทกว่าต่างหาก
เมื่อใด คนรู้จัก ความอิ่ม
หลังจากกินข้าวแล้วเพียง "พอดี"
เมื่อนั้น คนนั้นจะหยุดกิน !
เขาจะไม่ทำการกินต่อไปอีก
เมื่อเขาเห็นแจ้งความอิ่ม
ความพอดี
แต่...คนโลภ คนตะกละ
แม้จะอิ่มเขาก็ยังจะเพิ่มพลังเข้าไปอีก
เพื่อจะกินให้ได้มากที่สุด
เท่าที่ความต้องการของเขามันยังไม่จบ
พลังงานของเขาที่เกิดขึ้น
จึงเป็นพลังงานเพื่อตัวเขาเองเท่านั้น
นั่นแหละ คือ
"มิจฉาทิฏฐิ"
อันบาปมหันต์ของโลก
ความอิ่ม จึงคือ
ความจบ รอบที่หนึ่ง
คือ ความสูญ
หรือ คือ ความตาย
ขั้นง่ายที่สุด
ที่คนควรจะทำความรู้ ให้เกิดแก่ตน
![](../../../image_share/cb018.gif)
และ ยังมีความตาย ขั้นสุดท้ายที่สูงที่สุด
ซึ่งอริยชนผู้สูงสุดท่านแจ้งแท้แก่จิต
นั่นคือ
"ไม่มีความตายใดๆ
อีกแล้วในตัวของท่าน"
เพราะ "ไม่มีความเกิดใดๆ อีกเลย
เพื่อตัวของท่าน"
๔ พฤศจิกายน
๒๕๑๔
![](../../../image/clickgo.gif) |