ขโมยขึ้นบ้าน

มิจฉาชีพทุกวันนี้อาศัยทีเผลอของเจ้าของบ้าน หากคุณเป็นเจ้าของบ้าน

คงต้องระมัดระวัง อย่างตอน"ขโมยขึ้นบ้าน" ที่ได้เคยนำเสนอไปแล้วในฉบับก่อนๆ

ฉบับนี้นำเสนอเรื่องทำนองนี้อีก เมื่อผู้เขียนได้ฟังคุณหมอท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า เพื่อนหญิง คนหนึ่ง ขณะเดินทางกลับบ้าน พอถึงประตูหน้าบ้านเวลานั้นก็มืดแล้ว กำลังใช้กุญแจจะเปิดประตู ก็มีชายคนหนึ่ง ล็อคคอเธอ โดยเธอก็ไม่เอื้อนเอ่ยให้คนที่อาศัยอยู่ชั้นบนคือ ลูกๆ และสาวใช้ ้ต้องตื่นตระหนกว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะหากทำเช่นนั้น คนร้ายคงหันไปเอาเรื่องเขาเหล่านั้น ทำให้ลูกๆต้องประสบอันตรายก็เป็นได้ เธอพยายามตั้งสติและพูดดีๆกับคนร้ายว่า อย่าได้ทำอะไรเธอเลย พูดอยู่นาน จนคนร้ายใจอ่อนและผละจากเธอไป แต่จะมีสักกี่รายที่จะเคราะห์ดีเหมือนเธอ เพราะฉะนั้นปลอดภัยไว้ก่อน อย่าประมาทแม้ถึงหน้าบ้านแล้วก็ตาม

อุทาหรณ์นี้ คุณผู้หญิงคงต้องระมัดระวังตัวเพิ่มขึ้นว่าขณะที่กำลังจะถึงบ้าน ควรสอดส่องดูว่า มีใครเดินตามมาหรือไม่ หากรู้ตัวว่ามีคนร้ายเดินตามมา ผู้เขียนขอเสนอให้เดินไปหาบ้านที่เปิดอยู่ ทำทีไปคุยสนทนาก็ได้ วิธีนี้คนร้ายอาจกลัวและไม่กล้าเข้ามายุ่งด้วย หากคนร้ายยังคงตามมาถึงบ้านนี้ จะได้ขอความช่วยเหลือจากบ้านที่เปิดนั้น ดีกว่ายืนตรงประตู และเตรียมตัว เปิดประตู แบบนี้ อาจเกิดอันตรายได้

เช่นเดียวกับอีกรายหนึ่ง ซึ่งเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง บ้านพักอยู่ในกรุงเทพฯนี่เอง เธอเปิดประตูและเดินเข้าไปในบ้านทันใดนั้นก็ถูกคนร้ายซึ่งอยู่ในบ้านแล้ว จับและข่มขู่ พอเธอขัดขืน คนร้ายก็ใช้มืออันหยาบกร้านตบหน้าอาจารย์ท่านนั้นจนเจ็บตัว และค้นหาทรัพย์สินของมีค่า ตลอดจน เครื่องใช้ไฟฟ้าถูกผู้ร้ายเอาไปหมด ที่สำคัญอาจารย์ท่านนี้ขวัญผวาอยู่หลายวัน ที่ต้อง มาประสบ เหตุการณ์ อันไม่คาดคิดมาก่อนเลย

เธอเล่าว่า บ้านที่เธอพักอาศัยนั้น วันที่เกิดเหตุเธอลืมปิดประตูชั้นบนของบ้าน ขโมยจึงใช้ช่องว่าง นี้เข้าไปในบ้าน พอเจ้าของบ้านมาถึง ขโมยก็อยู่ในบ้านเสียแล้ว เธอเอะใจและนึกได้ว่า ชั้นบนนอกชาน บ้าน ลืมปิดประตู เพียงเท่านี้ก็นำภัยให้ต้องเสียทรัพย์สินเงินทองและต้องเจ็บตัว เคราะหŒดี ที่ ยังมีชีวิต รอดมาได้

ทราบต่อมาว่า เพื่อนอาจารย์ท่านหนึ่ง ซึ่งสอนอยู่ที่คณะนิติศาสตร์ ฟังเรื่องราวแล้ว ก็แนะให้เธอ ไปแจ้งความ เพื่อเป็นข้อมูล ให้ตำรวจติดตามคนร้ายรายนี้ และเพื่อไม่ให้ มิจฉาชีพได้ใจ กระทำการ อันเป็นภัยแก่ประชาชนต่อไป

ไม่แปลกใจเลย ที่จะพบเห็นตึกรามบ้านช่องจะต้องมีเหล็กดัด เพื่อป้องกันภัยที่เกิดขึ้น แม้นอกชาน ชั้นบน ก็ต้องใช้แผงเหล็กมากั้น ไม่ให้ขโมยข้ามจากบ้านหนึ่ง ไปเข้าอีกบ้านหนึ่งได้ เมื่อนำแผ่นเหล็ก หรือ เหล็กดัดมาเพื่อป้องกัน แม้จะรู้สึกว่าอยู่ในกรงในตะรางก็ตามแต่ เพื่อความปลอดภัย ของชีวิต และทรัพย์สิน จึงยังคงมีความจำเป็นที่จะต้องทำเช่นนั้น จนกว่ามิจฉาชีพจะกลับใจ ไม่ก่อเรื่องราว ที่เป็นภัยแก่สังคม กลับเนื้อกลับตัวหันมาประกอบอาชีพสุจริต และสามารถสู้ชีวิตได้โดยไม่ยากไม่ลำบาก สังคมและตัวท่านก็จะอยู่เย็นเป็นสุข